Παιχνίδια με τον χρόνο Δπ

Παραγωγή:instrumental
Μίξη:Amok
Στίχοι:Δέλτα π

Νοιώθω να πνίγουμε τον ήχο κάπου μέσα στον στίχο
Στα μάτια εδώ της πόλης θέλω πάντα έναν φίλο
Τα όνειρα που κάναμε κατέληξαν στον τοίχο
Είμαι μικρός για το φεγγάρι μα αργεί πάντα ο ήλιος

Ερωτεύομαι 2 μάτια να μιλάνε για αλήθειες
Τα μόνα που μπορούν να κόψουν τις κακές συνήθειες
Αυτά που σε κρατάνε συντροφιά στο άδειο σπίτι
Τρελαίνει η μοναξιά μα πάντα υπάρχει μια λύση

Το εγώ του ανθρώπου είναι που θα φέρει έλξη
Σαν κουκκίδα μες την γη ποιος ξέρει τι θα καταστρέψει
Τι μας ξημερώνει,ακόμα νιώθουμε μόνοι
Γκρεμό έχει μπροστά εγώ κρατάω το τιμόνι

τε..4 τοίχοι ακούνε αυτά που γράφω
Τα μάτια δεν πέφτουν πάνω μου και αυτό στο υπογράφω
Χάνομαι μες την σκιά μου όταν θέλω εγώ να σπάσω
Έχω 2 επιλογές να γελάσω ή να χάσω

Φίλοι που με ξέρανε αλλάζουνε το βλέμμα τους
Οι κοπελιές που αγάπησα χάνονται μες το ψέμα τους
Σκοτάδι ελκυστικό για σένα και για μένα
Όσο υπάρχει η σκιά μου άλλο τόσο θα'χω πένα
Στο κρεβάτι μου καρφιά δεν πίστεψα κανέναν
Έκλεισα τα μάτια μόνος μου και είπα τέρμα
Άφησα τους δείκτες να τρέξουν και να περάσουν
Μα κατάφεραν προσωπικότητα να διαταράξουν

Δεν ξέρεις τι είναι να τα βάζεις με εσένα
Και εύχομαι να μην το μάθεις όλα τόσο μπερδεμένα
Όλα για την πένα με το χαρτί μου ένα
Εγώ και η μουσική μου σε κάστρα κατεστραμμένα (x2)

Με ψάχνω και άλλο τόσο ελπίζω πως θα με βρω
Παγώνει όλος ο χρόνος γύρω παιχνίδια με το ηθικό
Θα χαθώ..στην πόλη της τρέλας θα αφεθώ
Μες τον ρυθμό άστο να πέσει είναι υπεραρκετό

Δπ ο ουρανός απόψε θα κρυφτεί
Δεν θα υπάρξει άλλως Ήλιος είναι η τελευταία αυγή
Οπότε πάρτο απόφαση γεννηθήκαμε νεκροί
Μέσα στα χρόνια της κατάθλιψης ζούμε για την στιγμή

Μια αφορμή βρίσκοντας το τελευταίο κλειδί
Από την πόλη των τεράτων ο πούστης που να φανεί;
Καραδοκεί τίποτα πέρα από την σιωπή
Θέλει φωνή πριν καταλήξουμε όλοι νεκροί

Η μουσική είναι όλα τα λόγια να τα κάνεις εικόνα
Και οι στίχοι σου στο στόμα μελωδία του χειμώνα πόσο..
Πόσο ακόμα..φίλε πόσο ακόμα,
Τα λόγια θα΄ναι λόγια και εμείς θα'μαστε πιόνια (secret)

Πόσο ακόμα θα μιλάει το συμφέρον
Θα προλάβω να αγαπήσω ή θα'χω γίνει γέρος
Έχω μάθει να μισώ πατημένα 18
Προσπαθώ να επιβιώσω παρέα με το στυλό

Κλειστήκαμε όλοι μέσα στο υπέρτατο εγώ
Γαμημένη ανασφάλεια του να μην προδωθώ
Βαραίνει το μπάσο και άλλο τόσο ακροβατώ
Διχάζω όλο τον κόσμο προτού να τρελαθώ εγώ

Δεν ξέρεις τι είναι να τα βάζεις μόνο με εσένα
Και εύχομαι να μην το μάθεις όλα τόσο μπερδεμένα
Όλα για την πένα με το χαρτί μου ένα
Εγώ και η μουσική μου σε κάστρα κατεστραμμένα
ΓΑΜΗΜΈΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ