Sophie lies - Μεγάλα παιδιά

_Μια πέτρα σαν σπίτι_

Κιθάρα: Στέφανος Μουρούτσος
Πιάνο/πλήκτρα/rhodes/synth bass: Ορέστης Πετράκης
Τύμπανα: Χάρης Παρασκευάς
Παραγωγή/ ηχογράφηση / μίξη: Παντελής Νικηφόρος
Άρτγουορκ: Κατερίνα Παπασηφάκη

Στίχοι

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, καταλαβαίνεις και καταλαβαίνω
Σπίτι δουλειά, σπίτι δουλειά και κάπου στο ανάμεσο σωπαίνω
Και ξαποσταίνω λαχανιασμένος από τη βία της κάθε μέρας
Από τα λόγια που όλο θάβω μα τα παίρνει ο αέρας
Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, μάθαμε να αντέχουμε στα βίτσια
έχουμε φίλους, λίγα λεφτά, έχουμε στέκια και καπρίτσια
Είμαστε τίγκα στη βιταμίνη, πίνουμε τρεις καφέδες τη μέρα
Μα εγώ εχω λόγια που τα θάβω και τα βρίσκω στον αέρα

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια από πανεπιστήμια και ωδεία
Κάνουμε γιόγκα και μουσική και ψυχοδραματοθεραπεία
Μιλάμε αργά, συνειδητά, βρίζουμε λίγο ετσι απλά για τη φάση
Μα εγώ κάτι άλλο θέλω να πω κι όλο κάνω πως τοʼχω ξεχάσει
Είμαστε μεγάλα παιδιά πια κι οι δικοί μας έτσι μας βλέπουνε τώρα
Ανοίγουν διάπλατα οι δρόμοι μα όλα μας σπρώχνουν σε μια κατηφόρα
Ίσως να πρέπει να ανοίξω το βήμα, πιο βιαστικά να προχωράω
Ίσως να είμαι πιο σοβαρή, μα εγώ ξεχνιέμαι και γελάω

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, γυρνάμε ό,τι ώρα θέλουμε στο σπίτι
Σάββατο βράδυ θα βγεις στην πλατεία να ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που σου λείπει
Σε πιάνει μια λύπη, σε πιανει γερά και δε σε αφήνει
Κάτι έχω χάσει, ρε παιδιά
Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, μιλάμε για πολιτική, τασεις και μόδα
Συρία, Παρίσι, τρομοκρατία, πρόσφυγες στη Βικτώρια μες στο χειμώνα
Όλα είναι ρόδα, όλα κυλάνε, αλλάζει ο κόσμος, μαζί του μας παίρνει
Κι ό,τι μου πρόσφερε χαρά, τώρα το βλέπω νʼ αρρωσταίνει

Γίναμε μεγάλα παιδιά πια μα θα κάτσεις και φέτος να γράψεις το γράμμα
Σε κάποιο Βασίλη που ακόμη να αγιάσει από μία Μαρία που δεν ζει το θαύμα
Θα ευχηθείς “και του χρόνου” , θα φτιάξεις γλυκά με την άσπρη τη σκόνη
Μα κάτω απʼ το γκι θα σταθεις μοναχός κι η καρδια σου θα σπάσει
σαν ναʼ τανε ρόδι

Γίναμε μεγάλα παιδιά πια. Καταλαβαίνεις; Καταλαβαίνω
Μπλέχτηκαν μέσα μου οι ροές κι όλο ξεχνάω τι περιμένω
Να τσουγκρίσω τα αυγό μου, να αλλάξω το χρόνο, να αλλάξω τον κόσμο ή να αλλάξω εμένα
Ή αυτά τα λόγια που όλο θάβω να σκορπίσω στον αέρα;
Να δώσω μια και να χαλάσω, μες στην εξέλιξη της πλάσης
Αφού η ζωή κάποιες φορές απλώς σε αφήνει να γεράσεις.

[ΘΕΟΔΩΡΟΣΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ]

"Να τσουγκρισω το αυγό μου να αλλάξω τον χρόνο να αλλάξω τον κόσμο η να αλλάξω εμένα. ;"
Απλά ΜΠΡΆΒΟ! !!

[sofiaplacebo]

Το αγάπησα, απο την πρώτη στιγμή που το άκουσα. Είναι πανέμορφο.

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια καταλαβαίνεις και καταλαβαίνω_ σπίτι δουλειά, σπίτι δουλειά και κάπου στο ανάμεσο σωπαίνω και
ξαποσταίνω λαχανιασμένος από την βία της κάθε μέρας,
απ’ τα λόγια που όλο θάβω μα τα παίρνει ο αέρας..

Είμαστε μεγάλα παιδία πια, μάθαμε να αντέχουμε στα βίτσια, έχουμε φίλους, λίγα λεφτά, έχουμε στέκια και καπρίτσια,
είμαστε τίγκα στην βιταμίνη, πίνουμε τρείς καφέδες την μέρα, μα έγώ έχω λόγια που τα θάβω και τα βρίσκω στον αέρα..
Είμαστε μεγάλα παιδία πια, από πανεπιστήμια και ωδεία, κάνουμε γιόγκα και μουσική και ψυχοδραματοθεραπέια, μιλάμε αργά, συνειδήτα,
βρίζουμε λίγο έτσι απλά για τη φάση_ μα εγώ κάτι άλλο θέλω να πώ κι όλο κάνω πως το έχω ξεχάσει..

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, και οι δικοί μας έτσι μας βλέπουνε τώρα, ανοίγουν διάπλατα οι δρόμοι μα όλα μας σπρώχνουν σε μία κατηφόρα,
ίσως να πρέπει να ανοίξω το βήμα, πιο βιαστικά να προχωράω, ίσως να είμαι πιο σοβαρή μα εγώ ξεχνιέμαι και γελάω..
Είμαστε μεγάλα παιδία πια, γυρνάμε ότι ώρα θέλουμε στο σπίτι_ Σάββατο βράδυ θα βγεις στην πλατεία να ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που σου λείπει.
Σε πιάνει με λύπη, σε πιάνει γερά και δεν σε αφήνει, Κάτι έχω χάσει ρε παιδία..

Είμαστε μεγάλα παιδιά πία μιλάμε για πολιτική, τάσεις και μόδα Συρία, Παρίσι, τρομοκρατία, πρόσφυγες στην Βικτώρια μες το χειμώνα_
όλα είναι ρόδα, όλα κυλάνε, μαζί του μας παίρνει, κι ότι μου πρόσφερε χαρά, τώρα το βλέπω να αρρωσταίνει

Γίναμε μεγάλα παιδία πια, μα θα κάτσεις και φέτος να γράψεις το γράμμα σε κάποιον Βασίλη που ακόμη να αγίασει από μία Μαρία που δεν ζεί το
Θαύμα θα ‘’ευχηθείς’’ και ‘’του χρόνου’’ ‘’and happy new year’’, θα φτιάξεις γλυκά με την άσπρη την σκόνη, μα κάτω από το γκι θα σταθείς μοναχός,
η καρδία σου θα σπάσει.. σαν να ‘τανε ρόδι.

Γίναμε μεγάλα παιδία πια, καταλαβαίνεις ; - καταλαβαίνω
Μπλέχτηκαν μέσα μου οι ροές και όλο ξεχνάω τι περιμένω, να τσουγκρίσω το αυγό μου; Να αλλάξω τον χρόνο;
Να αλλάξω τον κόσμο; Ή να αλλάξω εμένα; ή αυτά τα λόγια που όλο θάβω να σκορπίσω στον αέρα; Να δώσω μια και να χαλάσω μες την εξέλιξη της πλάσης
αφού η ζωή κάποιες φορές απλώς σε αφήνει να γεράσεις

[onlyblue]

Απο την μία μου την σπάει που αργησα τοσο να το βρω.. Από την άλλη, νομίζω ότι το βρήκα την κατάλληλη στιγμή... Υπεροχο!

[purplewitch]

Αυτό το κομμάτι αγγίζει ακόμα και την πιο μικρή νευρική μου απόληξη. Αριστούργημα χαρμολύπης ❤️

[ElenLab]

Και εγώ στο μουσικό κουτί την είδα..
Πολύ καλή μπράβο σου ρε κορίτσι..

[triantafyllosdelisperidis]

Εκπληκτικό, ό, τι καλύτερο έχω ακούσει τελευταία. Δυνατοί στίχοι και γλυκιά μουσική. Συγχαρητήρια για την δουλειά σου.

[vasiliki.kii]

Πόσο πολύ αγγίζει την ψυχή κάθε στίχος αυτού του τραγουδιού!!🥺💔

[ΒαγγέληςΜολές-κζ]

Απίστευτοι στίχοι. Μπράβο σου πραγματικά

[steliosbalasis]

Τι λες τώρα ρε κορίτσι μου??? Απλά σε ευχαριστώ για αυτό που μόλις βίωσα...!

[dreamcometrue_]

Καταπληκτικό!!! Μπράβο κορίτσι!!!! Ταυτίστηκα!!! Να είσαι καλά! Σ'ακολουθώ!

[chrissar]

Εξαιρετικό . Ανατριχίλα, συγκίνηση. Μπράβο!!!

[smiLe_moRe_]

Δε ξέρω πόσες φορές αντέχει να ακούσει κάποιος συνεχόμενα ένα κομμάτι.. πιστεύω ότι το τερμάτισα, μα αντέχω κι άλλο!
Ω.. πόσο (σας) ευχαριστώ
και πόσα εύγε ν' αφήσω εδώ, που αν είναι όσα κ τα repeat μιλάμε για μπόλικα ..

[thorinoakenshield]

Καλησπέρα, υπάρχει περίπτωση να ανέβουν στο spotify?

[nv]

Τρομερο αλμπουμ και ειδικα αυτο το τραγουδι!

[dimitrissgouros]

Υπέροχο! Εμπνευσμένη μουσική κι οι στίχοι ποίηση!Μπράβο!

[ΑποστολήςΧαρώνης]

Σοφία μου είναι τελειω το τραγούδι και εσύ γπεροχη σηνεχεισε έτσι Σοφία μου

[ΝΙΚΟΣΚΑΛΛΟΣ]

Μπράβο σου ρε κορίτσι μου ...τι να πώ απλά μπράβο σου....

[neos]

Μπράβο! Με τόσο εμπνευσμένο στοίχο αν συνεχίσει έτσι να το θυμόμαστε αυτό το όνομα, θα μας εκπλήξει δημιουργικά στο μέλλον. Μπράβο και στο Μουσικό κουτί που μας έδωσε την ευκαιρία να την γνωρίσουμε.
Πάντως Μαράκι αυτό που μας περιγράφεις στο τραγούδι λέγεται μετεφηβεία...μην ανησυχείς, θα σου περάσει. 😉 🙂