Μ Πέμπτη εσπέρας 1983 Δόξα και νυν Αίνων Απόστιχα μέχρι το Δόξα ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΤΖΕΛΑΣ

Διακαής επιθυμία του αείμνηστου διδασκάλου Σ. Περιστέρη, από το 1951 που ανέλαβε την κατάρτιση πολυμελούς χορού στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, ήταν οι ερμηνείες του να προσδιορίζουν την γνησιότητα του βυζαντινού μέλους και να συνθέτουν την ζωηρή εικόνα της θρησκευτικής δύναμης και της λατρευτικής λαμπρότητας του βυζαντίου κατά τους χρόνους της μεγάλης ακμής του, όπου οι πολυμελείς χοροί του Ναού της του Θεού Σοφίας προσέδιδαν υπερκόσμια αίγλη στις θρησκευτικές ακολουθίες. Από την πρώτη στιγμή γνώριζε πολύ καλά ότι πάσα άλλη παρέκκλιση, -είτε προς τα άκρα είτε προς εξεζητημένους και άτεχνους αυτοσχεδιασμούς-, θα απέβαινε σε βλάβη της μεγάλης αυτής θρησκευτικής και εθνικής μας κληρονομιάς και θα έκθετε τη βυζαντινή μας μουσική τόσο επιστημονικά όσο και αισθητικά.
Κάποιος εδώ ψάλτης έλεγε κάποτε στην καθομιλουμένη για τον αείμνηστο Σ. Περιστέρη: «Όταν έμπαινε η Μεγάλη Εβδομάδα ήθελε δέσιμο». Εμείς λέμε ότι έδινε όλο το είναι του, όπως και ο αριστερός, για να αναδείξει τον καλύτερό του εαυτό. Και «Θεία συνεργία και χάριτι» οι Ακολουθίες που τελούνταν στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών κατά τα κλασσικά πρότυπα της Ιεράς μουσικής όχι μόνο πλησιάζουν σε κατάνυξη και λαμπρότητα τις Ακολουθίες που τελούνταν στην Αγία Σοφία , αλλά σύμφωνα με ειδικούς μελετητές τις ξεπερνούν.
Ως εκ τούτου το ανεπανάληπτο ύφος της Σχολής Περιστέρη θα πρέπει να καθιερωθεί ες αεί στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.