filmov
tv
ΗχόΧρωμα - Ποιητές μιας χρήσης

Показать описание
📷Social Media
Στίχοι, ερμηνεία : Sunject, Άνευ Φθοράς
Μουσική παραγωγή : Sunject
Mix & mastered : E 'n D productions (Dtaeys)
1ο κουπλέ (sunject) :
Κλείσε τα φώτα και σκάσε, ακόμα πονάμε σκόνη και σιωπή, ένα παιδί που παγιδεύτηκε σε λάθος εποχή Εδώ η ιστορία γράφεται με ανάποδα γράμματα και χαράματα ''νικοτίνη ξερνάμε''
Φρίκες μας κυνηγάνε όσο κυνηγάμε το τέμπο. ''Απόψε η σελήνη πεθαίνει για πάρτη μας μωρό μου''. μια φύση, μια τσιμέντο, και στη μέση το κενό μου. όλα είναι καλά,.. και ας πλέον δεν μιλάμε.
Αυταπάρνηση!!! Συναισθήματα προς εξαφάνιση
Όλη η παιδική μας ηλικία μια πικρή ανάμνηση
Χρόνια ίδια πάθηση με μια ηλίθια κατάθλιψη
και ένα γαμημένο ραπ που έγινε ψυχανάλυση
Έτσι τα παιδιά μεγάλωσαν, τέρμα τα παραμύθια. Πολιτεία εδώ τα ίδια, ρουτίνα και συνήθεια. Εδώ άλλος χαζεύει από το παράθυρό του την θέα. και άλλος φουντάρει από το τέταρτο και γίνεται ο ίδιος η θέα.
Μα στο τέλος θα πάρουμε το τέλος που αξίζουμε, η μοίρα μας χρωστάει ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Και ας ποτέ μας δεν πιστέψαμε, και ας μην το επιλέξαμε. Όταν μας πρωτοσυστήθηκε η μοναξιά σαλέψαμε.
Αυτή η ποίηση είναι ένα λάθος όπως και εγώ. Και ίσως κάποτε σε ξαναδώ, και ίσως τότε με ξαναβρώ. Σε ένα τελευταίο γραπτό, οι τελευταίοι των τελευταίων στο χορό. Εδώ ό,τι αρχίζει με θάνατο πάντα τελειώνει με Ρεμπώ έτσι και αλλιώς
2ο κουπλέ (Άνευ Φθοράς) :
Δως μου τον πιο ανατριχιαστικό θάνατο
αφού πρώτα σου χαρίσω μια υπέροχη ζωή
Λέξεις σκόρπιες, ποτισμένες με σιωπή και χημική
διάλυση από έξεις που με οδηγούνε στο απάνθρωπο
Γάματο! Οι σκέψεις μου στην πιο υλική μορφή τους
η καταστροφή τους σκάλωμα, μεθυστικό σαν άρωμα
Πλιάτσικο μες στην σπηλιά του Πλάτωνα
Άγνωστα ψυχάκια φιλάκια απ τα δωμάτια στέλνουν
και με κάνουνε κομμάτια ρε μαλάκα κάτι βράδια
που τα χάδια εξελίσσονται σε ημικρανίες και ενοχές
Εμμονές μόνες αυτοκαταστρέφονται
καθώς οι εραστές με αμφιβολίες θρέφονται
Και εικόνες ψυχοτρόπες μας ζεσταίνουν τους χειμώνες
ανούσια ‘σε αγαπώ’ γίναν συγχορδίες μείζονες
Οι πρώτες αντιδράσεις δημιουργούνε ποιήματα
χωρίς καθόλου πράξεις αλλά κατασκευάσματα
αντικοινωνικά ή σαθρά κοινωνικά
Άσματα ρομαντικά για πλάσματα ημικυνικά
βουτηγμένα στα σκατά μαζί με λόγια όμορφα
και πρόσωπα που ά-σχημα τετραγωνίζουν όνειρα
Ενώ είναι κυκλωμένα όχι φαύλα μες στην καύλα
για την καύλα μια για πάντα κι ας το πάντα σε τρομάζει
Δεν πειράζει όλα γίνονται εθισμός στη τελική
και η κάθε αρχή ένα τέλος που αγιάζει κολασμένους…
Στίχοι, ερμηνεία : Sunject, Άνευ Φθοράς
Μουσική παραγωγή : Sunject
Mix & mastered : E 'n D productions (Dtaeys)
1ο κουπλέ (sunject) :
Κλείσε τα φώτα και σκάσε, ακόμα πονάμε σκόνη και σιωπή, ένα παιδί που παγιδεύτηκε σε λάθος εποχή Εδώ η ιστορία γράφεται με ανάποδα γράμματα και χαράματα ''νικοτίνη ξερνάμε''
Φρίκες μας κυνηγάνε όσο κυνηγάμε το τέμπο. ''Απόψε η σελήνη πεθαίνει για πάρτη μας μωρό μου''. μια φύση, μια τσιμέντο, και στη μέση το κενό μου. όλα είναι καλά,.. και ας πλέον δεν μιλάμε.
Αυταπάρνηση!!! Συναισθήματα προς εξαφάνιση
Όλη η παιδική μας ηλικία μια πικρή ανάμνηση
Χρόνια ίδια πάθηση με μια ηλίθια κατάθλιψη
και ένα γαμημένο ραπ που έγινε ψυχανάλυση
Έτσι τα παιδιά μεγάλωσαν, τέρμα τα παραμύθια. Πολιτεία εδώ τα ίδια, ρουτίνα και συνήθεια. Εδώ άλλος χαζεύει από το παράθυρό του την θέα. και άλλος φουντάρει από το τέταρτο και γίνεται ο ίδιος η θέα.
Μα στο τέλος θα πάρουμε το τέλος που αξίζουμε, η μοίρα μας χρωστάει ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Και ας ποτέ μας δεν πιστέψαμε, και ας μην το επιλέξαμε. Όταν μας πρωτοσυστήθηκε η μοναξιά σαλέψαμε.
Αυτή η ποίηση είναι ένα λάθος όπως και εγώ. Και ίσως κάποτε σε ξαναδώ, και ίσως τότε με ξαναβρώ. Σε ένα τελευταίο γραπτό, οι τελευταίοι των τελευταίων στο χορό. Εδώ ό,τι αρχίζει με θάνατο πάντα τελειώνει με Ρεμπώ έτσι και αλλιώς
2ο κουπλέ (Άνευ Φθοράς) :
Δως μου τον πιο ανατριχιαστικό θάνατο
αφού πρώτα σου χαρίσω μια υπέροχη ζωή
Λέξεις σκόρπιες, ποτισμένες με σιωπή και χημική
διάλυση από έξεις που με οδηγούνε στο απάνθρωπο
Γάματο! Οι σκέψεις μου στην πιο υλική μορφή τους
η καταστροφή τους σκάλωμα, μεθυστικό σαν άρωμα
Πλιάτσικο μες στην σπηλιά του Πλάτωνα
Άγνωστα ψυχάκια φιλάκια απ τα δωμάτια στέλνουν
και με κάνουνε κομμάτια ρε μαλάκα κάτι βράδια
που τα χάδια εξελίσσονται σε ημικρανίες και ενοχές
Εμμονές μόνες αυτοκαταστρέφονται
καθώς οι εραστές με αμφιβολίες θρέφονται
Και εικόνες ψυχοτρόπες μας ζεσταίνουν τους χειμώνες
ανούσια ‘σε αγαπώ’ γίναν συγχορδίες μείζονες
Οι πρώτες αντιδράσεις δημιουργούνε ποιήματα
χωρίς καθόλου πράξεις αλλά κατασκευάσματα
αντικοινωνικά ή σαθρά κοινωνικά
Άσματα ρομαντικά για πλάσματα ημικυνικά
βουτηγμένα στα σκατά μαζί με λόγια όμορφα
και πρόσωπα που ά-σχημα τετραγωνίζουν όνειρα
Ενώ είναι κυκλωμένα όχι φαύλα μες στην καύλα
για την καύλα μια για πάντα κι ας το πάντα σε τρομάζει
Δεν πειράζει όλα γίνονται εθισμός στη τελική
και η κάθε αρχή ένα τέλος που αγιάζει κολασμένους…