filmov
tv
Γιάννης Μυγδάνης - Κεριά [τρ. Φίλιππος Πασσαλίδης]

Показать описание
Από το έργο "Ιδανικές Φωνές" σε ποίηση Κ.Π. Καβάφη. Έργο αρ. 7 για τραγουδιστή, τραγουδίστρια,αφηγητή και μικρό ορχηστρικό σύνολο.
Εκδόσεις Εντύποις. ISBN: 978-618-5300-11-1
Τραγούδι: Φίλιππος Πασσαλίδης, Νικολέττα Σαριδάκη
Απαγγελία: Γιάννης Τσουρουνάκης
Φλάουτο, Κλαρινέτο: Μαρίνος Γαλατσινός
Βιολί: Περικλής Τιμπλαλέξης
Τσέλο: Καίτη Πάτζαρη
Κοντραμπάσο: Γιώργος Ντάνης
Κιθάρα, Μαντολίνο, Μπουζούκι, Μπαγλαμάς, Καβάλ: Γιώργος Παπαδόπουλος
Πιάνο, Ακκορντεόν, Συνθεσάιζερ,Τσέμπαλο, Μεταλλόφωνο: Γιάννης Μυγδάνης
Μουσική, Ενορχήστρωση & Διεύθυνση Ορχήστρας: Γιάννης Μυγδάνης
Recording, Editing, Mixing: Βαγγέλης Σαπουνάς (Subway Studio)
Πίνακας εξωφύλλου: «Κωνσταντίνος Καβάφης», λάδι σε µουσαµά Νεφέλη Σουλακέλλη
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Εκδόσεις Εντύποις. ISBN: 978-618-5300-11-1
Τραγούδι: Φίλιππος Πασσαλίδης, Νικολέττα Σαριδάκη
Απαγγελία: Γιάννης Τσουρουνάκης
Φλάουτο, Κλαρινέτο: Μαρίνος Γαλατσινός
Βιολί: Περικλής Τιμπλαλέξης
Τσέλο: Καίτη Πάτζαρη
Κοντραμπάσο: Γιώργος Ντάνης
Κιθάρα, Μαντολίνο, Μπουζούκι, Μπαγλαμάς, Καβάλ: Γιώργος Παπαδόπουλος
Πιάνο, Ακκορντεόν, Συνθεσάιζερ,Τσέμπαλο, Μεταλλόφωνο: Γιάννης Μυγδάνης
Μουσική, Ενορχήστρωση & Διεύθυνση Ορχήστρας: Γιάννης Μυγδάνης
Recording, Editing, Mixing: Βαγγέλης Σαπουνάς (Subway Studio)
Πίνακας εξωφύλλου: «Κωνσταντίνος Καβάφης», λάδι σε µουσαµά Νεφέλη Σουλακέλλη
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Комментарии