«Δοξαριά» από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Δουατζή «Οχυρά»

Ποίηση: Γιώργος Δουατζής
Ψηφιακή σύνθεση: Λάμπρος Μητρόπουλος

Στίχοι ποιήματος

Μια δοξαριά στον άνεμο η γραφή και πέρασαν, κιόλας ή μόλις, πενήντα χρόνια μοιρασιάς με διψασμένες στο τραπέζι τις λευκές σελίδες που ζήταγαν, ζητούν, όπως κι εσύ, δικαιολογία να υπάρχουν.

Βγήκαν ολόγιομες στην Αγορά, βορά σε αδηφάγους αναγνώστες, καρποί νυχτερινής μοναχικότητας για κείνους που ξεδίψασαν με στίχους-στάλες λύπης, χαράς, κάματου και ελπίδας. Στάλες που πήραν σάρκα και οστά στη στενωπό μίας μοιραίας αλφαβήτου. Μιλώ γι’ αυτήν τη στενωπό που κάποιοι γραφιάδες την αλλάζουνε, με λόγια απλά και καθημερινά, σε ξάνοιχτη λεωφόρο, για να συναντηθούν στοχασμοί κι ομορφιά και να κοσμήσουν μιαν καθ’ όλα ακριβή, σπάνια χοροεσπερίδα.

Μια δοξαριά στον άνεμο η γραφή, μα μην ανησυχείς, φτάνει σε κείνους που ζητούν προσκέφαλα ποιητικά κι έναν αθώο ύπνο.

Στον άνεμο μια δοξαριά, ο χρόνος της βραχύβιος ή μακρύς, ανάλογα με τις ψυχές που θ’ ακουμπήσει και θα τη στείλει ζωντανή μακριά ή θα την αφανίσει.

Μα και τι νόμιζες; Πενήντα χρόνια, μισός αιώνας, μόνο για μία δοξαριά στον άνεμο. Και δεν ξεδίψασες ακόμα;

Παραγωγή: ραδιόφωνο τέχνης