filmov
tv
Μεθυσμένα Ξωτικά - Αθήνα

Показать описание
Το τέταρτο κομμάτι του δίσκου «Ανκόρ»
Αθήνα παρακάλεσα για σένα και για μένα
μια μέρα να ‘ρθει καλύτερη να αναπνεύσω αέρα
χωρίς μάσκα αερίων σε θάλαμο καυσαερίων μα..
με παρακάλια δε θα γίνει δουλειά
Θέλει μπουρλότα και φωτιά ν’ ανθίσουνε τα περιβόλια ξανά
να δουλευτεί στη γειτονιά το κοινό μας συμφέρον
προτού θαφτεί με κουστωδίες και τιμές θεατρικές
στο τοπικό κοιμητήριο το μέλλον
Αθήνα απ’ τις κεραίες μέχρι την ασφαλτόστρωση
διανύω την απόσταση με ανάσα βαριά
τρέχουν λαχανιασμένοι όσοι γευτήκανε τα κάλλη σου
πλανεύτρα η αγκάλη σου κι υπόσχεται πολλά
Προδίδει τις προσδοκίες των απόκληρων, φυλακισμένων τρόφιμων
που έχουν στην τσέπη του κελιού τους το κλειδί
σα φυλακή συλλογική και εθελόδουλη
παίζουνε πρέφα στους διαδρόμους οι παλιοί
Κι εγώ μοιράζω ξανά τα πειραγμένα μου χαρτιά
το κάνω τόσο καλά, η διεύθυνση με προτιμά
και μου ‘χει τάξει μια καριέρα στο απόγειο
προς το παρόν τη βγάζω στο ημιυπόγειο
Αθήνα πόλη γκρίζα πόλη αποπνικτική
τα κάλλη και την ομορφιά σου παινέψανε πολλοί
μα λίγοι τη δυσωδία σου αγαπήσαν σα ναρκωτικό
βαράω χαρμάνα όταν μακριά σου βρεθώ
Ξέρω να το ελέγχω, ξέρω να προσπαθώ
μα ξαναπέφτω με τα μούτρα στο γλυκό σου πυρετό μαντάμ
Τύφλα να ‘χουνε τα αρντάν
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Είναι η πόλη που γεννιούνται οι χειρότεροι mcs
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Μες τους τυφλούς μονόφθαλμος, συνένοχος κι επιεικής
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Είναι η πόλη που γεννιούνται οι χειρότεροι mcs
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Δεν ψάχνεις τρόπους να την κάνεις μα τρόπους να εγκλωβιστείς
Αθήνα αφού τα λέμε έξω απ’ τα δόντια
δεν έχουμε σαν πρώτα το κεφάλι ψηλά
βαραίνει το φορτίο, στην άκρη το φορείο
κι ο πρώτος που θα πέσει άτυχος και εκλιπών
Ο επόμενος θα πάρει τη σειρά του
μια ωραία μελωδία φτιαγμένη στα κυβικά του
σιγοντάρει την πτώση κάθε πρωί
κουρδισμένοι μελλοθάνατοι σένιοι και καθαροί
Άντρες, γυναίκες, παιδιά, πλούσια βιογραφικά
κι επί πτωμάτων η άνοδος
«δεν πείραξα κανέναν» η ατάκα τους
και το πιστεύουνε πανάθεμα τους
Και τι να πεις; Πώς να τους πείσεις;
Ποιος είσαι εσύ στην τελική που θέλεις να ξεκουρδίσεις
..μια μηχανή που αγκομαχά
«Άραξε μεγάλε, δεν ήρθε ακόμα η ώρα» λένε..
Στίχοι - Μουσική: Γιάννης Μπιλίρης
Κάμερα: Στέλιος Μπουζιώτης
Ηχογράφηση: Γιώργος Παυλίδης
Mastering: Σταμάτης Φουσέκης
(P) 2023
Αθήνα παρακάλεσα για σένα και για μένα
μια μέρα να ‘ρθει καλύτερη να αναπνεύσω αέρα
χωρίς μάσκα αερίων σε θάλαμο καυσαερίων μα..
με παρακάλια δε θα γίνει δουλειά
Θέλει μπουρλότα και φωτιά ν’ ανθίσουνε τα περιβόλια ξανά
να δουλευτεί στη γειτονιά το κοινό μας συμφέρον
προτού θαφτεί με κουστωδίες και τιμές θεατρικές
στο τοπικό κοιμητήριο το μέλλον
Αθήνα απ’ τις κεραίες μέχρι την ασφαλτόστρωση
διανύω την απόσταση με ανάσα βαριά
τρέχουν λαχανιασμένοι όσοι γευτήκανε τα κάλλη σου
πλανεύτρα η αγκάλη σου κι υπόσχεται πολλά
Προδίδει τις προσδοκίες των απόκληρων, φυλακισμένων τρόφιμων
που έχουν στην τσέπη του κελιού τους το κλειδί
σα φυλακή συλλογική και εθελόδουλη
παίζουνε πρέφα στους διαδρόμους οι παλιοί
Κι εγώ μοιράζω ξανά τα πειραγμένα μου χαρτιά
το κάνω τόσο καλά, η διεύθυνση με προτιμά
και μου ‘χει τάξει μια καριέρα στο απόγειο
προς το παρόν τη βγάζω στο ημιυπόγειο
Αθήνα πόλη γκρίζα πόλη αποπνικτική
τα κάλλη και την ομορφιά σου παινέψανε πολλοί
μα λίγοι τη δυσωδία σου αγαπήσαν σα ναρκωτικό
βαράω χαρμάνα όταν μακριά σου βρεθώ
Ξέρω να το ελέγχω, ξέρω να προσπαθώ
μα ξαναπέφτω με τα μούτρα στο γλυκό σου πυρετό μαντάμ
Τύφλα να ‘χουνε τα αρντάν
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Είναι η πόλη που γεννιούνται οι χειρότεροι mcs
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Μες τους τυφλούς μονόφθαλμος, συνένοχος κι επιεικής
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Είναι η πόλη που γεννιούνται οι χειρότεροι mcs
Είναι η πόλη που λατρεύεις να μισείς
Δεν ψάχνεις τρόπους να την κάνεις μα τρόπους να εγκλωβιστείς
Αθήνα αφού τα λέμε έξω απ’ τα δόντια
δεν έχουμε σαν πρώτα το κεφάλι ψηλά
βαραίνει το φορτίο, στην άκρη το φορείο
κι ο πρώτος που θα πέσει άτυχος και εκλιπών
Ο επόμενος θα πάρει τη σειρά του
μια ωραία μελωδία φτιαγμένη στα κυβικά του
σιγοντάρει την πτώση κάθε πρωί
κουρδισμένοι μελλοθάνατοι σένιοι και καθαροί
Άντρες, γυναίκες, παιδιά, πλούσια βιογραφικά
κι επί πτωμάτων η άνοδος
«δεν πείραξα κανέναν» η ατάκα τους
και το πιστεύουνε πανάθεμα τους
Και τι να πεις; Πώς να τους πείσεις;
Ποιος είσαι εσύ στην τελική που θέλεις να ξεκουρδίσεις
..μια μηχανή που αγκομαχά
«Άραξε μεγάλε, δεν ήρθε ακόμα η ώρα» λένε..
Στίχοι - Μουσική: Γιάννης Μπιλίρης
Κάμερα: Στέλιος Μπουζιώτης
Ηχογράφηση: Γιώργος Παυλίδης
Mastering: Σταμάτης Φουσέκης
(P) 2023
Комментарии