Loopatic & Λακωνικός - Γινεται Φως Κι Ελπίδα

Στίχοι (Loopatic,Λακωνικός)
Παραγωγή - Loopatic
2012

[vitami]

To sample της beatαrας, τραγουδι του Μάνου Χατζιδακι. "Ένα Καράβι Μπαίνει Στο Γιαλό" απο την πλευρά "Αιγαίο" του πανέμορφου δίσκου "Ελλάς Η Χώρα Των Ονείρων".
Ιδια μελωδία με το "Το πελαγο ειναι βαθύ".
Στη λούπα χρονια ολόκληρα, ακόμα εδώ.
Αγάπη και στους δύο.
Απ'το νησί.

[unknownkostas]

Μετά από τόσα χρόνια και ακόμα θέλω να πατήσω αυτό το beat 🔥
Απιαστοι ειστεε

[Brus-zsfr]

Δεν παίζει πιο ελπιδοφόρο κουπλε
Ευχαριστούμε loopatic

[Slevin_official]

Οι μούσες του, ο άνεμος, τα κύμματα και ο ποταμός που ρέει,
Ο ήλιος και ένα σύννεφο που κλαίει

[panagiotismpantas]

ΣΤΙΧΟΙ:

Όρμα με πάθος σε κάθε σου επιθυμία.
Ο κόσμος έτοιμος μπροστά σου να απλωθεί
μα δίπλα της είναι σημαίνει και αμαρτία
έχω νιώσει στο πετσί μου κι΄ αυτή την ευκολία
της υπόσχεσης πως θα τα αποκτήσεις.
Όλα μια εμπειρία είναι, κράτα γύρω σου ότι σε εμπνέει
για να πολεμήσεις σε δρόμους που η λέξη «φίλε» μου
δίνει οικογένεια και βλέπω πως είναι όταν έχανα τον εαυτό μου
κι’ αν φεύγω λες σταυροδρόμια όσους δρόμους μ’ανοίγανε,
δε μένει χρόνος πια για να το τραβήξω,
χτύπησα και φοβάμαι μην ξεχάσω να στρίψω
και ας μικρή είναι η απόκλιση θα ΄μαι σε θέση να αμφισβητήσω
ό, τι με ‘φερε μέχρι εδώ και ποιός με πείθει μετά
πως δεν θα λυγίσω, αν δω την αλήθεια απότομα και ζήσω
ό, τι έχτιζα για καιρό να πρέπει να το γκρεμίσω
εκεί δε γίνεται, με αίμ’απέκτησα ό, τι νιώθω
και θα είναι κρίμα τώρα να το χαραμίσω.
Κάποιος μιλάει μέσα απ΄το ηχείο άκου τι λέει.
Ναυάγησε στις σκέψεις του κι εκεί επιπλέει είναι κάτι που τον καίει.
Απλοί συλλογισμοί προβληματισμοί ακραίοι,
στα γόνατα πέφτει και καταρρέει.
Μεγαλωμένος στο σκοτάδι το φως του διαχέει.
Αγάπη και καλή καρδιά γιατί το μίσος τώρα πιά δεν τον εμπνέει.
Οι μούσες του, ο άνεμος, τα κύματα κι’ ο ποταμός που ρέει.
Ο ήλιος και ένα σύννεφο που κλαίει.Μη με ρωτάς ποιός φταίει.
Έβραζα μέσα στο καζάνι, που όσους δαίμονες και αν σκότωνα
πάντοτε ξεφύτρωναν, τελευταίο όταν θα φύγεις στο γκρεμό
είν’ οι κραδασμοί μοιραίοι. Στρατιώτες γεννημένοι να πεθάνουμε
κι’ είμαστε ακόμα νέοι. Φωνή στα αυτιά μου με καλεί
με κυματομορφή μεσ’ τον ωκεανό της τρέλας πλέει
και εγώ αιχμάλωτος στις σειρήνες ευάλωτος,
θα κλείσω τα μάτια μου και όπου με βγάλει το κύμα
για κάθε λάθος βήμα, κάθε πόνο κι’ ένα ποίημα
σελίδα στο τεφτέρι μου να θυμάμαι έστω λίγα,
στο σκοτεινό λαβύρινθό μου αχτίδα,
όταν χάνω το δρόμο μου πυξίδα,
ΓΙΝΕΤΑΙ ΦΩΣ ΜΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.
ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΡΙΝΑ,
ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΡΙΝΑ,
ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΡΙΝΑ.

[dnein]

To ξέρω απ'έξω και βούρκωσα λίγο σαν το τραγούδησα...