Το ΔάSos Φωνάζει

Показать описание

Το δάSos φωνάζει

Τι σε κάνει πιο ισχυρό αν όχι η ανθρώπινη προστασία!
Τι σε κάνει πιο τρωτό αν όχι η ανθρώπινη αδιαφορία…
Με άλικη ματιά, τις φλόγες της απλώνει,
που αστραποβολούν στη στάχτη που φουντώνει...
Η γη μας καίγεται, ο χάρτης μας αλλάζει,
η ελπίδα χάνεται, η φρίκη μας ταράζει,
κουβάρι αταίριαστο ό,τι απομένει
κι όσοι αντικρίζουν την αυγή, πια τη νιώθουν ξένη…
Στέκουμε κι εσύ κι εγώ με μνήμες που είναι φορτωμένες
με κραυγές απόγνωσης που σβήσαν στο άδικο χαμένες.
Έγινε ο καιρός ρούχο καπνισμένο,
το παρόν λυγμός, το μέλλον γκρεμισμένο…
Ποιοι άσπονδοι εχθροί το δηλητήριο στάζουν,
τη δυστυχία σκορπούν, τον όλεθρο μοιράζουν
και μένει να θρηνεί βουβά ο χρόνος
σαν γίνεται βαθιά πληγή στην καρδιά ο πόνος…
Έφτασε η στιγμή ό,τι μας ενώνει να φανεί.
Με θάρρος και πυγμή ό,τι μας πληγώνει να χαθεί!
Υψώνονται οι καρδιές το αύριο να χτίσουν
να κλείσουν οι πληγές χαρές για να ανοίξουν
κι οι λέξεις να μετρούν πίστη κι ελπίδα.
Ιδέες να γεννούν, να αλλάξουμε σελίδα,
τα σκότη να σκορπούν στου ήλιου την αχτίδα,
της αγάπης να γίνουν ασπίδα.
Οι αξίες να υψωθούν στου θριάμβου την αψίδα!

Ερμηνεία: Μαργαρίτα Σταμούλη, Αλέξανδρος Σταμούλης

Στίχοι- Μουσική: Οδυσσέας Σαγρέδος