Βαλς στο σαλόνι - Κριστιάν Νίρκα

Ποίημα: Κριστιάν Νίρκα
Απαγγελία: Χριστίνα Γιαβάσογλου, Κριστιάν Νίρκα
Μουσική: Ballade by Patrick Ussher

Βαλς στο σαλόνι

Φαντάσου μια μέρα που δεν θα ακολουθούμε τη χορογραφία των καθημερινών μας θανάτων.
«Ένα-δυο-τρία, ένα-δυο-τρία»
Βήματα ελεύθερα από σιδερικά•
τα μάτια ανάλαφρα.
«Ένα-δυο-τρία»
Φαντάσου μια μέρα «ταξίδι»,
που αντί για ώρες και λεπτά θα μετράμε
χάρτες, πυξίδες και τις σημειώσεις της επαναστατικής απελευθέρωσης του είναι μας.
Φαντάσου.
Μια μέρα φαντάσου «ζάχαρη».
Σαν το γλυκό του κουταλιού της γιαγιάς.
Σαν τον μεσημεριανό ύπνο στο σπίτι της.
Φαντάσου τη μέρα «παιχνίδι».
Αν το θέατρο γινότανε ζωή
κι όχι η ζωή ένα θέατρο,
θα γεννιόμασταν - θα πεθαίναμε επάνω στη σκηνή.
Τότε αντί για κοιμητήρια, θα είχαμε τεράστιους κάμπους να παίξουμε να τρέξουμε με τ’άλογα.
Φαντάσου παιδιά που δεν έχουνε ζήσει τη θλίψη.
Μαξιλαροπόλεμο στους δρόμους,
νεροπίστολα το καλοκαίρι.
Φαντάσου τους φίλους μας να ζούσαν ακόμα
να μας βαράγανε τους ώμους :
«Που θα πάμε καπετάνιο;»
«στο πιο λαμπρό αστέρι!»
«Γεια σου ρε μάγκα. Βίρα τον φλόκο!»
Φαντάσου.
Ακόμα φαντάσου
να μην τρέμανε τα χέρια.
Να μην είχαμε χέρια.
Να είχαμε φτερά
και οι πιο σπουδαίοι κυνηγοί αντί για όπλα,
φύλλα και κλαδιά.
Φαντάσου την πιο μεταλλική σιωπή κάτω από ένα κοφτερό μαχαίρι.
Ν’ανασαίνεις φως κι όχι ανάσα- φαντάσου.
Οι λέξεις να’χουνε γεύσεις.
Οι νότες να’χουνε χρώμα
άχρηστοι -φαντάσου- να’ναι οι ποιητές
χωρίς μνήμα στον τάφο τους πάνω
κι αυτό να’ναι το πιο ωραίο τους ποίημα.
Φαντάσου
Φαντάσου.
Σε φιλώ. Η μουσική αλλάζει και ξεχνάω το βήμα.
«Ένα-δυο-τρία»
θα σε προλάβω μην με τραβάς
«Ένα-τρία-δυο»
Στάσου.
Να σου πω
Σε θελ...
Σ’αγα...
«Τρία-δυο- ένα».
Δεν ξέρω να μετράω.
Πάρε με να φύγουμε από εδώ.