Ένορκοι - Ξεκαθάρισμα

Στίχοι/Ερμηνεία : Ένορκοι
Παραγωγή : thirtytwo delarge
Ηχογράφηση : Bashment Studio
Μίξη/Mastering : Nicolás Koufakis
Programming : thirtytwo delarge
Logo Artwork : Toxin Rush, SIAL
Artwork : Elias Gazis

Ένορκοι :

Παραγωγή : thirtytwo delarge

Mix/Mastering : Nikos Koufakis

Graphic Design : Elias Gazis

[enorkoi]

Στίχοι :

Casus Belli

Γιατί έτσι έκανε η ζωή ξεκινάω από σένα
Ώρα να πω ευχαριστώ κι όσα έχω απωθημένα
Για τις νύχτες που σαν παιδί σ’ ήθελα απεγνωσμένα
Κι ήσουν εκεί, σα φυλαχτό, σα μια χρυσή καδένα.

Για κάθε σου άγγιγμα στοργής, κάθε γλυκό σου βλέμμα
Γιατί μ’ άφησες όλα αυτά να τα ‘χω δεδομένα
Γιατί όλα τα προβλήματά τα έβρισκα λυμένα
Μα ήμουνα μικρό παιδί, πες μου και κάνα ψέμα

Να μη τον δω, μην αισθανθώ τον πόνο που αναπνέει
Να ‘μαι παιδί, να μαι αφελής, να μη τη δω να κλαίει
Να μη χρειαστεί, ειναι νωρίς, να της κρατάω το χέρι
Να τη στηρίξω δε μπορώ και μέσα μου με καίει

Να τη βλέπω να προσπαθεί να μεγαλώσει εμένα
Μα μεγαλώνει το θεριό και φαίνεται στο βλέμμα
Νιώθω τη θλίψη της εδώ, κουνάει αυτή τη πένα
Νιώθω θυμό με ένα παιδί που απλά κοιτάει θλιμμένα

Μα το παιδί μεγάλωσε δεν έχει το ίδιο βλέμμα
Κοιτάω στα μάτια τη ζωή, φοβάμαι μόνο εμένα
Κάθε ουλή που πέρασα παράσημο στο δέρμα
Τώρα πια είμαι εγώ εδώ, δεν χρειάζεσαι κανεναν.

Aυτό ήταν ξεκαθάρισμα, συγγνώμη αν το βαρύναμε
μα αν δεν του βάζαμε ψυχή τι διάολο θα σου δίναμε.
Αν δεν τα λέγαμε όλα αυτά και μέσα μας τα πνίγαμε
Αυτό ήταν ξεκαθάρισμα, συγγνώμη το βαρύναμε. (x2)

SIAL

Γράφω. Σβήνω. Προσπαθώ να μαζέψω.

Σκόρπιες σκέψεις, να μπορέσω, να χωρέσω μέσα σε ένα verse.
Όσα με πνίγουν να πάνε στο διάολο να μείνουν στο χθες.
Γιατί απόψε έχω ανάγκη έξω να βγώ, να τους δω, να μιλήσω μα...
δεν θέλω να τους γαμήσω. Οι φίλοι μου, περνάν καλά. Αλλά...

Αλλάζουν συνεχώς οι σταθερές μου, δες και πες μου.
Σε τι να πιστέψω αλήθεια, ένα λόγο βρες μου.
Δεν παίρνει άλλο νερό το κρασί, στερεύουν οι αντοχές μου.
Δεν έχω άλλη ανάσα με πνίγουν οι ενοχές μου.

Παραπατώ, απ' το ποτό, μα σταθερή πορεία κρατώ, καθώς
ψαχνώ για τους επόμενους μου, ανεμόμυλους που, θα κυνηγούσα
για να βρω μία μούσα. Μου παίζει παιχνίδια η φαντασία κι εσύ απούσα.
Που ήσουν όταν προσπαθούσα, να καταλάβω τι έκανα κι έχασα ότι αγαπούσα.
Όμως σήμερα (ναι σήμερα)

Πέρασε άλλη μια μέρα μέσα κλεισμένος τι κι αν βγήκα έξω.
Με το μυαλό, δημιουργώ κόσμους που ελέγχω για να αντέξω.
Για σένα γράφω, για κείνη μιλώ. Για αυτή που βλέπω να γελάει στο φακό.
Για τη Δουλτσινέα μου, που περιμένω να ρθει, να μου μάθει να ζω απ' την αρχή.

Μέχρι τότε σιωπή, οι φίλοι έχουν βγει. Είμαστε εγώ κι εσύ.
Μέχρι να βγει αυτό το κουπλέ ή να σωθεί το κρασί.
Το φως λεν βγαίνει απ' τις ρωγμές, γι' αυτό και σπάω, όταν ξεσπάω στο γραπτό
ραγίζω για να βγει το φως, που μέσα μου επιμελώς κρυφό κρατάω.
Κοίτα με, σπάω, ζήτα με.

Aυτό ήταν ξεκαθάρισμα, συγγνώμη αν το βαρύναμε
μα αν δεν του βάζαμε ψυχή τι διάολο θα σου δίναμε.
Αν δεν τα λέγαμε όλα αυτά και μέσα μας τα πνίγαμε
Αυτό ήταν ξεκαθάρισμα. Το ξέρω το βαρύναμε. (x2)