Οι μέρες που δικάζουν - Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Μαρία Παπαγεωργίου - Λυκαβηττός 2024

Στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων «1974 & 1944: Η Αθήνα γιορτάζει την ελευθερία της», ο Δήμος Αθηναίων τιμά την επέτειο των 50 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας με μια μεγάλη συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού, την Τρίτη 15 Οκτωβρίου, με τίτλο «Τίποτα δεν πάει χαμένο: 50 χρόνια τραγούδια για έναν καλύτερο κόσμο» και με τη συμμετοχή σπουδαίων εκπροσώπων τριών γενιών ερμηνευτών.

Ερμηνεύουν αλφαβητικά:
Σπύρος Γραμμένος
Φοίβος Δεληβοριάς
Μανώλης Μητσιάς
Γιώργος Νταλάρας
Μαρία Παπαγεωργίου
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Μίλτος Πασχαλίδης
Μαρία Φαραντούρη

Μαζί τους οι μουσικοί:
Καλλίστρατος Δρακόπουλος: τύμπανα
Μίμης Ντούτσουλης: μπάσο
Κώστας Μιχαλός: ηλεκτρική κιθάρα
Γιάννης Παπαζαχαριάκης: ακουστική κιθάρα, φωνητικά
Γιώργος Παπαχριστούδης: πιάνο
Ανδρέας Αποστόλου: πλήκτρα
Τζίμης Σταρίδας: τρομπόνι
Δημήτρης Αγάθος: τρομπέτα
Μαίρη Μπρόζη: βιολί
Γιάννης Σταματογιάννης: μπουζούκι, λαούτο
Ηρακλής Ζάκκας: μπουζούκι
Θύμιος Παπαδόπουλος: φλάουτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Οδυσσέας Ιωάννου
Επιμέλεια ορχήστρας - ενορχηστρώσεις: Θύμιος Παπαδόπουλος
Διοργάνωση: Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Οι μέρες που δικάζουν
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Έρχονται πια οι μέρες, που δικάζουν,
θα μετρηθούν τα ποσοστά μας
και θα τα βρούμε όλα μπροστά μας.
Δεν το φοβάμαι, ούτε το θέλω,
μα δεν υπάρχουνε λαγοί μες στο καπέλο,
τώρα θα δούμε, τα λεφτά μας τι αγοράζουν.

Κι αν όλα βγουν αληθινά,
δε θα χαρώ, ούτε θα κλάψω
και δε θα πω, στο είχα πει,
δεν ξέρω πως, ούτε γιατί,
χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θ' ανάψω.

Και τα παιδιά που χάσανε την μπάλα,
που δεν τους βγαίνουν τα όνειρά τους,
βλέπουν να χάνεται η στεριά τους.
Και δεν το θέλουν και φοβούνται,
πως όλα τώρα θα 'ναι λίγα και μικρά
κι ούτε τα λάθη τους δε θα 'ναι πια μεγάλα.

Κι αν όλα βγουν αληθινά,
δε θα χαρώ, ούτε θα κλάψω
και δε θα πω, στο είχα πει,
δεν ξέρω πως, ούτε γιατί,
χωρίς μια λέξη το τσιγάρο σου θ' ανάψω.