Kifi + λ.ο.σ. - Ισόγειες Ταράτσες

Στίχοι- Ερμηνεία: Kifi/λ.ο.σ.
Μουσική: Kifi/λ.ο.σ.
Ηχοληψία: Bashment Studio/Dj Micro
Μίξη/Mastering: Sadacore
Artwork: Jnor
Video edit: Finger

Στίχοι:


X2
Γράφω λέξεις σκάβοντας στο λίπος από ανθρώπινα κεφάλια
και μαλλιά και πρόσωπα και δάχτυλα, λίπος,
σε παράθυρα που άλλοτε έξω δίνουν μαύρο κενό και άλλοτε
βυθίζονται σε γραμμές από κτίρια
κ’ οι ταράτσες γίνονται ισόγεια και πάλι από την αρχή.

Σε μια αέναη μεταμόρφωση όπου, χωρίς αντισώματα, σώματα από τον κάματο
μονοκόμματα πάνω σε στρώματα, με στόμα στεγνό και μάτια τυφλά από μια απόκοσμη γνώση
- που στατικά ταξιδεύει μέσα στο Σύμπαν με μιαν απόλυτη και άφθαρτη κόψη-
θα απλώσουν τα χέρια αυτόματα να ψηλαφίσουν τον παγωμένο αέρα, μπας κι εντοπίσουν
τριγύρω τυχόν σκόρπια τοιχώματα για να στηριχτεί το κορμί, μες την απόγνωση
που στέκει μπροστά πυκνή γιατί είσαι εκεί μοναξιά εσύ να της δίνεις τροφή,
μόνο εσύ…
Είσαι μόνωση, μόνος εσύ στην απομόνωση μα οι τοίχοι ξερνάνε λέξεις,
πρόσωπα, χρώματα και η σκιά σου εκκρίνει αρώματα
μόνωση, μόνος εσύ στην απομόνωση μα οι τοίχοι ξερνάνε λέξεις,
πρόσωπα, χρώματα και η σκιά σου εκκρίνει αρώματα
Κάτω από της πόλης τα πάνω πατώματα,
κόντρα σε μία σκέψη που βρίζει και μία ανάσα μισή, που κάθε νύχτα ξεπορτίζει κρυφά
στου ονείρου τη φωλιά βρίσκει φωτιά την κρατάει σφιχτά και επιστρέφει ζεστή τα ξημερώματα,
για να μοιραστεί αυτή την γεμάτη αγκαλιά ενώ συνεχίζω ακατάπαυστα να …

Χ2
Γράφω λέξεις σκάβοντας στο λίπος από ανθρώπινα κεφάλια
και μαλλιά και πρόσωπα και δάχτυλα, λίπος,
σε παράθυρα που άλλοτε έξω δίνουν μαύρο κενό και άλλοτε
βυθίζονται σε γραμμές από κτίρια
κ’ οι ταράτσες γίνονται ισόγεια και πάλι από την αρχή.

Σε μια αέναη μεταμόρφωση όπου, σκληραίνουν τα χώματα υψώνονται να γίνουν βουνά,
τα πουλιά απαρνιούνται το αιώνιο άγιο τους φτέρωμα, μένουν βουβά
μπροστά στο ξημέρωμα καθώς ο Ήλιος και η Σελήνη χορεύουν αντικριστά
κι εμείς στην ακρογιαλιά βιώνουμε τα κοσμικά μυστήρια
ιδού λοιπόν τα πειστήρια, από βράχια κοφτερά γινόμαστε άσπρα σαν κόκαλα βότσαλα
που μας λειαίνουν διαρκώς άμπωτη και παλίρροια
μέχρι να φτάσουν να σβήσουν τις πιο βαθιές μας πληγές.
Σ΄ αυτές τις εσοχές βρίσκεις συνέχεια μιαν ασυνέχεια
στου νέον των θεματικών πάρκων τη συνέχεια, που κάποτε λογίσαμε ως μητροπόλεις,
πόλεις βρώμικες θάλασσες μα μόνο εκεί να θέλεις να πνιγείς,
μαζί με άλλα μικρά, δίποδα μηρυκαστικά που συλλέγουν σχολαστικά
από καθημερινά περιστατικά, φθηνά μα βαριά στις τσέπες τους αναμνηστικά
και βουλιάζουν αργά ενώ, συνεχίζω να επιμένω να…

X2
Γράφω λέξεις σκάβοντας στο λίπος από ανθρώπινα κεφάλια
και μαλλιά και πρόσωπα και δάχτυλα, λίπος,
σε παράθυρα που άλλοτε έξω δίνουν μαύρο κενό και άλλοτε
βυθίζονται σε γραμμές από κτίρια
κ’ οι ταράτσες γίνονται ισόγεια και πάλι από την αρχή.



Contact: