O Άγγελος Παπαδημητρίου και η Μάρθα Φριντζήλα ξεχνούν

Οι καλλιτέχνες Άγγελος Παπαδημητρίου και Μάρθα Φριντζήλα παίζουν ζωντανά το παιχνίδι της μνήμης και της λήθης, και για πρώτη φορά, μπροστά στα μάτια του κοινού της Αθήνας, επιλέγουν τι θα ξεχάσουν από τη ζωή τους στο θέατρο.

Τετάρτη 11 Mαΐου 2016.
Εθνικό Θέατρο Πειραματική Σκηνή -1 (κτήριο Θεάτρου Ρεξ) Πανεπιστημίου 48, Αθήνα.

Η εκδήλωση είναι μέρος της δράσης «Η ζωή μου στο θέατρο» του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στο πλαίσιο του θεσμού Open Stage (Ανοιχτή Σκηνή).

Προσωπικότητες από τον χώρο του θεάτρου συναντώνται στο σανίδι της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου για δύο ώρες, μία φορά τον μήνα. Επιφανείς και αφανείς, ήρωες της σκηνής που χάραξαν τη δική τους μοναδική πορεία στο θεατρικό τοπίο και σημαδεύτηκαν από τη σκηνική πράξη μοιράζονται ιστορίες και προσωπικές διαδρομές με το κοινό της πόλης.

Για τη βραδιά έγραψε η Αναστασία Μηνδρινού: Η ζωή μου στο θέατρο», την Τετάρτη 11 Μαΐου, για τον Άγγελο Παπαδημητρίου και την Μάρθα Φριντζήλα δεν ήταν μια αφήγηση για τη θεατρική τους πορεία. Αντί να εστιάσουν σε γεγονότα που καθόρισαν τη διαδρομή τους στο χώρο του θεάτρου, επέλεξαν να μας παρουσιάσουν τους άξονες της καλλιτεχνικής τους πορείας.

Ανατρέχοντας στις μούσες του Παυσανία αναρωτήθηκαν για τη μνήμη και τη λήθη, τη σημασία της μελέτης, της μαθητείας, της ασφάλειας και με τη βοήθεια ενός κειμένου του Καβάφη συζήτησαν για τη σοβαρότητα.

Συμφώνησαν πως το τραγούδι έχει ξεχωριστή σημασία στη ζωή και το έργο τους και παρουσιάζοντας τις διαφορετικές ερμηνείες του «Έλα για απόψε» του Χρήστου Χαιρόπουλου, έγιναν αφορμή για να αναλογιστούμε την πορεία της ελληνικής κοινωνίας από την καμαρούλα στη μεζονέτα και με το παράδειγμα αυτό αναφέρθηκαν στην αποδόμηση ενός κειμένου.

Ήρθαν με τις τσέπες τους γεμάτες τραγούδια, ιστορίες, κέφι κι όταν φοβήθηκαν ότι αυτά ίσως να μην είναι αρκετά, ο Άγγελος Παπαδημητρίου πετάχτηκε να φέρει να τα ντέφια του, γιατί, όπως είπε η Μάρθα Φριντζήλα «δεν ξέρεις ποτέ πότε μπορεί να σου χρειαστεί ένα ντέφι».

Στην πορεία της βραδιάς έγινε φανερό πως δεν ξεχνούν. Ακόμα κι αν το ήθελαν, οι φίλοι και η μουσική δεν τους αφήνουν να ξεχάσουν. Προβάλλοντας φιλμάκια με τη δουλειά του Άγγελου Παπαδημητρίου, παίζοντας τραγούδια στον Η/Υ και τραγουδώντας πάνω τους, συνδέοντας τη σκηνή με την πλατεία, δημιούργησαν μια συντροφιά που μοιράστηκε σκέψεις, κέφι, χιούμορ, μουσικές.

Με το τραγούδι σύνδεσαν τη ζωή τους με το θέατρο, γιατί όπως μας πληροφόρησε η Μάρθα Φριντζήλα αξίζει «η τραγουδίστρια να έχει θεατρικότητα και η ηθοποιός μουσικότητα».

Μέλη ομάδας: Μάνος Δαμασκηνός, Μενέλαος Καραντζάς, Σοφία Κομηνέα, Χρύσα Λαγού, Αναστασία Μηνδρινού, Λίνα Σταυροπούλου, Ελένη Τζαβολάκη
Επιμέλεια: Ιωσήφ Βιβιλάκης