'ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ' - Ποίημα και απαγγελία - Δημήτρης Βίκτωρ

Τεχνάσματα

Τεχνάσματα σοφίζομαι με κόπο ασταμάτητα
να παρατείνω ό,τι ξέρω, ό,τι επιθυμώ
το άλγος ν’ απαλύνω απ’ την απουσία έρωτα
με όσα θαυμαστά οδυνηρά αυτόν ορίζουν.

Περνούν οι ώρες, το άγχος τους μετρώ
βήματα σέρνονται αργά στο φως και το σκοτάδι
φθάνουν μηνύματα παλιά και βασανιστικά
θυμίζοντας ανεμελιές, πόθους και προσδοκίες.

Τώρα πού να ’ναι οι φίλοι μου οι παιδικοί
όσοι ακόμη ανασαίνουν και τριγύρω φέρνουν τη ζωή
καλώντας και παρακαλώντας να τους συμπαθήσει
να αναβάλει το μαρτύριο και να τους ευνοήσει.

Εγώ θα συνεχίσω τα τεχνάσματα μ’ αδιαφορία
για να πιστέψω και να δείξω πως ακόμη προχωρώ
μα ο κτύπος ρυθμικός μ’ εμποδίζει να συγκεντρωθώ
να παίξω ρόλο ηθοποιού, για να πειστώ και για να πείσω.

Δημήτρης Βίκτωρ
Σεπτέμβριος 2013

[VictorDimitris]

Η Αγία καθημερινότης...
Οι καθημερινές συνήθειες, που ο καθένας επινοεί με τον δικό του τρόπο, για να υποφέρει λιγότερο.
Και όταν περνούν τα χρόνια τη θέση τους παίρνουν τα τεχνάσματα.
Να διατηρήσουμε λίγο ακόμη την επιθυμία για ζωή.
Να μείνουμε ζωντανοί.

Δ. Βίκτωρ