2) ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΩΡΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 004

Μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης διαβάζουν ποιήματα Γάλλων ποιητών !
LES CHANTS DE MALDOROR Plût au ciel que le lecteur, enhardi et devenu momentanément féroce comme ce qu’il lit, trouve, sans se désorienter, son chemin abrupt et sauvage, à travers les marécages désolés de ces pages sombres et pleines de poison ; car, à moins qu’il n’apporte dans sa lecture une logique rigoureuse et une tension d’esprit égale au moins à sa défiance, les émanations mortelles de ce livre imbiberont son âme comme l’eau le sucre. Il n’est pas bon que tout le monde lise les pages qui vont suivre ; quelques-uns seuls savoureront ce fruit amer sans danger. Par conséquent, âme timide, avant de pénétrer plus loin dans de pareilles landes inexplorées, dirige tes talons en arrière et non en avant. Écoute bien ce que je te dis : dirige tes talons en arrière et non en avant, comme les yeux d’un fils qui se détourne respectueusement de la contemplation auguste de la face maternelle ; ou, plutôt, comme un angle à perte de vue de grues frileuses méditant beaucoup, qui, pendant l’hiver, vole puissamment à travers le silence, toutes voiles tendues, vers un point déterminé de l’horizon, d’où tout à coup part un vent étrange et fort, précurseur de la tempête. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΓΚΟΥΓΚΛ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΛΔΟΡΟΣ Θα ήταν στον ουρανό ότι ο αναγνώστης, ενθουσιασμένος και στιγμιαία άγριος όπως διαβάζει, βρίσκει, χωρίς να αποπροσανατολίσει τον εαυτό του, τον απότομο και άγριο τρόπο του, μέσα από τους έρημους βάλτους αυτών των σκοτεινών και πλήρων σελίδων δηλητήριο; γιατί, αν δεν φέρει στην ανάγνωσή του μια αυστηρή λογική και μια ίση πνευματική ένταση τουλάχιστον για τη δυσπιστία του, οι θανάσιμες εκρήξεις αυτού του βιβλίου θα απορροφούν την ψυχή του σαν ζάχαρη νερού. το δεν είναι καλό για όλους να διαβάσουν τις σελίδες που θα ακολουθήσουν. μόνο μερικοί θα απολαύσουν αυτό το πικρό φρούτο χωρίς κίνδυνο. Ως εκ τούτου, ντροπαλός ψυχή, πριν περάσει περαιτέρω σε μια τέτοια ανεξερεύνητη heathland, κατευθύνετε τα τακούνια σας προς τα πίσω και όχι προς τα εμπρός. Ακούστε καλά αυτό που σας λέω: κατευθύνετε τα τακούνια σας προς τα πίσω και όχι μέσα πριν, όπως και τα μάτια ενός γιου που στρέφεται με σεβασμό από την αύριο περισυλλογή του προσώπου νηπιαγωγείο; ή, μάλλον, ως μια γωνία όσο το μάτι μπορεί να δει από ψυχρούς γερανούς να διαλογίζονται πολύ, το οποίο, κατά τη διάρκεια το χειμώνα, πετάνε δυνατά μέσα από τη σιωπή, όλα τα πανιά τεντωμένα, προς ένα συγκεκριμένο σημείο του ορίζοντα, από όπου ξεκινά ξαφνικά ένας περίεργος και ισχυρός άνεμος, πρόδρομος της καταιγίδας.