ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣ & CHRISTIAN RONIG – Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ – ΊΛΙΟΝ PLUS – 03.02.2018!

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής σημειώθηκε μια κατακόρυφη άνοδος της κυκλοφορίας του χασισιού, παρόμοια με την ανάλογη άνοδο της ευθύς μετά το 1922 περιόδου. Τότε εγνώρισα πολλούς χασικλήδες, γιατί τα σχολεία ήτανε κλειστά κι όλη μέρα έτρεχα στο Πριγκιπάτο του Τσιρικονάκια. Μιλάω για την Θεσσαλονίκη. Και μιλάω για μια Θεσσαλονίκη που θα παραμείνει, για λίγο ακόμη, εβραιούπολη. Το Πριγκιπάτο του Τσιρικονάκια βρισκότανε στα Εβρέικα Μνήματα και, φυσικά, ήταν υπαίθριο. Είναι μάταιο το να εξηγήσω, τώρα, τι ήσανε τα Εβρέικα Μνήματα. Πάντως, επί Κατοχής (πριν και μετά την μοιραία άνοιξη του ’43, οπότε εξολόθρευσαν τους ισραηλίτες) μαζευόντουσαν εκεί πολλοί-πολλοί χασικλήδες. Οι χασικλήδες κουρνιάζανε πίσω από κάτι ψωραλέα πευκάκια (φυτεμένα από την ΕΟΝ του Μεταξά), ή ανάμεσα στους τάφους. Αρκετοί χασικλήδες καταφεύγανε στις νεροφαγιές, που υπήρχανε κοντά στο χτήμα του Μπιλίρη. Όταν οι ρομιοί –με την ανοχή των γερμανών- χαλάσανε το διπλό ισραηλίτικο νεκροταφείο, έκλεψαν αμέσως τα τούβλα-της-πρέσσας, αφήνοντας επιτόπου τις μαρμαρένιες ταφόπλακες. Οι ταφόπλακες, ντανιασμένες προσεκτικά, έμειναν στα Εβρέικα Μνήματα για αρκετό διάστημα (-μ’ αυτές τις εβρέικες ταφόπλακες είναι χτισμένος ο Άγιος Δημήτριος και όλα τα ρείθρα των πεζοδρομίων της Θεσσαλονίκης). Στην αρχή, ο Τσιρικονάκιας είχε στημένο το Πριγκιπάτο του, δηλαδή τον υπαίθριο τεκέ του, πλάι στην Γεωπονική Σχολή (τότε ήταν καρά-γιαπί), αλλά, μετά το ’43, κατέληξε πίσω από μια ντάνα με ταφόπλακες. Οι ταφόπλακες προστάτευαν τους χασικλήδες από τα περίεργα μάτια, από τον καυτερό ήλιο, από τον βαρδάρη. Ο κάθε υπαίθριος τεκετζής έκρυβε τα σέα ανάμεσα στις ταφόπλακες. Όσο για το (απαραίτητο) νερό το έπαιρναν από μια βρύση που είχε ξεμείνει, από το 1940, κάτω από την σκάλα της Γεωπονικής Σχολής. Οι άλλοι χασικλήδες, που ήσανε πέρα, προς το παλιό στρατιωτικό νεκροταφείο της Δόξας, κατέβαιναν στο ρυάκι του Μπιλίρη για να γεμίσουν τους αργιλέδες (ήτοι: κονσερβοκούτια, ή πήλινα μπαρδάκια) με δροσερό και γάργαρο νεράκι. Τάβλεπα όλα. Έμπαινα στο Νόημα της Ζωής.

–Ηλίας Πετρόπουλος: Το Άγιο Χασισάκι

Photoz: