filmov
tv
Ground Zero - Ενοχή

Показать описание
Παραγωγή : Oνειρευτής
Στίχοι - Παρουσίαση : SunD
Κιθάρες : C.Saw
Studio : Maverick
ΣΤΙΧΟΙ:
Xαμένα κορμια , αδεσποτα λογια ,
ψυχες που σαπιζουν σαν σκιαχτρα στ’αλονια
χαμενη ιστορια στης λιθης το ποιημα
καινουρια αρχη μ’αλλιωτικη ρήμα
και ο χρονος σαν μνημα
ο χρόνος … που ποτέ δεν σταματάει …
στα ίδια ανελέητα βήματα
χορεύοντας μνήμες κερνάει
αργοκυλάει , παραπατάει , κρυφοκοιτάει , μας μεθάει
καθε εμποδιο σε καλο μου λεγανε καθε που λυγιζα
την αηδια απο τα λογια τους στο διαβα μου παντα συγυριζα
δεν γνωριζα τους λογους που στοιχιωναν με κακια τα μυαλα τους
και καθε που δεν αντεχα κρυβομουν στη σκοτια τους
γνωστη συνηθεια φιλε μου θα ξερεις τι σου λεω
ειναι αρχη κι ηδη κουραστηκα ισως τα παραλεω
από του κοσμου τα καμωματα
που ειναι τα ιδια και στους δυο μας
μα χρωματα απ τη λαβα μας στολιζουν το φευγιο μας
ζυγωνει το αισθανομαι το τελος μας προσμενει
μονο ο κακος μας εαυτος εμεινε εδω να περιμενει
ολα γονατισαν στην παρακμη και ο βασιλιας στεκει γυμνος
μηπως και η καθε σκεψη λευτεριας γινει ανθος …
και αφου φτασαμε ως εδω θα σου την λυσω εγω την απορια
αφου ποτισαμε τις ριζες μας με μισος και αδικια
αφου ανεχτικαμε του τιποτα τα βρωμικα “εγω”
ακου ποιοι δαιμονες μας μεθυσαν με βρωμικο νερο
ειναι τα ονειρα που χαθηκαν στη πρωτη ηλιαχτιδα
ειναι οι σιωπες μας που ριζωθηκαν στην ακρη της κραυγης
οι χρυσοσκονες που ξερναγαν τα αγγιγματα του Μιδα
και oi αγαπες που λακισανε στο χαδι της αυγης
η ζωη μας που τελειωνει σε καθε απιαστη ελπιδα
η ματια που χαμηλωνει στην υπουλη ντροπη
ειναι η κολαση που εσβησε στην πρωτη καταιγιδα
κεινοι οι φοβοι που μας γνεψαν και βρωμουσαν ενοχη
Στίχοι - Παρουσίαση : SunD
Κιθάρες : C.Saw
Studio : Maverick
ΣΤΙΧΟΙ:
Xαμένα κορμια , αδεσποτα λογια ,
ψυχες που σαπιζουν σαν σκιαχτρα στ’αλονια
χαμενη ιστορια στης λιθης το ποιημα
καινουρια αρχη μ’αλλιωτικη ρήμα
και ο χρονος σαν μνημα
ο χρόνος … που ποτέ δεν σταματάει …
στα ίδια ανελέητα βήματα
χορεύοντας μνήμες κερνάει
αργοκυλάει , παραπατάει , κρυφοκοιτάει , μας μεθάει
καθε εμποδιο σε καλο μου λεγανε καθε που λυγιζα
την αηδια απο τα λογια τους στο διαβα μου παντα συγυριζα
δεν γνωριζα τους λογους που στοιχιωναν με κακια τα μυαλα τους
και καθε που δεν αντεχα κρυβομουν στη σκοτια τους
γνωστη συνηθεια φιλε μου θα ξερεις τι σου λεω
ειναι αρχη κι ηδη κουραστηκα ισως τα παραλεω
από του κοσμου τα καμωματα
που ειναι τα ιδια και στους δυο μας
μα χρωματα απ τη λαβα μας στολιζουν το φευγιο μας
ζυγωνει το αισθανομαι το τελος μας προσμενει
μονο ο κακος μας εαυτος εμεινε εδω να περιμενει
ολα γονατισαν στην παρακμη και ο βασιλιας στεκει γυμνος
μηπως και η καθε σκεψη λευτεριας γινει ανθος …
και αφου φτασαμε ως εδω θα σου την λυσω εγω την απορια
αφου ποτισαμε τις ριζες μας με μισος και αδικια
αφου ανεχτικαμε του τιποτα τα βρωμικα “εγω”
ακου ποιοι δαιμονες μας μεθυσαν με βρωμικο νερο
ειναι τα ονειρα που χαθηκαν στη πρωτη ηλιαχτιδα
ειναι οι σιωπες μας που ριζωθηκαν στην ακρη της κραυγης
οι χρυσοσκονες που ξερναγαν τα αγγιγματα του Μιδα
και oi αγαπες που λακισανε στο χαδι της αυγης
η ζωη μας που τελειωνει σε καθε απιαστη ελπιδα
η ματια που χαμηλωνει στην υπουλη ντροπη
ειναι η κολαση που εσβησε στην πρωτη καταιγιδα
κεινοι οι φοβοι που μας γνεψαν και βρωμουσαν ενοχη
Комментарии