ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ- ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-Διήγημα-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Λόγος με tempo-Vana Sbarouni

ΤΟ ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ- ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-Διήγημα-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Λόγος με tempo-Vana Sbarouni
" Του κόσμου ο θόρυβος δεν φθάνει εκεί και δεν ταράττει το ησυχαστήριον της μοναχής Κασσιανής. Λιβάνι αγνό στέλλουν τα άνθη και ψαλμούς μυστικούς τ’ αηδόνια.
Η μοναχή γράφει, γράφει. Τα μάτια της γαλανά φωτίζει άλλου ήλιου ακτίνα· δεν είναι μίσους αστραπή, δεν είναι αγάπης συνηθισμένη λάμψη. Είναι η ακτίνα η άγια καρδιάς που δεν ετάραξαν τα πάθη αυτού του κόσμου. Είν’ η καρδιά της εκκλησιά, που μέσα ο Θεός λατρεύεται.
Τι ευμορφιά! Τα χρόνια τη σεβάστηκαν και έμεινε η εύμορφη Κωνσταντινουπολίτισσα, που για δυο λόγια θαρρετά του Βυζαντίου το στεφάνι έχασε και φόρεσε το μαύρο φόρεμα της μοναχής, αντί πορφύρας χρυσοκεντημένης.
Θυμάται την αξέχαστη στιγμή, που ο Θεόφιλος τα μάτια του εκάρφωσε με θαυμασμό. Οι εύμορφες του Βυζαντίου ήτανε εκεί μαζευμένες και φύλαγαν με καρδιοχτύπι σε ποιαν θα δώσει «το μήλο της αγάπης» ο Θεόφιλος. Διστάζει… είναι όλες τόσο εύμορφες, και δυνατά αυτά τα λόγια λέει, ενώ το χέρι του το μήλο στην Κασσιανή άπλωσε για να δώσει:
― Από τη γυναίκα γεννιούνται όλα τα κακά.
Κοκκίνισε η Θεοδώρα η μελαχρινή και εχαμήλωσε τα μαύρα μάτια της, μα η Κασσιανή, η εύμορφη σοφή, ήθελε σεβασμό ακόμα κι από βασιλείς και άνοιξε τα κοράλλινα χείλη και είπε αυτά τα λόγια, που την έστειλαν στο μοναστήρι:
― Ναι, μεγαλειότατε, μα και όλα τα καλά.
Προσβλήθηκε η φιλοτιμία του· το χέρι με θυμό ετράβηξε και έριξε το μήλο της αγάπης στην αγκαλιά της Θεοδώρας..."
#λογοτεχνία #logotexnia #audiobook