Sen Sutairu - Ακόμα

Показать описание

Στίχοι - Ερμηνεία : Shadow L / ReGina / GROOVE SENPAI
Μουσική Παραγωγή : Groove Senpai
Rec - Mix - Mastering : Shadow L
Cover : ReGina

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ακόμα ψάχνω να βρω ένα νόημα, μα έχει κολλήσει η βελόνα.
Ξύπνησα απ' το κώμα, κι είδα την τέχνη να είναι αριθμός σε πλατφόρμα.
Θα κάνω πέρα ο, τι με κρατά, έτοιμος να δώσω αγώνα.
Και τι θα γίνει; Ο νους μου θα μείνει, όταν το σώμα μου βάλουνε κάτω απ' το χώμα.
Κι αγχομα-χώ κάθε φορά που το σκέφτομαι έτσι.
Το πώμα απ-το στόμα θα βγάλω, στίχους για να βρέξει.
Σαν το βα-τώ τ' άβατο, ο δρόμος που έχω επιλέξει.
Κι ακροβά-τω γι' ανάσες, στηρίζω την κάθε τους λέξη.
Δεν (δεν) μ' αγγίζουνε, δες, ο, τι μου ανήκει θ' αφήσουνε.
Πιες για όλα αυτά, που τη μέρα μαυρίζουνε και στο κεφάλι μου ιδέες ανθίζουνε.
Πες (πες) όλα όσα δε λες, διώξε όσα δεν αξίζουνε.
Τώρα τα όμορφα αρχίζουν, ψυχή μου μη κλαις.
Πάτα τους πριν σε πατήσουνε !
Εικόνες θολές, μα οι βολές στο στόχο καθαρές.
Ξύνω πληγές, της ζωής μου τις κλωστές κόβω να φτιάξω χορδές.
Μου βγαίνουν ορμές, ψεύτικες μορφές πίσω από μάσκες, ρόλους και στολές.
Όταν νομίζεις πως ακούς φωνές μες το βράδυ, σκαλίζεις στο μυαλό ρωγμές. (Πάει)

Α-ΚΟ-ΜΑ
Ψάχνω το τι θα με ταρακουνήσει.
Κι όσα κι αν πω, απορώ αν θα βρω αυτό το κάτι που αρκεί για να μας συγκινήσει.
Α-ΚΟ-ΜΑ
Ψάχνω τη λύση που θα μ' ηρεμήσει.
Σα φως που γεμίζει εκείνο το τώρα, που ακόμα ελπίζει ν' ανθίσει.

Κάτι πάει λάθος. (ΛΑΘΟΣ)
Τόσοι γύρω μου, μα πάντα νοιώθω μονάχος.
Ο καπνός απομακρύνεται απ' το στόμα μου, αδειάζει τα πνευμόνια μου,
μ' αφήνει πίσω τ' άγχος.
Όλο πάει λάθος. (ΛΑΘΟΣ)
Θέλω να γράψω, μα πρέπει να μείνω μονάχος.
Τι σ' εμπνέει, ο καμβάς ή ο ζωγράφος.
Τι κοιτάζω, το πάτημα ή το πάθος;
Σπαράζω να γράψω ν' αδειάσω, μα μια στο τόσο θα με πιάσω να ψάχνω να κάψω το νου μου.
Να κάτσω να πλάσω μ' αλήθεια μια οφθαλμαπάτη ν' αγγίξει.
Κι ίσως να αξίζει.
Ίσως με νοιάζει, μα ακόμα δεν ξέρω αν μ' αλλάζει ή μ' αδειάζει.
(ΜΠΡΟ, ΕΧΕΙ ΚΟΥΡΑΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΦΡΑΣΗ) Νομίζεις με νοιάζει !;
(ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΣΑ ΛΥΣΗ!;) Θα δείξει !
Δεν βλέπω κάτι σ' αυτό.
Ή μάλλον όχι, ξέχασέ το λέω ψέματα, νομίζω βλέπω κάτι σ' αυτό.
Ένα παρελθόν που δεν ξέχασα ακόμα και δεν ηρεμώ τα βράδια, ως τη μέρα που τη στάχτη θα δω.
Μα ποιος στάθηκε εδώ; Πήγε στράφι κι αυτό.
Ένα midi, 2 δίσκοι, 3 λάθη κι εγώ.
Σε σιχάθηκα μπρο !
Ένας ανασφαλής μαλάκας, με ανάγκη να δειχτεί, πια με σιχάθηκα μπρο !
Ποιος βασίζεται σ' εμένα και ποια άκρη να βρω;
Λες να' χαν δίκιο, εν τέλη, όσοι μιλάν χωρίς να ξέρουνε;
Στέκομαι στο χάος κι είμαι εντάξει μ' αυτό.
Μετά τη μάσκα μου φορώ, να δούνε πόσο χαίρομαι.
Βασίσου πάνω μου, κι εγώ τρόπο θα βρω.
Για τις στιγμές που με ρωτάς αν ενδιαφέρομαι.
Έχω ενοχές για στιγμές που μ' αναίδεια φέρομαι.
Όταν τη μάσκα σου φοράς, ξεχνάς; Αν ναι, διαφέρουμε.

Α-ΚΟ-ΜΑ
Ψάχνω το τι θα με ταρακουνήσει.
Κι όσα κι αν πω, απορώ αν θα βρω αυτό το κάτι που αρκεί για να μας συγκινήσει.
Α-ΚΟ-ΜΑ
Ψάχνω τη λύση που θα μ' ηρεμήσει.
Σα φως που γεμίζει εκείνο το τώρα, που ακόμα ελπίζει ν' ανθίσει.

Έχω τάση κάθε φράση να μουδιάζει.
Θόρυβος στους σπόνδυλους να χαράζει, να τραντάζει.
Να σου μοιάζει, να μου μοιάζει.
Την ανάσα να κομπιάζει.
Να μ' αδειάζει, να σ' αλλάζει.
Τα τέρατά μας να κατασπαράζει !
Μα να σου που για το κάνω αυτό πρέπει να' ρθω κοντά, να το κάνω γοργά.
Να απλώσω το χέρι, ενώ ξέρω πως θα μου το κόψουν ξανά. (Θα γίνει ξανά.)
Ως γυναίκα μου λέγαν "ΤΟ ΚΑΛΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΘΥΣΙΕΣ".
Μπορεί να το πήρα σοβαρά.
Και βουτάω μες στα σκατά, για να δώσω γραπτά βγάζω κάλους στα δάχτυλα.
Αυτή ειν' ομορφιά !
Ακόμα κάθε νεκρό μου κομμάτι φωνάζει για νεκρανάσταση.
Ακόμα μένω βιβλίο ανοιχτό, μα τη γλώσσα που μ' έγραψαν δεν μου την έμαθαν.
Ακόμα αναρωτιέμαι αν είμαι χαρούμενη σε κάποια άλλη διάσταση.
Ακόμα μοιάζω με πτώμα σα ψάχνω ένα κύτταρο ελπίδας μέσα στα αίματα.
Ακόμα η άμυνα μου έχει οργή.
Ακόμα δεν κατάλαβα γιατί.
Ακόμα μπερδεύομαι κι όσα συγχέονται, μέσα μου φλέγομαι και μ' αντικρίζω θολή.
Ακόμα δειλιάζω μπροστά στη χαρά και κουρνιάζω στον πόνο, σα να' ναι αρετή.
Ακόμα δεν έχω βγάλει τη μάσκα να δεις τη Φανή και δεν φταις εσύ.

Α-ΚΟ-ΜΑ
Ψάχνω το τι θα με ταρακουνήσει.
Κι όσα κι αν πω, απορώ αν θα βρω αυτό το κάτι που αρκεί για να μας συγκινήσει.
Α-ΚΟ-ΜΑ
Ψάχνω τη λύση που θα μ' ηρεμήσει.
Σα φως που γεμίζει εκείνο το τώρα, που ακόμα ελπίζει ν' ανθίσει.