Χ. Καστανίδης στο One Channel: Η ΝΔ έκανε εσωκομματικές διευθέτησεις με το θεσμό του ΠτΔ

Στην εκπομπή One Talk και τον Δημήτρη Μανιάτη μιλά ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής, Χάρης Καστανίδης.

Ο κ. Καστανίδης αναφέρεται στην συνταγματική αναθεώρηση και συγκεκριμένα στις διατάξεις που αφορούν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ), σχολιάζει το επιτελικό κράτος, ενώ θέτει τις σύγχρονες προκλήσεις της σοσιαλδημοκρατίας.

«Είναι μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Ήταν μιας μικρής έκτασης αναθεώρηση. Πριν πάμε στην αναθεωρητική Βουλή συμφωνήθηκε ότι ο ΠτΔ δεν πρέπει να είναι αφορμή για να διαλύεται η Βουλή. Κατά το παρελθόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και με λίγο διαφορετικό τρόπο το ΠΑΣΟΚ, είχαν χρησιμοποιήσει την εκλογή ΠτΔ για να υπάρξει προσφυγή σε πρόωρες κάλπες» σημειώνει.

«Η ΝΔ πρότεινε να πηγαίνουμε σε εκλογή ΠτΔ ακόμα και με σχετική πλειοψηφία. Αυτό είναι τραγωδία. Πρέπει να συμπυκνώνεται η ενότητα του έθνους στο πρόσωπο του ΠτΔ. Πρέπει να είναι πρόσωπο ευρείας αποδοχής. Είναι τεράστια η ευθύνη της ΝΔ που δεν δέχθηκε την πρόταση όλης της αντιπολίτευσης για διατήρηση της ενισχυμένης πλειοψηφίας. Διότι εάν ο πολιτικός κόσμος ήξερε ότι δεν υπάρχει διαφυγή στις κάλπες, θα βρίσκονταν πρόσωπα, ευρείας αποδοχής. Αυτό έπρεπε να γίνει. Δεν καταλαβαίνω τη νοοτροπία της κλασικής δεξιάς. Νομίζω ότι πάει να κάνει εσωκομματικές διευθετήσεις με το θεσμό του ΠτΔ» τονίζει ο κ. Καστανίδης.

Για το αν η κυβέρνηση «συνταγματοποίησε νεοφιλελεύθερα», απαντά «νομίζω όχι. Την έκφραση περί ‘’συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού’’ την χρησιμοποίησε ο κ. Τσίπρας, επειδή δεν πέρασαν πολλές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιες ήταν χρήσιμες και το Κίνημα Αλλαγής τις ψήφισε, όπως αυτή που αφορούσε την υγεία. Πάντως δεν πέρασε κάποια διάταξη που σχετίζεται με τα νεοφιλελεύθερα στοιχεία της ΝΔ. Είναι όμως κλασική δεξιά».

Ως εκ τούτου σχολιάζει και το επιτελικό κράτος.

«Είναι κλασική δεξιά σε πολλά πράγματα η κυβέρνηση. Προεκλογικά, ο κ. Μτησοτάκης έλεγε πώς δεν θα διορίσει σε κρατικές θέσεις αποτυχημένους πολιτευτές και τώρα το κάνει συλλήβδην. Ένα άλλο δείγμα κλασικής δεξιάς είναι το λεγόμενο επιτελικό κράτος. Πρόκειται για έναν προσωπικό γιγαντιαίο μηχανισμό που υπηρετεί προσωπικά τον πρωθυπουργό. Αυτό ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ούτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το έκαναν. 500 άτομα απευθείας στον πρωθυπουργό» τονίζει.

Αναφορικά με τις προκλήσεις της σοσιαλδημοκρατίας υπογραμμίζει πώς «η κλασική σοσιαλδημοκρατία είναι αυτή που θριάμβευσε μεταξύ 1945-1980. Το 1980 υπήρξε μια δραματική οικονομική μεταβολή. Έκτοτε η σοσιαλδημοκρατία είναι σε αμηχανία και αυτή η αμηχανία της κοστίζει. Μέσα δεκαετίας προς τέλη του 1990 οι Μπλέρ και Σρέντερ σε Βρετανία και Γερμανία αντίστοιχα μετάλλαξαν την σοσιαλδημοκρατία και την πήγαν πιο κοντά στη δεξιά και την ελευθερία της αγοράς. Αυτή η μετακίνηση απόδωσε και οι δύο τους κυβέρνησαν. Όμως στη συνέχεια ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τις διαφορές σοσιαλδημοκρατίας και χριστιανοδημοκρατών. Η σοσιαλδημοκρατία χρειάζεται ένα νέο αφήγημα και μια νέα θεωρία προκειμένουν να καταλάβει ο κόσμος τις διαφορές μεταξύ δεξιάς και κεντροαριστεράς. Η απάντηση θα είναι μια νέα σοσιαλδημοκρατία που θα επιβάλει στο διεθνές κεφάλαιο να σεβαστεί τη κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους. Η απάντηση αυτή θα είναι στην υποεθνική κλίμακα. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχουν ισχυροί δεσμοί μεταξύ πόλεων και περιφερειών. Η σοσιαλδημοκρατία δεν τέλειωσε».