ΣΠ. ΣΑΜΟΪΛΗΣ : 'ΜΑΝΑ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ'

Ένα τραγούδι του Σπ. Σαμοΐλη, από το θεατρικό έργο "DONA ROZITA" του F. G. LORKA.

Μάνα, πάρε με στον κάμπο
για να δω, σαν βγαίνει ο ήλιος
πώς ανοίγουν τα λουλούδια
μες στα φύλλα που σκιρτούν.

Ανοιγμένο ήταν το ρόδο
στο ξημέρωμα του ήλιου,
τόσο κόκκινο σαν αίμα
που φοβήθηκε η δροσιά

«Μόνο σένα θα κοιτάζω»
έτσι λέει το λιοτρόπι.
«Μη ζητάς να σ’ αγαπήσω»
σου μηνάει ο βασιλικός.

Η βιολέτα λέει: «δειλιάζω».
Η ανεμώνα: «είμαι ψυχρή».
Το γαρύφαλο: «είμαι φλόγα!»
«σ’ αγαπώ» το γασεμί.

Πίκρα φέρνει το ζαμπάκι,
Το χρυσάνθεμο τον πόνο.
Το πικρόχορτο τον φτόνο,
την ελπίδα το κρινάκι.

Ανοιγμένο ήταν το ρόδο, μα, τ’ απόγευμα μια ασπράδα
σαν το λυπημένο χιόνι του βαραίνει τα κλαδιά.
Κι όταν πέσει, πια, το βράδυ και τ’ αηδόνια κελαηδούν,
Σαν να πέθανε από λύπη, γίνεται άσπρο και θαμπό.

Μάνα, πάρε με στον κάμπο
για να δω, σαν βγαίνει ο ήλιος
πώς ανοίγουν τα λουλούδια
μες στα φύλλα που σκιρτούν.

[sofiapeprinia]

Θερμά συγχαρητήρια κύριε Σπύρο !! Υπέροχε μαέστρο μας σας ευχαριστούμε πολύ !!

[SakisSakis-kytw]

Συνχαριτηρια κύριε Σαμοιλη πολύ ωραίο τραγούδι.

[giannispafiliaris]

Μαέστρο υπέροχο! Σ' ευχαριστούμε πολύ!!