Η Ηλακάτη

Показать описание

Σκηνοθεσία - Στίχοι Ελένη Κουτούφαρη - Σέττα
Μουσική -Ερμηνεία Kotsitio de la penia
Φωτογραφίες Μπάμπης Μιχαλόπουλος
Πίνακας Γεώργιος Ιακωβίδης Κόρη με ρόκα και σφοντύλι

Η ηλακάτη

Κόρη πανώρια κάθεται
στου πύργου τα σκαλάκια
κι αργάζεται αμέριμνη
με τ’ άσπρα της χεράκια.

Η ηλακάτη* της χρυσή
και το σφοντύλι ασήμι
και το μαλλίν της σαν αφρός
σύγνεφο και μπρισίμι*.

Επέρασεν ο Κωνσταντής
ο μοσχαναθρεμμένος ,
την είδεν κι εθαμπώθηκεν,
αρρώστησε ο καημένος.

Μπερδεύτηκεν η σκέψη του,
στο πάλλευκο το νήμα
και η καρδιά του αιμορραγεί,
του έρωτα πλέον θύμα.

Πιάνει και στέλνει μια γραφή
στον κύρην, στη καλήν του
και λέει τους σκλάβος έγινεν
και θέλει την δικήν του.

Στέλνει πικρήν απάντηση
του πύργου ο νοικοκύρης
πως δεν του δίνει την μικρή,
γιατί είναι κακομοίρης.

Του την ζητά του άρχοντα,
ο γιος ο παινεμένος,
που ναι στην πόλη ξακουστός,
στην Παναγία ταμένος.

Νύχτα περνά ο Κωσταντής,
καβάλα στο φαρίν * του,
κλέβει την κόρη κλείνει την,
μέσα στην κάμαρην του.

Κι απόμεινε πα στα σκαλιά,
του πύργου η ηλακάτη
κι ησφάλησεν η θύρα του,
κάνεις δεν κραίνει κάτι…

*η Ηλακάτη η ρόκα
*το Μπρισίμι το κατεργασμένο μετάξι
*το Φαρί το άλογο