inbetween - inspired by 'Hamlet'

Η ομάδα inbetween, δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματος «Στοιχεία Σκηνοθεσίας: Θεωρία και Πράξη» από φοιτήτριες της Σχολής Καλών Τεχνών, του τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου.

Το project "Inspired by Hamlet", είναι βασισμένο σε τεχνικές των "The Wooster Group" και εμπνευσμένο από το θεατρικό έργο του William Shakespeare, "Hamlet".

Με την επίβλεψη της υπεύθυνης καθηγήτριας: κ. Άννας Τσίχλη και την βοήθεια του κ. Άγγελου Γουναρά.

•Σκηνοθεσία: Αληχοντζώτη Δάφνη, Καρυοφύλλη Ευαγγελίνα, Κατσιμίχα Ηλέκτρα, Κουτρόλλη Ορνέλα.
•Στον ρόλο του Άμλετ, ο Ζαραϊδώνης Χρήστος.

Τους ευχαριστούμε όλους πολύ,
η σκηνοθετική ομάδα.

Κείμενο:
Με το σκουλήκι που έφαγε τον βασιλιά
πιάνεις το ψάρι που τρώει το σκουλήκι
και τρως το ψάρι που έφαγε το σκουλήκι που έφαγε τον βασιλιά
Αν με δείτε να είμαι παράξενος και οι τρόποι μου είναι ανεξήγητοι
συνεχίστε να σωπαίνετε
Τίποτε τάχα δεν ξέρετε
Τίποτε τάχα δεν καταλαβαίνετε
Όπως πάντα άλλωστε
Χρειάζεται να κάνω επίκληση στην φιλία μας
την αγάπη μας
και ότι συγκινητικό θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί
για να με προσέξετε;
Και να παραδεχτείτε την αλήθεια;
Γιατί ο κόσμος που γέρνει και γκρεμίζεται περιμένει εμένα να τον στερεώσω ;
Τωρα σε αγαπούν
ίσως
οι προθέσεις τους είναι καθαρές
ίσως
Πρόσεχε όμως είναι περήφανοι υπηρέτες
Σώματα που απαιτούν
Φυλάξου
Να φοβάσαι
Να φοβάσαι γιατί η άνοιξη πεθαίνει από τα δηλητήρια της
( Να είσαι ανοιχτός με όλους
Μίλα σε ελάχιστους
Πίστεψε τους μέχρι εκεί που τα λόγια τους συμβαδίζουν με τις πράξεις τους)
Ακόμη δεν έφυγες;
Ένα βάρβαρο όργιο που πιάνει όλη την κοινωνία
Η λέξη άνθρωπος έγινε βρισιά
Αυτός ο κόσμος ονομάζεται κτηνωδία
Εμένα λίγο με νοιάζει για τον εαυτό μου
Αλλά εσύ μίλα
Αλλά εσύ μίλα, γιατί δεν μιλάς;
Μίλα γιατί στο τέλος θα τρελαθείς και θα σε σέρνει η παραίσθηση
Λοιπόν προσέξτε με εσείς που με βλέπετε
Ναι είμαι παράξενος και ναι οι τρόποι μου είναι περίεργοι
Γιατί ο κόσμος που γέρνει και γκρεμίζεται περιμένει εμένα με τους καλούς μου τρόπους να τον στερεώσω ;
Να μιλάς ανάλαφρα
Κάνε σαν να μην είναι άσχημος ο κόσμος
Κάνε την ψεύτικη ελευθερία να φαίνεται όμορφη
Να βλέπεις μονάχα να βλέπεις χωρίς τάχα να βλέπεις
Τι θα γινόταν αν φερόμασταν στον καθένα ανάλογα με την αξία του
Πόσο θα μπορούσε να κλάψει;
Θα κάναμε τον ένοχο να τρελαθεί με τις πράξεις του
και εμείς θα μέναμε άδειοι και περήφανοι για το δράμα μας
Να ζεις ;
Να μην ζεις ;
Να πάσχεις;
Ή να επαναστατείς;
Πάντως άμα είναι να ζεις έτσι
Καλύτερα να δώσεις τέλος στην ζωή σου αυτή την στιγμή
Ακόμη δεν έφυγες;