Γιάννης Πουλόπουλος-Το όνειρο (Μίκη Θεοδωράκη)

preview_player
Показать описание
Το Ονειρο-Γιαννης Πουλοπουλος -Στιχοι & μουσικη Μικης Θεοδωρακης.Ενα τραγουδι που παραπεμπει ευθεως στην προσπαθεια για εθνικη συμφιλιωση.και επουλωση των πληγων που αφησε πισω του ο εμφυλιος πολεμος.Αυτη η εκτελεση ειναι απο το album,"O Γιαννης Πουλοπουλος τραγουδα Μικη Θεοδωρακη".
A song, which refers to the attempt for national conciliation and the closing of the wounds that the Greek Civil War(1946-1949) left behind.



The dream

Sweet mother, you had two sons
two trees, two rivers
two venetian castles
two roots of mint, two cravings
The one for the East
the other for the West
and you alone in the middle
to tell, to ask, to tell, to ask the sun

Oh Sun, you who watch the mountains
you who watch the rivers
where you observe our passions
and the poor mothers
If you see Paul, call
and Andrew too, tell me
With a sorrow I raised them
with a weep I gave them birth

But they leave back mountains
they cross rivers
looking for one another
to slay each other
And there at the high mountain
at the highest ridge
close beside they sleep
and the same dream they see

They both run beside
their mother's deathbed
giving hands to each other
and shut her eyes
and they drive their knives
deep inside the ground
and there from water flowed
to drink, to drink and quench your thirst.

Το 'ονειρο.( Δυο γιους είχες μανούλα μου)

Δυο γιους είχες μανούλα μου
δυο δέντρα, δυο ποτάμια,
δυο κάστρα Βενετσιάνικα,
δυο δυόσμους, δυο λαχτάρες.

Ένας για την ανατολή
κι ο άλλος για τη δύση
κι εσύ στη μέση μοναχή
μιλάς, ρωτάς, μιλάς, ρωτάς
τον ήλιο.

Ήλιε που βλέπεις τα βουνά,
που βλέπεις τα ποτάμια
όπου θωρείς τα πάθη μας
και τις φτωχές μανούλες.

Αν δεις τον Παύλο φώναξε
και τον Ανδρέα πες μου.
Μ' έναν καημό τ' ανάστησα
μ' έναν λυγμό τα γέννου.

Μα κείνοι παίρνουνε βουνά
διαβαίνουνε ποτάμια
ο ένας τον άλλο ψάχνουνε
για ν' αλληλοσφαγούνε.

Κι εκεί στο πιο ψηλό βουνό,
στην πιο ψηλή ραχούλα
σιμά κοντά πλαγιάζουνε
κι όνειρο ί- κι όνειρο ίδιο βλέπουν.

Στης μάνας τρέχουνε κι οι
δυο το νεκρικό κρεβάτι.
Μαζί τα χέρια δίνουνε της
κλείνουνε τα μάτια.

Και τα μαχαίρια μπήγουνε
βαθιά μέσα στο χώμα.
Κι απέκει ανέβλυσε νερό
να πιεις να ξε- να πιεις να ξεδιψάσεις.
Рекомендации по теме
Комментарии
Автор

Αριστος οπως παντα ο Γιαννης τετοιος ερμηνευτης δεν νομιζω πως θα ξανα βγει

johnlazaris
Автор

Και αυτή η εκτέλεση είναι συγκλονιστική!!!! Παρά το ότι η πρώτη εκτέλεση, εκπληκτική, είναι απο τον Μεγάλο Γρηγόρη και αυτή με τον Γιάννη στέκει ισάξια δίπλα!!!!
Το τραγούδι αυτό είναι ορόσημο της Ιστορίας της Ελληνικής Μουσικής!!!

manosfiorakis
Автор

Ίσως πρόκειται για το μεγαλύτερο τραγούδι στην ελληνική δισκογραφία.Κορυφαίος Μίκης, άψογος Γιάννης και ένα συγκλονιστικό τραγούδι.Εξαιρετικό και το βίντεο.Μπράβο!!!

MrGeo
Автор

Πολλα συχαριτηρια για το τραγουδι και το δεσιμο των εικονων
Δε χορταινης να το ακους
και παλι συχαριτηρια

MrDimpapadopoulos
Автор

Η 1η ηχογραφηση με τον Πουλοπουλο ηταν σε δισκακι Εxtended Ρlay στην Lyra ‎ (LE 2019), το 1965
Ωραια η επιλογη σου, μπραβο σου !!

billeyish
Автор

μοναδικη συναντηση κορυφαιων καλλιτεχνων!!

athinach
Автор

Σημειο αναφορας στην Ελληνικη δισκογραφια το τραγουδι αυτο.

pokopik
Автор

Ο εθνικός διχασμός ήταν ανέκαθεν κατάρα για τον απανταχού ελληνισμό, ενώ η εθνική συμφιλίωση ήταν ευλογία Θεού. Το  τραγούδι αυτό δημιουργήθηκε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, τότε που είχε κορυφωθεί η  πολιτική αντιπαράθεση σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Οι νικητές του εμφυλίου πολέμου 1946 - 1949, εθνικιστές,   υποστηριζόμενοι από εξωθεσμικά   κέντρα του εξωτερικού, αντιμετωπίζανε τους δημοκρατικούς ως έναν εν δυνάμει εσωτερικό εχθρό για καθαρά ιδιοτελή τους συμφέροντα, σαμποτάροντας κάθε προσπάθεια εθνικής και κοινωνικής συμφιλίωσης, θέλοντας να υπάρχουν πολίτες α΄ και β΄ κατηγορίας. Στο  τραγούδι αυτό  με έμφαση και πάθος απεικονίζεται  η επιτακτικότητα  για την εθνική συμφιλίωση, η οποία όχι μόνο δεν κατέστει δυνατή, αλλά έφερε και μια επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία με όλα τα δεινά  που άφησε αυτή στον δύσμοιρο τόπο μας τα οποία πληρώνουμε μέχρις και σήμερα.

ΙσήγοροςΙσονόμος
Автор

Δεν μπορείς να κρατήσεις τα δάκρυα όσες φορές και να το ακούσεις....

annapap
Автор

@matthaios2001 Έτσι είναι φίλε μου όπως το λες...

annapap
Автор

και που να το ακουσεις απ τον Μεγιστο Γρηγορη...

kolokotronis
Автор

Αδουλευτος, αλλά καταπληκτικός ο Πουλόπουλος...

christospolitis