12 - Ζητώντας το Φως

Τετράφωνη ανδρική χορωδία συνοδεία πιάνου, υπό τη διεύθυνση του συνθέτη Αποστόλου Βαλληνδρά.

12. Ζητώντας το φως

Σολίστ: Ι. Μανωλάκης, Κ. Χάλαρης, Α. Μπάφας, Λ. Αντύπας, Α. Κολιόπουλος

Ι

- Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στα σκοτάδια πού γυρνάτε,
σαν τι να' ναι που ζητάτε;
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι
μες το σκοτεινό στρατί
τ' ανηφορικό, γιατί,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

Να! Σε λίγο αρχίζ' η μπόρα:
Σύγνεφα, βροντή, καπνός·
και το λιγοστό αστροφώς
που σας σιγοφέγγει τώρα
όπου ναν' κι αυτό θα σβήσει.
Και σεις τρέχετε, γυρνάτε,
λες και βιάζεσθε να πάτε
σε νυκτερινό μεθύσι.

Τόσος δρόμος τόσοι κόποι!
σαν τι να' ναι που ζητάτε
στα σκοτάδια που γυρνάτε,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

ΙΙ

- Τι ζητάμε; Φως διαβάτη:
Ειν' ο πόθος ο βαθύς
κάθε ανθρώπινης ψυχής.
Σαν ποιό ναν' το μονοπάτι,
που στο Φως θε να μας φέρει;
Αχ! κανείς μας δεν το ξέρει.

Φως ζητάμε, Φως διαβάτη,
πήραμ' ένα γιδοστράτι
και χυθήκαμε στα σκότη
απ' τη πρώτη μας τη νιότη,
και ζητάμε κι όλο πάμε
κι όσο πάμε και ζητάμε

Πόσα χρόνια πάνε τώρα;
Χίλια; Δυό χιλιάδες; Τρεις;
Μέτρησέ μας τα αν μπορείς.
Με την ίδια πάντα φόρα,
στο σκοτάδι, στ' αστροφώς,
τριγυρνάμε σαν αλήτες,
νυχτωμένοι, παρωρίτες,
και γυρεύουμε το Φως.

Πήγαμε στη Βαβυλώνα,
στο Θιβέτ, στην Καρχηδόντα,
στης Αιγύπτου τις ερμιές.
Μας εμάθαν όλ' οι δρόμοι
κι όλες οι νεροσυρμές.
ως την Κίνα κι ως τη Ρώμη.

Τίποτα! Νεκρές ελπίδες!
Δεν ευρήκαμε παρά
λιγοστές χλωμές ακτίδες.
Φως ζητάμε, φως διαβάτη.
Ξαναπαίρνουμε φτερά
και πετάμε νύχτα-μέρα
απ' το Νείλο στον Ευφράτη
κι ως τις θάλασσες κι ως πέρα.

Τρέξαμε στο Καπιτώλιο
και στον βράχο τον αιώνιο,
κι ανεβήκαμε κι αυτές
του Ολύμπου τις κορφές.

Μα και δω η χαρά σαν πρώτα
σβήστηκε σαν λευκαφρός:
Ήταν φώτα, χίλια φώτα
μα δεν ήτανε το Φως...
Και κινήσαμε και πάλι
και ριχτήκαμε ξανά
στα λαγκάδια, στα βουνά
στα σκοτάδια και στη πόλη.

Και γυρνάμε σαν αλήτες
νυχτωμένοι, παρωρίτες,
στο σκοτάδι στ' αστροφώς.
Αχ! πονόψυχε διαβάτη,
πες εσύ, ποιό μονοπάτι,
θα μας φέρει προς το Φως;

ΙΙΙ

- Κουρασμένοι στρατοκόποι,
που σας είδαν τόσοι τόποι,
που σας θόλωσαν το μάτι
καταιγίδα, ανεμοζάλη,
δίψα, θλίψη, φόβος, μπόρα,
πάρτε και το μονοπάτι
το φτωχό, που θα σας βγάλει
προς της Βηθλεέμ τη χώρα.

Ειν' το ίδιο το στρατί
το ματόβρεχτο που φθάνει
στο μαρτυρικό στεφάνι
κι ως το Γολγοθά κρατεί.
Ακλουθάτε το, ακλουθάτε:
Απ' τη Φάτνη ως το Σταυρό
μπόρεσα και εγώ να βρω
τ' άϋλο Φως π' αναζητάτε.

[joham]

Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το ΦΩΣ!! Πόση αλήθεια κρύβεται στο στοίχο αυτό! Το πρωτοάκουσα σε μιά εξαιρετικά δύσκολη φάση της ζωής μου, για την οποία τώρα δοξάζω το Θεό.

[gabrieldedoussis]

Εξαιρετικό! Πρώτη φορά το άκουσα από χορωδία το 1970! Ο Θεός να σας έχει καλά που το ανεβάσατε!!