56η Ερώτηση σχετικά με το 'Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό και θέλεις σωθεί, συ και ο οίκος σου'.

"... και θα σωθείς, συ και ο οίκος σου".
Εισηγητής: αδ. Νικολόπουλος Θάνος.
Από την 102η συνάθροιση μέσω της πλατφόρμας ZOOM της ΑΕΕ Τρικάλων την Κυριακή 15/01/2023.
«Κύριοι, τι πρέπει να κάμω διά να σωθώ; ... Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθεί, συ και ο οίκος σου» (Πράξεις 16/30,31).
Είναι από τα εδάφια, για τα οποία έχουν υψωθεί πολλές ερωτήσεις, οποία έχουν δημιουργήσει πολλούς προβληματισμούς.
Κάποια αδελφή, πολύ σοβαρή στα πνευματικά, μου έλεγε: «Δίνω αγώνα με τον Διάβολο. Με πειράζει με αυτό ακριβώς το εδάφιο. Ξέρω ότι ο λόγος του Θεού είναι ναι και αμήν και δεν τον αμφισβητώ σε τίποτα. Αλλά ο πονηρός συνέχεια μου βάζει αυτές τις σκέψεις: Ο λόγος του Θεού σού υπόσχεται τη σωτηρία των παιδιών σου. Αλλά τα παιδιά σου δεν βλέπω να επιστρέφουν. Εδώ κάτι δεν πάει καλά με τον λόγο του Θεού. Είναι σκέψεις που αγωνίζομαι να τις αποτινάξω από επάνω μου. Πόσο ανάγκη έχω για κάποια εξήγηση!»
Έχουν προταθεί εξηγήσεις γι’ αυτό το εδάφιο, παραμένουν όμως ερωτήματα που μπορούν να συνοψισθούν σε 3:
Α) Μπορεί η πίστη η δική μου να σώσει κάποιον άλλον; Εν προκειμένω, η πίστη του γονιού να εξασφαλίσει τη σωτηρία στο παιδί; Με απλά λόγια, μπορεί ο γονιός να πει, «Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου. Αφού εγώ πιστεύω, το παιδί μου, κατά την υπόσχεσή Σου, είναι ήδη σωσμένο», και να περιμένει την ώρα που θα το δει σωσμένο;
Β) Μήπως σε τούτη την υπόσχεση του Θεού υπάρχει κάποιο από εκείνα τα «ευκόλως εννοούμενα» που παραλείπεται; Μήπως κάποια προϋπόθεση, καθαρά γνωστή από το γενικό πνεύμα της Γραφής, που ο λόγος του Θεού δεν κρίνει σκόπιμο να την αναφέρει;
Γ) Μήπως, όπως ισχυρίζονται μερικοί, τούτη η υπόσχεση που έδωσε ο Θεός με το στόμα του Παύλου, αναφέρεται ειδικά στον συγκεκριμένο οίκο του δεσμοφύλακα και όχι γενικά σε όλους; Τούτη η άποψη θα μας μπέρδευε πολύ, γιατί θα ήταν δύσκολο να ξεχωρίσουμε, ποιες από τις υποσχέσεις του Θεού έχουν γενική εφαρμογή, και ποιες ειδική.

Θα αναφέρω μερικές σκέψεις, μαζί με εδάφια από τη Γραφή και ας οδηγήσει το Άγιο Πνεύμα τον καθένα, τι να κρατήσει, πού να καταλήξει.
Κατ’ αρχάς, σύμφωνα με το γενικό πνεύμα της Γραφής, η βασική αρχή, η βασική προϋπόθεση για τη σωτηρία κάποιου είναι η προσωπική του πίστη, και μόνον αυτή η πίστη.
Κατ’ αυτήν την έννοια, θα μπορούσαμε να αποδώσουμε το εδάφιο κάπως έτσι: Πίστευσε εις τον Κύριο Ιησού Χριστό και η σωτηρία Του θα επισκεφθεί τον οίκον σου. Αρκεί και αυτοί βέβαια, ο καθένας ατομικά να πιστεύσουν.
Να πάμε στην Παλαιά Διαθήκη. Στον καλό βασιλιά Ιωσία ο Θεός είχε υποσχεθεί: «Ιδού, εγώ θέλω σε συνάξει εις τον τάφον σου εν ειρήνη, και δεν θέλουσιν ιδεί οι οφθαλμοί σου πάντα τα κακά, τα οποία εγώ επιφέρω επί τον τόπον τούτον» (Β΄Χρον., 34/28). Αλλά, παρά την υπόσχεση του Θεού, μόνον έτσι δεν έγιναν τα πράγματα. Ο Ιωσίας σκοτώθηκε στον πόλεμο με τους Αιγυπτίους (Β΄Χρον. 35/23,24). Τι έφταιξε; Ο Θεός δεν τίμησε την υπόσχεσή Του; Όχι, αυτό δεν γίνεται ποτέ. Απλά, στην υπόσχεση υπενοείτο και μια προϋπόθεση, τόσο αυτονόητη, που ήταν περιττό ο Θεός να την αναφέρει ειδικά, όταν του έδινε την υπόσχεση: Ότι ο Ιωσίας θα συνέχιζε να Τον υπακούει. Διαβάζουμε όμως στο Β΄Χρον. 35/22: «Ο Ιωσίας δεν εισήκουσεν εις τους λόγους του Νεχαώ, τους εκ στόματος του Θεού, και ήλθε να πολεμήσει εν τη κοιλάδι Μεγιδδώ.»
Στο Α΄ Κορ. 7/14, μας λέγει ότι τα παιδιά ενός ζευγαριού, που έστω και το ένα μόνον μέλος είναι πιστό, είναι άγια, όχι σωσμένα, αλλά άγια. Είναι, δηλαδή, ξεχωρισμένα από τον Θεό. Η χάρη, η ευλογία του Θεού τα παρακολουθεί ιδιαίτερα. Και είναι όντως, μέσω του πιστού γονιού που τούτα τα παιδιά ζουν στην παρουσία του Θεού, ζουν στο φως το δικό Του, γνωρίζουν και βλέπουν ότι υπάρχει και ένας άλλος δρόμος στη ζωή, εκτός απ’ αυτόν του κόσμου, τον μόνον που ξέρουν τα παιδιά όσων δεν έχουν δοθεί στον Θεό. Αλλά, από την αρχή έως το τέλος της η Γραφή μιλά για την προσωπική πράξη της πίστης για να πάρει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού. Όχι την πίστη άλλου για λογαριασμό του.
Στον Ψαλμό 49/7 μας λέγει: «Ουδείς δύναται ποτέ να εξαγοράσει αδελφόν, μηδέ να δώσει εις τον Θεόν λύτρον δι’ αυτόν.
Μερικά εδάφια που συνηγορούν σ’ αυτή την άποψη:
Ματθ. Ι21: Θέλει δε παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον, και πατήρ τέκνον. Μιλά για διωγμούς των πιστών από την ίδια τους την οικογένεια. Και στο Ματθ. Ι35 ο Κύριος λέγει: Ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πεθεράς αυτής.
Θα μου πεις, μπορεί στο τέλος τούτα τα άπιστα μέλη να επιστρέψουν. Εδώ δεν μπορώ να πω τίποτα, αλλά ούτε και η εμπειρία το βεβαιώνει.
Στο Α΄Κορ. 7/16 λέγοντας : «Διότι τι εξεύρεις, γύναι, αν μέλλεις να σώσεις τον άνδρα; Ή τι εξεύρεις, άνερ, αν μέλλεις να σώσεις την γυναίκα», το θέτει σαν πιθανότητα, όχι σαν βεβαιότητα.

Είναι και αρκετοί που δεν συζητάνε το θέμα, θα κλονιζόταν η πίστη τους στον λόγο του Θεού, εάν δεν δεχθούν το εδάφιο έτσι απλά όπως το λέει ο λόγος του Θεού, χωρίς προϋποθέσεις, και χωρίς ευκόλως εννούμενα.
Το πώς έχουν ακριβώς τα πράγματα, θα μας το αποκαλύψει ο Κύριος μια μέρα όταν βρεθούμε στην Παρουσία Του.