23. 2006 Μαΐου 10 «Πράξη-Δημιουργία» ΓΕΝΕΣΙΣ 22ο Μέρος Η΄, π.Νικηφόρος

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ "ΓΑΛΙΛΑΙΑ"
Εκπομπή "Στης Γαλιλαίας τις Ακρογιαλιές" στην οποία ο π.Νικηφόρος Κοντογιάννης αναλύει το βιβλίο της Π.Δ. ΓΕΝΕΣΙΣ. - Θέμα: «Πράξη-Δημιουργία» Μέρος Η΄.

Πρέπει νά κάνουμε τή πνευματική ζωή μας πράξη, ἔστω κι ἄν εἶναι κουραστικό.
Νά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή. Νά ἐπιδιώκουμε τά αἰώνια κι ὄχι τά ἐφήμερα.
Ναί ἀλλά ἄν λέμε ποιός εἶδε τά αἰώνια τότε ἀρνούμεθα ὅλα τά χαρίσματα τοῦ ἀνθρώπου καί ἀποδεχόμαστε μόνον τά μάτια μας ὡς στοιχεῖο ἐπικοινωνίας μέ τόν περιβάλλοντα κόσμο.
Ἡ καθημερινή βιοπάλη μᾶς ἐκιδώκει ἀπό τήν σωστή πορεία.
Ἡ ἄρνηση τοῦ πνευματικοῦ κόμσου ὁδηγεῖ στόν θάνατο.
Γρηγ.Νύσσης ΕΠΕ 5.266 «οὐκ αὐτομάτῳ τινί συντυχίᾳ, κατά τινά ἄτακτον καί τυχαίαν φοράν, οὕτως ἀναφαινόμενα..... Δηλαδή ὄχι μέ αὐτόματη τύχη, κατά κάποια ἄτακτη καί τυχαία φορά, ἀλλά ὄπως ἀπαιτεῖ τήν ἀκολουθία τῶν κτισμάτων ἡ ἀναγκαία φύσις τῆς τάξεως˙ ....
ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ Πᾶν γάρ τό καθ’ εἰρμόν τινά καί σοφίαν γινόμενον τοῦ Θεοῦ τις ἄντικρύς ἐστι φωνή. (διότι κάθε τι πού γίνεται κατά τή λογική καί τή σοφία εἶναι ὁπωσδήποτε φωνή τοῦ Θεοῦ. Γρηγ.Νύσσης ΕΠΕ 5.266
ΜἈθαν.ΕΠΕ 1.197 «Τοιουτοτρόπως λόγω τῆς τάξεως καί τῆς ἁρμονίας τοῦ κόσμου εἶναι ἀνάγκη νά ἐννοήσουμε τόν ἡγεμόνα τοῦ κόσμου Θεόν, καί κα΄λιστα ΕΝΑ ΘΕΟ καί ὄχι πολλούς. Καί αὐτή ἡ τάξη τῆς διακοσμίσεως καί ἡ ἁρμονική ὁμόνοια τῶν πάντων ἀποδεικνύει ὄχι πολλούς, ἀλλ’ ἕνα τόν ἄρχοντα καί ἡγεμόνα αὐτῆς, τόν Λόγον. Διότι ἄν ἦσαν πολλοί οἱ ἄρχοντες τῆς κτίσεως, δέν θά διετηρεῖτο αὐτή ἡ τάξη τοῦ σύμπαντος, ἀλλά θά ἦταν ὅλαἄτακτα ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν ἀρχόντων, διότι ὁ καθένας θά κατασκεύαζε τά πάντα κατά τήν δική του θέληση καί θά εὑρίσκετο σέ διαμάχη πρός τόν ἄλλον...διότι ἡ πολυαρχία εἶναι ἀναρχία.
ΗΜΕΡΑ ΟΧΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ Ἡ ἡμέρα δέν ἔχει τήν διάρκεια τῆς δικῆς μας. Β΄Πετρ.3.8 Ἐν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία.
ΜΕ ΤΑΞΗ Γιά νά μή πεῖς ὅτι ἔγιναν κατά τύχη λέγει ὁ ἅγ.Γρηγ.ὁ Νύσσης 273. Τοῦτο τοίνυν τό ἀκολούθως γενόμενον, ὡς ἄν μή τις ἀνάγοι πρός αὐτόματόν τινα συντυχίαν»
Ἰώβ 38.12 ἦ ἐπὶ σοῦ συντέταχα φέγγος πρωϊνόν; ἑωσφόρος δὲ εἶδε τὴν ἑαυτοῦ τάξιν
Ἀβακούμ 3.11 ἐπῄρθη ὁ ἥλιος, καὶ ἡ σελήνη ἔστη ἐν τῇ τάξει αὐτῆς·
Α΄Κορ.14.40 πάντα εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω.
«Ὅτε συνετελέσθη πᾶν τό φαινόμενον καί πρός τήν οἰκείαν θέσιν ἕκαστον τῶν ὄντων ἀποκριθέν ἀνεχώρησεν»Γρηγ.Νύσσης 5.24
Καί αὐτά πού λέγει ὁ Μ.Βασίλειος μᾶς δίδουν ἀφορμή νά κατανοήσουμε τό γιατί δέν ἔκανε σέ μι΄αμέρα τόν κόσμο ὁ Θεός. «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός. Τί καλή ἡ τάξις! ἀρχήν πρῶτον ἐπέθηκεν, ἵνα μή ἄναρχον αὐτόν οἰηθῶσί τινες καί εἶτα ἐποίησεν, ἵνα δειχθῇ, ὅτι ἐλάχιστον μέρος τῆς τοῦ δημιουργοῦ δυνάμεώς ἐστι τό ποιηθέν» ΕΠΕ 4.31 γιά νά φανεῖ ὅτι αὐτό πού δημιουργήθηκε εἶναι τό ἐλάχιστον μέρος τῆς δυνάμεως τοῦ δημιουργοῦ.
Ἀκόμη γιά νά μπεῖ σέ τάξη ὁ κόσμος ὄχι ἐκβιαστικά. Ὅλος ὁ κόσμος δέν εἶναι δημιούργημα τύχης καί αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ κόσμος κινεῖται ὑποτασσόμενο στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ψαλμωδός λέγει 103.4 ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ.