Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ένα μαχαίρι | Vasilis Papakonstantinou - Ena maxairi

(Υπεύθυνος καλλιτεχνικού γραφείου) Ελισσαίος Πατσέλας: 6976768782, 2109024100

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ένα μαχαίρι | Vasilis Papakonstantinou - Ena maxairi

Δίσκος: Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Copyright: 1987
Δισκογραφική εταιρία: Minos

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο,
ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι,
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι Αραπάδες,
που από ένα γέρον έμπορο τ' αγόρασα στ' Αλγέρι.

Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια,
ορθό, πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μιά βραχνή φωνή τα παρακάτω λόγια.

Ετούτο το μαχαίρι εδώ που θέλεις ν' αγοράσεις,
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί, που κάποια φορά το 'χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ο δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό την Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
Ο Κόντε Αντόνιο μια βραδιά το δύστυχο αδερφό του,
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

Ένας Αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι σε χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια,
πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μ' αυτό μου φέρνει τρόμο.

Σκύψε και δες το μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είν' ελαφρύ για πιάσε το, δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα, κάτι άλλο ν' αγοράσεις.
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις, πάρ' το.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που ιδιοτροπία μ' έκανε και το 'καμα δικό μου
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μην καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου.

Σκύψε και δες το μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είν' ελαφρύ για πιάσε το, δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα, κάτι άλλο ν' αγοράσεις.
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις, πάρ' το.

Εγγραφείτε εδώ στο επίσημο κανάλι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου!

[Maria-vin]

Αυτό το μαχαίρι είναι η ψυχή του καθενός

[labrospanousieris]

Το ακουγα βασιλαρα στα 12 τωρα στα 45 μου χρόνια με συναρπάζει η ερμηνεία σού τι να πω Μέγιστος

[laigdas]

Μας ταξιδευεις τοσα χρονια...και δεν γουσταρουμε να φτασουμε....

[ΑναστασιαΑλαμανου]

Απίστευτος ρε Βασίλη ο Θεός σου έδωσε απίστευτο τάλαντο χρόνο πιο μεστός πιο τέλειος Υποκλίνομαι!!!!

[ΜηναςΤομος]

Βασίλη είσαι το μεγαλύτερο ταξίδι μου!!!

[ΝικόλαοςΓώγος]

Καββαδιας οποτε ακουω τα λογια σου ανατριχιαζω....

[GNOSHTV]

Η ΚΑΛΎΤΕΡΗ ΕΚΤΈΛΕΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΎ

[Biopunked]

I always carry tightly under my belt
a small african steel dagger
-- like those that blacks are used to playing with --
that I bought from an old merchant in Algiers.

I remember, as if it were now, the old shopkeeper,
who looked like an old oil painting by Goya,
standing next to long swords and tattered uniforms,
saying in a hoarse voice the following words :

"This here dagger that you want to buy
legend has surrounded with eery stories,
and everyone knows that those who owned it at some time,
each has murdered one close to him.

Don Basilio murdered Donna Julia with it,
his beautiful wife, because she was unfaithful.
Conte Antonio, one night, his wretched brother
was slyly murdering with this here dagger.

A black his young lover out of jealousy
and some Italian sailor a Greek boatswain.
From hand to hand it passed and into mine.
Many things my eyes have seen, but this one makes me quiver.

Come close and look at it, it has an anchor and a crest,
it's light, why take it, it's not even a quarter,
but I would advise you to buy something else."
-- How much? -- Seven francs only. As long as you want it, take it.

A small dagger I have tightly in my belt,
that a whim made me make it my own;
and because I hate no one in the world to kill,
I am afraid lest some day I turn it against myself ...