Όλα κομπλέ! Σταμάτης Κραουνάκης και Μιχάλης Σαράντης

Ο συνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης συνομιλεί με τον ηθοποιό Μιχάλη Σαράντη και μοιράζονται ιστορίες για μουσικές και μελωδίες της σκηνής με φοιτητές και το κοινό. Από κοντά ο Βάιος Πράπας με το μπουζούκι του.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016.
Εθνικό Θέατρο Πειραματική Σκηνή

Η εκδήλωση είναι μέρος της δράσης «Η ζωή μου στο θέατρο» του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στο πλαίσιο του θεσμού Open Stage (Ανοιχτή Σκηνή).

Η Πειραματική Σκηνή -1 του Εθνικού Θεάτρου στεγάζεται στην ανακαινισμένη Σκηνή Κατίνα Παξινού, (κτήριο Θεάτρου Ρεξ) Πανεπιστημίου 48, Αθήνα.

Προσωπικότητες από τον χώρο του θεάτρου συναντώνται στο σανίδι της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου για δύο ώρες, μία φορά τον μήνα. Επιφανείς και αφανείς, ήρωες της σκηνής που χάραξαν τη δική τους μοναδική πορεία στο θεατρικό τοπίο και σημαδεύτηκαν από τη σκηνική πράξη μοιράζονται ιστορίες και προσωπικές διαδρομές με το κοινό της πόλης.

Για τη βραδιά έγραψε η Αναστασία Μηνδρινού: Στο μυαλό μου ο Κραουνάκης έδενε πάντα με την αφθονία. Έχω οδηγήσει χιλιόμετρα να τραγουδώ έξω φωνή τα τραγούδια του κι έχει συμβεί πολλές φορές να γελάσω ηχηρά ακούγοντας ατάκες του στο ραδιόφωνο. Μου φέρνει στο νου αφθονία, αλλά όχι υπερβολή. Οι ρίμες του μου θυμίζουν δημοτικό τραγούδι κι η αυθάδειά του φέρνει στο νου μου μπουζούκια από ελληνική ταινία. Απόψε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού κάθισε στην άκρη της σκηνής παρέα με το Μιχάλη Σαράντη και το Βάιο Πράπα και, σαν καλοί γείτονες στο κατώφλι, μας κάλεσαν σε χαλαρή ψιλοκουβέντα.

«Άνθρωποι όλων των χωρών διηγηθείτε την ιστορία σας», προέτρεψε κι όταν έπιασε να μας πει τη δική του, φάνηκε αναμενόμενα φλύαρος, αλλά ταυτόχρονα βυθιζόταν υπέροχα στις σιωπές του. Σα να αναλογιζόταν από πού να πρωτοπιάσει το νήμα και πώς να το ξετυλίξει. Δεν είναι ένα κουβάρι η αφήγησή του να το ξεδιπλώσει όμορφα κι εύκολα. Δαιδαλώδης, απλωμένη δαντέλα είναι που εύκολα γίνεται και δίχτυ αράχνης. Κάθε στιγμή στην άκρη της γλώσσας του ισορροπούσε η ατάκα που θα έβαζε τη βραδιά σε άλλη ρότα. Πικάντικες ή και φαρμακερές κουβέντες, καυτές πληροφορίες, ράμματα και θάματα υπονοήθηκαν αλλά δεν ειπώθηκαν. Αυτολογοκρίθηκε με μαεστρία και, αξιοποιώντας ευφάνταστα ένα σαρδάμ του, ανακοίνωσε: «ξέρω αρχαία και αρχεία».

Η διήγησή του ζωντάνεψε μερικά μόνο στιγμιότυπα από τις 160 παραστάσεις του. Ιστορίες από συνεργασίες στηριγμένες σε συλλογική τρέλα και κεφάτη προσπάθεια. Αναφορά σε δασκάλους του, σε πρόσωπα που βρήκε πράγματα να τους κλέψει και πράγματα να μοιραστεί μαζί τους, μαζί με λεπτομερειακές περιγραφές κοστουμιών, καιρικών φαινομένων, αρωμάτων, ήχων, στιγμών. Κι όλα αυτά παρουσιασμένα άφθονα, με ποικιλία ήχων, με χειρονομίες, με εύγλωττες γκριμάτσες.

Κι όταν όλα ήταν κομπλέ για την απογείωση όλων, η παράσταση έλαβε τέλος. Έτσι, μας αποχαιρέτησε μεγαλόπρεπα και απογειώθηκε… στο πεζοδρόμιο χρησιμοποιώντας το αναβατόριο της Πειραματικής σκηνής.

Τον καληνύχτισα έχοντας στο μυαλό μου το δίστιχο που πρόλαβε να σκαρώσει τραγουδώντας:

Απόψε κάποιο βράδυ στην Πειραματική

Απ΄ έξω η Αθήνα που καταπίνει σκόνη από την Αφρική.

Μέλη ομάδας: Μαρίζα Αττία, Μάνος Δαμασκηνός, Μενέλαος Καραντζάς, Σοφία Κομηνέα, Χρύσα Λαγού, Αναστασία Μηνδρινού, Λίνα Σταυροπούλου, Ελένη Τζαβολάκη

Επιμέλεια: Ιωσήφ Βιβιλάκης