70 ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ - ΑΓΙΟΙ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΟΙ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΙ 32

Οι πρώτες Ομιλίες ήταν στο αρχικό στάδιο, όταν πρωτοξεκινήσαμε, και παρεμβάλλονται αρκετά σχόλια, συζητήσεις κ.λπ. Όταν το αντιληφθήκαμε αυτό..., μετά, αφίναμε τα σχόλια στο τέλος. (Πατήστε, SHOW MORE, για να δείτε την Περίληψη)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Αν θέλετε να προσπεράσετε (skip) κάποιες παρενθἐσεις ή σχόλια του ακροατηρίου:
Από την αρχή της Ομιλίας........πατήστε: 4:10
Όταν φτάσετε στο 34:40........πατήστε: 36:00
Όταν φτάσετε στα 41:45........σταματήστε εκεί.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
1. Όπως η φωτιά καίει τα χόρτα, έτσι και το αγνό δάκρυ της μνήμης του θανάτου μάς καίει κάθε ακαθαρσία σωματική ή ψυχική. Όμως μην έχεις πεποίθηση στα δάκρυά σου πριν καθαρθείς τελείως!

2. Τα δάκρυα της αγάπης, πριν έρθει η τέλεια αγάπη, μπορεί και να τα χάσουμε. Ενώ τα δάκρυα της μνήμης του θανάτου είναι ασφαλή από έπαρση, γιατί γεννούν τον φόβο.

3. Από αυτόν γεννιέται η αφοβία και τότε φανερώνεται η χαρά! Όταν λήξει η ακατάληπτη χαρά, τότε ανατέλλει το άνθος της οσίας αγάπης!

4. Για την αυτομεμψία, λέει ο άγιος Αντώνιος: “Αυτή είναι η μεγάλη εργασία του ανθρώπου, να αναλάβει το σφάλμα του μπροστά στον Θεό, και να περιμένει πειρασμό μέχρι την τελευταία του αναπνοή”.

5. Εκείνος που κατηγορεί τον εαυτό του, ό,τι και να του συμβεί, είτε ζημία είτε εξευτελισμός, είτε οποιαδήποτε θλίψη, θεωρεί πρώτα τον εαυτό του αίτιο γι’ αυτά και ποτέ δεν ταράζεται...

6. Αυτό είναι φιλοσοφία, το να έχει κανείς πάντοτε νήψη και να προσέχει και στα ελάχιστα και ασήμαντα που κάνει. Έτσι, με την λίγη φρονιμάδα πετυχαίνει την θεραπεία των μεγάλων παθών!

7. Έτσι, θησαυρίζει για τον εαυτό του μεγάλες αναπαύσεις στο μέλλον, γιατί, υποφέροντας την μικρή λύπη εξαφανίζει την μεγάλη, ξεριζώνοντας τις αιτίες εκ των προτέρων...