Εισήγηση: Αικατερίνη Πλακούδα, Κωνσταντίνα Πλακούδα και Ιωάννα Χαρδαλούπα

Αίθουσα 2
Εισήγηση: "Διδάσκοντας (;) ξένες γλώσσες, ιστορία και φυσική αγωγή από… μακριά", Αικατερίνη Πλακούδα, Κωνσταντίνα Πλακούδα και Ιωάννα Χαρδαλούπα.

Η παρούσα εισήγηση έχει στόχο να συζητήσει παρατηρήσεις και προβληματισμούς, που προέκυψαν από την (αιφνίδια) εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, λόγω του COVID-19, σε σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Ελλάδας. Τρεις εκπαιδευτικοί διαφορετικής ειδικότητας (Γερμανικών, Ιστορίας και Φυσικής Αγωγής) και βαθμίδας (δημοτικό, γυμνάσιο), εφάρμοσαν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και α) συνέκριναν την εμπειρία τους, λαμβάνοντας υπόψη την ανταπόκριση των μαθητών σε αυτήν, β) ζήτησαν από συμμετέχοντες μαθητές ανατροφοδότηση για την εν γένει διαδικασία, μέσα από δομημένες συνεντεύξεις, όπου τους ζητούνταν να αποτιμήσουν την εμπειρία της (σύγχρονης και ασύγχρονης) εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Η ανάγκη να παρουσιαστούν από κοινού οι εμπειρίες εκπαιδευτικών διαφορετικών ειδικοτήτων αναδύθηκε από την παρατήρηση ότι, ανεξάρτητα από το γνωστικό αντικείμενο και στις τρεις περιπτώσεις οι δυσκολίες που κλήθηκαν οι εκπαιδευτικοί να αντιμετωπίσουν, δεν αφορούσαν τα ίδια τα αντικείμενα σε γνωστικό επίπεδο (τι θα διδάξω), αλλά σχετίζονταν πολύ περισσότερο με διδακτικά και παιδαγωγικά ζητήματα (πώς θα (το) διδάξω). Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώθηκε και από τις συνεντεύξεις των μαθητών, οι οποίοι στην αξιολόγησή τους επικεντρώθηκαν πολύ περισσότερο στον τρόπο με τον οποίον κλήθηκαν να διδαχθούν τα εν λόγω αντικείμενα, παρά στις γνώσεις που αποκόμισαν μέσα από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Τα δεδομένα έδειξαν πως η εξ αποστάσεως εκπαίδευση γεννά προβληματισμούς σχετικά με: α) τον ρόλο του εκπαιδευτικού, που (ιδίως) στην (σύγχρονη) εξ αποστάσεως εκπαίδευση καλείται να διαχειριστεί έναν ιδιότυπο μετασχηματισμό του ρόλου του από καθοδηγητή της δια ζώσης μαθητοκεντρικής διδασκαλίας σε συντονιστή μιας ψηφιακής δασκαλοκεντρικής μαθησιακής διαδικασίας, β) τον ρόλο των μαθητών, οι οποίοι ζουν και αναπτύσσονται μέσα στην ψηφιακή εποχή, χωρίς ωστόσο να είναι εξοικειωμένοι με ψηφιακές διδακτικές εφαρμογές, γ) τον ρόλο του φυσικού σχολικού περιβάλλοντος, όπου, όπως λέει χαρακτηριστικά ο μαθητής Μ.Κ. που συμμετείχε στην έρευνα «είναι πιο εύκολο να καταλάβεις τι θέλει να πει ο άλλος και να εκφραστείς μέσα από τη φυσική επαφή».

1o Διεθνές Διαδικτυακό Εκπαιδευτικό Συνέδριο: Από τον 20ο στον 21ο αιώνα μέσα σε 15 ημέρες: Η απότομη μετάβαση της εκπαιδευτικής μας πραγματικότητας σε ψηφιακά περιβάλλοντα. Στάσεις- Αντιλήψεις- Σενάρια – Προοπτικές- Προτάσεις, 3, 4 & 5 Ιουλίου 2020, Media Pedagogy Research Group, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.