filmov
tv
Ορφέας - Παράνοια

Показать описание
beat - Autumn Sad Lyrical Free Hip Hop Instrumental Old School Rap Beat - MOHOLOG Production
Μες στην βροχή περπατάει
μια φιγούρα μονάχη
δείχνει να παραμιλάει
μυαλά χαμένα να έχει
σαν τον κοιτάζω
στο μέρος του προχωράω
κι αυτός το ίδιο κάνει
σαν πλησιάζει ρωτάω
είσαι καλά αδερφέ
όλα καλά στην ζωή σου
τι βάρος που κουβαλάς
και το χεις πάρει μαζί σου
σαν με ακούει βουρκώνει
το μάτι αρχίζει δακρύζει
ακούω λέξεις που αρχίζει
δειλά δειλά να ψελίζει
είναι πολλά και βαριά
αυτά που κουβαλάω
απωθημένα από λέξεις
γι αυτό μονάχος μιλάω
απωθημένα παρέας
γι αυτό και μόνος μου είμαι
αν θες αλήθεια να ξέρεις
ακροατής μ γίνε
από μια αγάπη που πλέον
είναι χαμένη
ζω μια ζωή που είναι μαύρη
λες κι είναι καταραμένη
αυτή να είναι μακριά
κι εγώ συνέχεια να ψάχνω
από κοντά να την βρω
και 2-3 σκέψεις να εκφράσω
κι αυτό που με ενοχλει
αλήθεια που με πειράζει
και κάθε νύχτα την σκέψη
και την καρδιά μ ταράζει
ούτε καν πρόλαβα
να πω ένα ευχαριστώ
π ενώ χωμένος στην λάσπη
με κάνει χάμογελω
να πω ευχαριστώ
που ενώ πίκρα σκοτάδι
άπλωσε μ έδωσε γλύκα
μα μ έχει αφήσει σημάδι
ευχαριστώ να την πω
για ένα χαμόγελο φως
που το χω φυλακτό
καθώς περνάει ο καιρός
ευχαριστώ π έπιασα
τα χέρια της τα δύο
και αισθανόμουν δροσιά
ενώ τριγύρω είχε κρύο
ευχαριστώ που ήρθε
σαν πήγα για να την βρω
πόσο πολύτιμο θεέ μου
αυτά τα μάτια να δω
ευχαριστώ να της πω
συγνώμη αν την κουράζω
μα λόγια είναι καρδιάς
απ το μυαλό δεν τα βγάζω
αυτά και άλλα πολλά
θα ήθελα να τις πώ
έτσι από πόλη σε πόλη
την ψάχνω για να την βρω
έχω σαστίσει
κι αυτός τα ίδια περνά
δεν είμαι μόνος λοιπόν
π χει σπασμένη καρδιά
κι εγώ τα ίδια περνάω
κι εγώ την ψάχνω μονάχος
από βορά μέχρι νότο
μα αλύγιστος όντας βράχος
από την μία δεν θέλω
μαζί μου να φοβηθεί
να πει πως είμαι τρελός
από κοντά σαν με δει
από την άλλη με τρώει
μέσα μ όλο με καίει
και όλο ακούω μοιρολόι
απ την καρδιά μ π κλαίει
μία απ τα ίδια κι εγώ
αυτός μ λέει
και απ την φωνή του π τρέμει
καταλαβαίνω πως κλαίει
απλώνω χέρι ευθύς
κάνει το ίδιο
μήπως και βρήκα μπελά
μπας κι έχω πέσει σε μίμο
πάω ένα βήμα πίσω
πίσω θα πάει κι αυτός
ενώ η βροχή σταματάει
και πάει να φτιάξει ο καιρός
ρε φίλε πλάκα μ κάνεις
και με δουλεύεις
βρήκες τον πόνο παιχνίδι
γι αυτό και με πιλατεύεις
εγώ η εσύ μ λέει
απλά κι εγώ απορώ
σε μαύρη κωμωδία
μήπως πρωταγωνιστώ
με μάρτυ μου το φεγγάρι
πάω να τον βγάλω ψεύτη
πώς να το φανταστώ ότι
λογομαχώ με καθρέπτη
Μες στην βροχή περπατάει
μια φιγούρα μονάχη
δείχνει να παραμιλάει
μυαλά χαμένα να έχει
σαν τον κοιτάζω
στο μέρος του προχωράω
κι αυτός το ίδιο κάνει
σαν πλησιάζει ρωτάω
είσαι καλά αδερφέ
όλα καλά στην ζωή σου
τι βάρος που κουβαλάς
και το χεις πάρει μαζί σου
σαν με ακούει βουρκώνει
το μάτι αρχίζει δακρύζει
ακούω λέξεις που αρχίζει
δειλά δειλά να ψελίζει
είναι πολλά και βαριά
αυτά που κουβαλάω
απωθημένα από λέξεις
γι αυτό μονάχος μιλάω
απωθημένα παρέας
γι αυτό και μόνος μου είμαι
αν θες αλήθεια να ξέρεις
ακροατής μ γίνε
από μια αγάπη που πλέον
είναι χαμένη
ζω μια ζωή που είναι μαύρη
λες κι είναι καταραμένη
αυτή να είναι μακριά
κι εγώ συνέχεια να ψάχνω
από κοντά να την βρω
και 2-3 σκέψεις να εκφράσω
κι αυτό που με ενοχλει
αλήθεια που με πειράζει
και κάθε νύχτα την σκέψη
και την καρδιά μ ταράζει
ούτε καν πρόλαβα
να πω ένα ευχαριστώ
π ενώ χωμένος στην λάσπη
με κάνει χάμογελω
να πω ευχαριστώ
που ενώ πίκρα σκοτάδι
άπλωσε μ έδωσε γλύκα
μα μ έχει αφήσει σημάδι
ευχαριστώ να την πω
για ένα χαμόγελο φως
που το χω φυλακτό
καθώς περνάει ο καιρός
ευχαριστώ π έπιασα
τα χέρια της τα δύο
και αισθανόμουν δροσιά
ενώ τριγύρω είχε κρύο
ευχαριστώ που ήρθε
σαν πήγα για να την βρω
πόσο πολύτιμο θεέ μου
αυτά τα μάτια να δω
ευχαριστώ να της πω
συγνώμη αν την κουράζω
μα λόγια είναι καρδιάς
απ το μυαλό δεν τα βγάζω
αυτά και άλλα πολλά
θα ήθελα να τις πώ
έτσι από πόλη σε πόλη
την ψάχνω για να την βρω
έχω σαστίσει
κι αυτός τα ίδια περνά
δεν είμαι μόνος λοιπόν
π χει σπασμένη καρδιά
κι εγώ τα ίδια περνάω
κι εγώ την ψάχνω μονάχος
από βορά μέχρι νότο
μα αλύγιστος όντας βράχος
από την μία δεν θέλω
μαζί μου να φοβηθεί
να πει πως είμαι τρελός
από κοντά σαν με δει
από την άλλη με τρώει
μέσα μ όλο με καίει
και όλο ακούω μοιρολόι
απ την καρδιά μ π κλαίει
μία απ τα ίδια κι εγώ
αυτός μ λέει
και απ την φωνή του π τρέμει
καταλαβαίνω πως κλαίει
απλώνω χέρι ευθύς
κάνει το ίδιο
μήπως και βρήκα μπελά
μπας κι έχω πέσει σε μίμο
πάω ένα βήμα πίσω
πίσω θα πάει κι αυτός
ενώ η βροχή σταματάει
και πάει να φτιάξει ο καιρός
ρε φίλε πλάκα μ κάνεις
και με δουλεύεις
βρήκες τον πόνο παιχνίδι
γι αυτό και με πιλατεύεις
εγώ η εσύ μ λέει
απλά κι εγώ απορώ
σε μαύρη κωμωδία
μήπως πρωταγωνιστώ
με μάρτυ μου το φεγγάρι
πάω να τον βγάλω ψεύτη
πώς να το φανταστώ ότι
λογομαχώ με καθρέπτη
Комментарии