marcovaldo - il bosco sull' autostrada

Το δάσος στην εθνική οδό

Το βράδυ εκείνο στο σπίτι του Μαρκοβάλντο είχαν τελειώσει τα καυσόξυλα και όλη η οικογένεια, τυλιγµένη στα παλτά, κοίταζε τα κάρβουνα να σβήνουν και µε κάθε ανάσα τα συννεφάκια έβγαιναν από τα στόµατά τους. ∆εν έβγαζαν πια λέξη· αντί γι' αυτούς, µιλούσαν τα συννεφάκια: η γυναίκα του τα έβγαζε µακρόσυρτα σαν αναστεναγ-µούς, τα παιδιά του στρογγυλά σαν σαπουνόφουσκες και ο Μαρκοβάλντο τα φυσούσε διακεκοµµένα προς τα πάνω σαν ξαφνικές εκλάµψεις ιδεών που χάνονταν στη σιγµή. Στο τέλος ο Μαρκοβάλντο το πήρε απόφαση: Πάω για ξύλα...

[amanbaghel]

Grazie mille, questa racconta andrà nell'esami.