filmov
tv
Γιατί αγρυπνώ

Показать описание
Ποίηση: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
Δυο γλυκά ματάκια, μάτια ζαφειρένια,
μ’ άνοιξαν πληγή·
κι αγρυπνώ απ’ τον πόνο κι αγρυπνώ απ’ την έννοια
κι απ’ τη συλλογή.
Της νυχτός η πάχνη χάνεται κι εκείνη
όμοια με καπνό·
η αυγή προβάλλει, το φεγγάρι σβήνει,
κι όμως αγρυπνώ.
Αγρυπνώ την ώρα που κρυφοφιλιούνται
τ’ άστρα ζηλευτά,
αγρυπνώ την ώρα που γλυκοκοιμούνται
τα ματάκια αυτά.
Τίνος είν’ τα μάτια; Μη ρωτάς εμένα,
κόρη ευγενική·
σύρε στον καθρέπτη και ζωγραφισμένα
θα τα δεις εκεί.
Δυο γλυκά ματάκια, μάτια ζαφειρένια,
μ’ άνοιξαν πληγή·
κι αγρυπνώ απ’ τον πόνο κι αγρυπνώ απ’ την έννοια
κι απ’ τη συλλογή.
Της νυχτός η πάχνη χάνεται κι εκείνη
όμοια με καπνό·
η αυγή προβάλλει, το φεγγάρι σβήνει,
κι όμως αγρυπνώ.
Αγρυπνώ την ώρα που κρυφοφιλιούνται
τ’ άστρα ζηλευτά,
αγρυπνώ την ώρα που γλυκοκοιμούνται
τα ματάκια αυτά.
Τίνος είν’ τα μάτια; Μη ρωτάς εμένα,
κόρη ευγενική·
σύρε στον καθρέπτη και ζωγραφισμένα
θα τα δεις εκεί.