Μ. Ρούμπιν: Τρεις στρατηγικές για το Ιράν που είναι καταδικασμένες να αποτύχουν

Εάν οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται πραγματικά να ελέγξουν την αυξανόμενη απειλή της Ισλαμικής Δημοκρατίας και να δώσουν τη δυνατότητα στον ιρανικό λαό να αγκαλιάσει ένα μετριοπαθές μέλλον, τότε είναι καιρός για συναίνεση σχετικά με το τι δεν πρέπει να κάνουμε
----------------------
ΗΙσλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελεί σοβαρή πρόκληση τόσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και για την περιοχή, γράφει ο έγκριτος αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν, του American Enterprise Institute, στην Washington Examiner.
Η πολιτική των ΗΠΑ για το Ιράν έχει γίνει ένα πολιτικό ποδόσφαιρο, με τον κομματισμό να υπερισχύει κάθε ειλικρινούς αξιολόγησης του τι λειτουργεί και τι όχι.
Υπάρχουν όμως τρεις στρατηγικές, μερικές φορές με ανοιχτή υποστήριξη και μερικές φορές διεισδύουν ακριβώς κάτω από την επιφάνεια σε συζητήσεις εσωτερικής πολιτικής και think tanks, που εγγυημένα θα αποτύχουν. Εάν οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται πραγματικά να ελέγξουν την αυξανόμενη απειλή της Ισλαμικής Δημοκρατίας και να δώσουν τη δυνατότητα στον ιρανικό λαό να αγκαλιάσει ένα μετριοπαθές μέλλον, τότε είναι καιρός για συναίνεση σχετικά με το τι δεν πρέπει να κάνουμε.
--Η πρώτη στρατηγική--
Πρώτον, είναι καιρός να αποσυρθεί οποιαδήποτε υποστήριξη για τους Mujahedin-e-Khalq, γνωστούς και ως MEK. Στην καλύτερη περίπτωση, η ομάδα είναι μια ανατριχιαστική λατρεία, στη χειρότερη, είναι τρομοκρατική ομάδα. Αυτό που δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ είναι λαϊκό ή δημοκρατικό.
--Η δεύτερη στρατηγική--
Δεύτερον, ξεχάστε κάθε διαίρεση του Ιράν σε εθνοτικές γραμμές. Το Ιράν είναι μια εθνοτικά διαφορετική χώρα: Πέρσες, Αζέροι, Κούρδοι, Άραβες, Μπαλούτσι, Λορ και άλλοι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι μια τεχνητή κατάσταση που αποσπάται στις ραφές.
Οι προσπάθειες να πυροδοτήσουν εθνοτικές αποσχίσεις στο Ιράν από τους Σοβιετικούς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ή το Ιράκ το 1979 απέτυχαν, αλλά σε κάθε περίπτωση, η αντίδραση είχε ως αποτέλεσμα μια ισχυρότερη ιρανική δικτατορία.
--Η τελική στρατηγική--
Η τελική στρατηγική που εγγυάται ότι θα αποτύχει είναι η ατελείωτη διπλωματία.
Οι παρτιζάνοι κάνουν λάθος που λένε ότι η «Μέγιστη πίεση» δεν λειτούργησε. Ένας τέτοιος ισχυρισμός, ωστόσο, δεν αποτελεί απόδειξη ότι η παροχή πόρων στο καθεστώς του Ιράν είναι σοφή. Λόγω της ασφυξίας των Φρουρών της Επανάστασης στην οικονομία, οποιοδήποτε απροσδόκητο κέρδος από την ελάφρυνση των κυρώσεων ενισχύει τα πιο αντιδραστικά στοιχεία του καθεστώτος.
Το πιο σημαντικό, η δέσμευση για χάρη της αγνοεί τα κίνητρα της Ισλαμικής Δημοκρατίας: τόσο ιδεολογικά όσο και τακτικά. Για τον Λευκό Οίκο, η διπλωματία μπορεί να αφορά την αναζήτηση μιας λύσης που θα ωφεληθεί. Για το Ιράν, είναι μια στρατηγική ασύμμετρου πολέμου για να αποσπά την προσοχή του αντιπάλου ενώ οι φυγόκεντροι περιστρέφονται και οι τρομοκρατικές ομάδες οπλίζονται.

Κεφάλαια:
0:00 - Εισαγωγή
0:10 - Είδηση
1:04 - Η πρώτη στρατηγική
1:25 - Η δεύτερη στρατηγική
2:00 - Η τελική στρατηγική
2:54 - Αποφώνηση

----------------
Όλες οι τελευταίες ειδήσεις στο site:
-----------------
--------------
-Videos animations, maps, used: