Prisoned Eagle - Ο ποιητής της

Όλος ο δίσκος είναι γραμμένος πέρσι και είναι αφιερωμένος στο 17.
Την πιο σκοτεινή εποχή μου. Σε ένα Θ,σε ένα Δ.Σε ένα Θραύσμα.σε ένα Δράμα.
Ένα ζοφερό θάνατο,ένα πεθαμένο ρομάντζο. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου σε μικρογραφία. Ο δίσκος που πραγματικά θα μιλήσει γι'αυτό αργεί. Για την ώρα απολαύστε εσείς οι 5-10. Τα λέμε.

ΣΤΙΧΟΙ

Πονηρά τα μάτια σου που με απoπροσανατολίζουν
Προς ανατολή πήγα να σε βρω μα δεν ήσουν
Μεθυστικά τα χείλη σου όπου συνέχεια με ζαλίζουν
Μεθαω,γράφω κι έπειτα στα χαρίζω
Και έπεται μάλλον γκρίζο
Δεν επιτρέπεται να σε αγγίζω
μα κατάφερα να σε ανατριχιασω χωρίς καν να σε ακουμπήσω
Αυτό σημαίνει νίκη
Μαζί μου λίγοι
Όμως όλοι λύκοι
Στάσου πριν να φύγεις
Ο χρόνος λήγει ,
Νιώθω θλίψη ,
Δως μου ένα τελευταίο χορό, μετά λήξη
Μετά το περνάω στο μικρόφωνο,μετά μίξη
Μετά βγαίνει παραεξω,μετά νίκη
Αυτό το ραπ μου ανήκει
Το έχω κρυμμένο στο μανίκι
Στο κεφάλι μου πληρώνεις το νοίκι
Του μήνα,του χρόνου,για χρόνια που δεν λες να μ'αφησεις
Η ποινή μου είναι η νύξη
Απο την βελόνα μέχρι το νύχι
Από την αρχή μέχρι την λήξη
Κάνε μια ευχή να μην έρθει η πλήξη
Αυτή η πληγή που δεν λέει να κλείσει
Φιλα την έστω ο πόνος να φύγει
Από την τήξη μέχρι την πήξη
Από την τύχη η πυξίδα να δείξει
Αν θα σε βρω στην αυγή η στην δύση
Ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει
Από τον χειμώνα μέχρι να ανθίσει
Εγώ έψαχνα την λύση μπορούσες να με λύσεις μα φοβοσουν να μιλήσεις
Πάντα με τρόμαζε η ρήξη
Και τώρα που έφτασε απλά το έχω συνηθίσει
Η απλά ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει
Στο μυαλό μου ομίχλη
Στο πυθμένα της λίμνης
Πνιγώ την λύπη
Επειδή τόσο μου λείπεις
Το στόμα να ανοίξεις
Χαθήκανε οι ανοίξεις
Και μείναμε εδώ..
Διανύω πάλι τα μήκη
Να θερισω θάλασσες να βρεθώ στην ακτή της
Αν δεν την βρω θα πνιγώ μαζί της
Θα σ'αγαπαω για πάντα!
Υπογραφή ο ποιητής της.