filmov
tv
365 Ποιήματα | Ειδικά όταν ο άνεμος του Οκτώβρη - Ντίλαν Τόμας #303

Показать описание
Χαίρετε, αγαπητοί φίλοι του βιβλίου!
Σε αυτήν την σειρά βίντεο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για την ποίηση. Θα προσπαθήσω για 365 μέρες να σας χαρίζω και ένα ποίημα κάποιου γνωστού ή και άγνωστου ποιητή.
Ειδικά όταν ο άνεμος του Οκτώβρη, Ντίλαν Τόμας
Ειδικά όταν ο άνεµος του Οκτώβρη
µε δάχτυλα ξεπαγιασµένα µαστίζει τα µαλλιά µου,
πιασµένος στη δαγκάνα του ήλιου, ανάβω δρόµο
και αναπτύσσω ίσκιο κάβουρα στη γη.
Πουλιά χαλούν τον κόσµο την ακτή,
βήχουν κοράκια στα παλούκια του χειµώνα,
κι ανάστατη η καρδιά µου τροµάζει τη λαλιά της,
χύνει το αίµα συλλαβών κι αποξηραίνει λέξεις
Επιπρόσθετα, κλεισµένος σ’ έναν πύργο λεκτικό,
επισηµαίνω προς το βάθος του ορίζοντα να φεύγουν
προτάσεις σαν βαθύσκιωτες γυναίκες φυλλωσιές,
σειρές ολόκληρες αστρόφραστα παιδιά στο πάρκο.
Κάποιοι γυρεύουν να σε φτιάξω από φωνήεντες οξιές,
κάποιοι από δρύινες φωνές, µε ρίζες
ποικίλων όσων αγκαθιών να σε υποµνήσω,
κι άλλοι µε λόγια του νερού γυρεύουν να σε πλάσω.
Πίσω απ’ το βάζο µε τις φτέρες αιωρείται το εκκρεµές,
µου λέει τη λέξη απ’ ώρα,
το µήνυµα του νεύρου πετάει στης πλάκας την αιχµή,
το πρωινό αναγγέλλει στον κόκορα ποιος άνεµος φυσάει.
Κάποιοι γυρεύουν να σε φτιάξω απ’ τα σηµεία των αγρών·
σηµατωρός χορτάρι, που µου δείχνει όσα γνωρίζω,
στο µάτι αποχωρίζεται χειµώνα και σκουλήκι.
Με τις ντροπές του κόρακα άλλοι γυρεύουν να σε πλάσω.
Μουσική: Concerto No.3 In F Major Op. 8 No. 3, Rv257, Autumn
©Δεν έχω πνευματικά δεδομένα επί του έργου. Η αναπαραγωγή γίνεται αυστηρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
#365ποιήματα #ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ #ΠΟΙΗΣΗ
Σε αυτήν την σειρά βίντεο, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για την ποίηση. Θα προσπαθήσω για 365 μέρες να σας χαρίζω και ένα ποίημα κάποιου γνωστού ή και άγνωστου ποιητή.
Ειδικά όταν ο άνεμος του Οκτώβρη, Ντίλαν Τόμας
Ειδικά όταν ο άνεµος του Οκτώβρη
µε δάχτυλα ξεπαγιασµένα µαστίζει τα µαλλιά µου,
πιασµένος στη δαγκάνα του ήλιου, ανάβω δρόµο
και αναπτύσσω ίσκιο κάβουρα στη γη.
Πουλιά χαλούν τον κόσµο την ακτή,
βήχουν κοράκια στα παλούκια του χειµώνα,
κι ανάστατη η καρδιά µου τροµάζει τη λαλιά της,
χύνει το αίµα συλλαβών κι αποξηραίνει λέξεις
Επιπρόσθετα, κλεισµένος σ’ έναν πύργο λεκτικό,
επισηµαίνω προς το βάθος του ορίζοντα να φεύγουν
προτάσεις σαν βαθύσκιωτες γυναίκες φυλλωσιές,
σειρές ολόκληρες αστρόφραστα παιδιά στο πάρκο.
Κάποιοι γυρεύουν να σε φτιάξω από φωνήεντες οξιές,
κάποιοι από δρύινες φωνές, µε ρίζες
ποικίλων όσων αγκαθιών να σε υποµνήσω,
κι άλλοι µε λόγια του νερού γυρεύουν να σε πλάσω.
Πίσω απ’ το βάζο µε τις φτέρες αιωρείται το εκκρεµές,
µου λέει τη λέξη απ’ ώρα,
το µήνυµα του νεύρου πετάει στης πλάκας την αιχµή,
το πρωινό αναγγέλλει στον κόκορα ποιος άνεµος φυσάει.
Κάποιοι γυρεύουν να σε φτιάξω απ’ τα σηµεία των αγρών·
σηµατωρός χορτάρι, που µου δείχνει όσα γνωρίζω,
στο µάτι αποχωρίζεται χειµώνα και σκουλήκι.
Με τις ντροπές του κόρακα άλλοι γυρεύουν να σε πλάσω.
Μουσική: Concerto No.3 In F Major Op. 8 No. 3, Rv257, Autumn
©Δεν έχω πνευματικά δεδομένα επί του έργου. Η αναπαραγωγή γίνεται αυστηρά για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
#365ποιήματα #ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ #ΠΟΙΗΣΗ