'Διανυκτερεύον φως'

Γιώργος Μπαρμπέρης: "Διανυκτερεύον φως"
Α΄ Βραβείο Ποίησης στον Γ΄ Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Δημοτικού Πνευματικού Κέντρου Λέρου.

"Διανυκτερεύον φως"

Νύχτες νυκτών εγχόρδων
ανασκάπτουν τη μνήμη
και ξορκίζουν τον θάνατο.

Ιδού η λίμνη της φωτιάς
κι όσοι δε βρέθηκαν γραμμένοι
στο βιβλίο της ζωής.

Απ’ το παλιό σιδερένιο κρεβάτι
μ’ ένα ορφανό χαμόγελο
ριγμένο πρόχειρα στο πρόσωπο
η μορφή του πατέρα μου
εκλιπαρεί λίγο φως.

Μετέωρες σταγόνες δακρύων
εναλλάσσονται με αίμα.

Αίφνης το σώμα ενθυμείται.

Η Άννα
στα σκαλιά του υδραγωγείου
Η Μέρυλιν
στο εφηβικό δωμάτιο
Η Άλκηστη
με το κόκκινο στα μάγουλα
Η μάνα μου
μ’ ένα λυγμό στα γόνατα
Ο Άρης
Ο Άγγελος
Ο Αλέξανδρος
Συνοικιακά φροντιστήρια
Εμπύρετα σαββατόβραδα
Ανώνυμοι έρωτες
Επώδυνοι εραστές
Λέξεις αλεξίλυπες.

Έπειτα η Ρωξάνη
σε πρόχειρα καταλύματα.
Υποσχέσεις αιωνιότητας,
γέλια και κλάματα
μιας μικρής τριανταφυλλιάς.

Αργότερα η σοδειά της λύπης.
Ο πατέρας, σα να μην υπήρξε ποτέ,
η αυστηρότητα των μνημάτων,
η ανταρσία των αισθήσεων.

Τα θέλω και τα πρέπει ξιφομαχούν,
η χαρά δηλώνει μεταμέλεια,
η ζωή λογοκρίνει τα όνειρα
και ο χρόνος αμείλικτος
φυλλορροεί αναιδώς.

Στην πόλη των Μυκηνών,
φιλοξενούμενη του Αγαμέμνονα,
η Ωραία Ελένη ορκίζεται στην Αφροδίτη
ότι δεν πλάγιασε ποτέ της με τον Πάρι,
επικαλούμενη τη μαρτυρία του Ευριπίδη.

Στα περίχωρα της Σπάρτης
γέρων, κατάκοιτος, ο Μενέλαος
αναλογίζεται τον ανώφελο πόλεμο
και εξομολογείται στην κόρη του
ότι ο ίδιος δε συμφώνησε ποτέ
να γίνει η εκστρατεία.
Είχε, πολύ πριν την απαγωγή,
αποφασίσει να χωρίσουν.

Ήχος γλυκός από βιολί
νυχοπατεί στις πλάτες των αιώνων
και μου χτυπά το τζάμι.
Τυφλός ο βιολιστής ακολουθεί
σηκώνει το δοξάρι του
και δείχνει το λαιμό μου.

Στη διάθεσή σου, απαντώ
και τρέχω μες στη νύχτα
να βρω διανυκτερεύον φως.