filmov
tv
Efsaneya Şahmaran

Показать описание
00:00 destpêk
00:27 Di Mîtolojiya Şehmeran de motîvên Kurdî
02:05 Armanca Mîtolojiya Şahmeran
02:46 Destpêka Çîroka Şahmeran
#Şahmeran #Efsane #mitoloji
Şahmeran,
yılanların şahı,
mitoloji,
Kürt mitolojisi,
Di mîtolojiya Şahmaran de motîfên kurdî
Şahmaran di motîfên kurdî de wek sembola xweşikiyê tê bi kar anîn. Bi taybetî jin û keçên kurd di çêkirina cihaz de li ser papîka, gorê, lepik, destmal û hwd. wêneya Şahmaran bi kar tînin. Li ser xalîçeyan ( merşan ) jî motîfên Şahmaran çêdikin. Her wiha hunermendên kurd di karê destî de li ser hesin û textan jî motîfên Şahmaran dikolin û diniqirînin. Mirov li ser sênî, zerik, kildank, xwelîdank, teyfik û gelek karên destî motîfên Şahmaran dibîne.
Li gor lêkolînêran, mîtolojiya Şahmaran digihîje serdema Hûrî û Mîtaniyan. Piştre Hatiyan( Hîtît) ji Mîtaniyan girtine lê kêm û zêde kirine. Xemilandin e, hûnandin e û kemilandin e. Gelek varyantên mîtolojî ya Şahmaran hene. Di hinek varyantên kurd û farisan de laş mar e û du serî hene seriyek jê serê mar e û yê din serê zilaman e.
Di varyantên Yewnaniyan de seriyek serê mar e û serê din serê keçikê ye.
Belê dema mirov mêze dike û ev mîtolojiya ku di navbera Zeus û Typhon de derbas dibe jî bûyereke nêzîkî vê bûyerê ye. Ya yewnaniyan çend sed sal paşê hatiye nivîsandin û loma ne orjînal e.
Armanca mîtolojiya Şahmaranê
Wek tê zanîn di her mîtolojiyekê de yek an jî çend armanc hene ku mîtolojî hatiye afirandin. Di çîroka Şahmaran de jin, sembola xweşikbûn, hêz, hêzdarî û desthilatdariyê ye. Sembola ber û zêdebûnê di çîrokê de heye. Di kirasê mar de xerabî û marî, rindî û başî hene. Her du qiloç nîşana bereketê ne. Tac nîşana qudret û desthilatdariyê ye. Ji aliyê din ve bêbextiya mirovan dide diyar kirin.
Varyanta herî dawî û ku tê zanîn ev e:
bi navê Lokman kurek hebû û ji xwe re êzingvanî kiriye. Rojek ji rojan dema Lokman çûye daristanê rastî Şahmaran hatiye. Bi hezaran mar hene û yek di nav wan de ye ku laş mar e û serî wî însan e. Ew şahê maran e û hemû marên Maristanê di bin emrê Şahmaran de ne. Lokman çend sal li Maristanê li cem Şahmaran dimîne. Piştre rojekê Lokman ji Şahmaran rica û lava dike ku ew destûr bide deku here mala xwe. Bêriya malbat, nas û dostên xwe kiriye. Şahmaran dibêje: ”Lokman bextê mirovan nînee, ez ê te serbest bihêlim, lê bêbextiyê li min neke. Cihê min ji tu kesî re nebêje. Ku tu cihê min bêjî, wê mirov bên û min bikujin.”
Lokman soz û peyman dide ku dê ew cih û warê Şahmaran ji tu kesî re nebêje. Lokman azad dibe û diçe mala xwe. Demek tê dibêjin padîşahê welêt ne baş e, nexweş ketiye. Derman ji nexweşiya wî re nehatiye dîtin. Hekim dibêjin ku bi tenê goştê Şahmaran dikare nexweşiya padîşah baş bike. Dermanê herî baş goştê Şahmaran e. Ku padîşah goştê Şahmaran bixwe rehet dibe. Tê gotin ku kesî ku Şahmaran dîtibe laşê wî/wê wekî yê maran pûl pûl e. Wezîr gaziyê hemwelatiyan dike û yek bi yek dibe hemamê û tazî dike . Dema Lokman dibin û tazî dikin, çi bibînin ! Ku laşê Lokman pûl pûl e. Leşkerên wezîr Lokman digrin û bi rojan êşkence lê dikin. Di dawî de Lokman êdî nikare li ber xwe bide û cihê Şahmaran dibêje. paşê Şahmaran dibêje; ”Lokman te ji min re bêbextî kir. Lêbelê ez ê dîsa qenciyeka mezin li te bikim. Ava pêşi ya ku goştê min pê bişon venexwe, ew jehr e. Ava duyem vexwe ew bi şîfa û îksîr e û goştê min jî derman e…”
Şahmaran digrin û serjê dikin, ava yekem a ku goştê wê pê dişon didin wezîr û wezîr dimire. Ava duyem didin Lokman. Loman dixwe şîfa dibîne û dibe wezîr. Padîşah jî goşt dixwe û rehet dibe.
çavkanî : Tekoşîn çelîk
00:27 Di Mîtolojiya Şehmeran de motîvên Kurdî
02:05 Armanca Mîtolojiya Şahmeran
02:46 Destpêka Çîroka Şahmeran
#Şahmeran #Efsane #mitoloji
Şahmeran,
yılanların şahı,
mitoloji,
Kürt mitolojisi,
Di mîtolojiya Şahmaran de motîfên kurdî
Şahmaran di motîfên kurdî de wek sembola xweşikiyê tê bi kar anîn. Bi taybetî jin û keçên kurd di çêkirina cihaz de li ser papîka, gorê, lepik, destmal û hwd. wêneya Şahmaran bi kar tînin. Li ser xalîçeyan ( merşan ) jî motîfên Şahmaran çêdikin. Her wiha hunermendên kurd di karê destî de li ser hesin û textan jî motîfên Şahmaran dikolin û diniqirînin. Mirov li ser sênî, zerik, kildank, xwelîdank, teyfik û gelek karên destî motîfên Şahmaran dibîne.
Li gor lêkolînêran, mîtolojiya Şahmaran digihîje serdema Hûrî û Mîtaniyan. Piştre Hatiyan( Hîtît) ji Mîtaniyan girtine lê kêm û zêde kirine. Xemilandin e, hûnandin e û kemilandin e. Gelek varyantên mîtolojî ya Şahmaran hene. Di hinek varyantên kurd û farisan de laş mar e û du serî hene seriyek jê serê mar e û yê din serê zilaman e.
Di varyantên Yewnaniyan de seriyek serê mar e û serê din serê keçikê ye.
Belê dema mirov mêze dike û ev mîtolojiya ku di navbera Zeus û Typhon de derbas dibe jî bûyereke nêzîkî vê bûyerê ye. Ya yewnaniyan çend sed sal paşê hatiye nivîsandin û loma ne orjînal e.
Armanca mîtolojiya Şahmaranê
Wek tê zanîn di her mîtolojiyekê de yek an jî çend armanc hene ku mîtolojî hatiye afirandin. Di çîroka Şahmaran de jin, sembola xweşikbûn, hêz, hêzdarî û desthilatdariyê ye. Sembola ber û zêdebûnê di çîrokê de heye. Di kirasê mar de xerabî û marî, rindî û başî hene. Her du qiloç nîşana bereketê ne. Tac nîşana qudret û desthilatdariyê ye. Ji aliyê din ve bêbextiya mirovan dide diyar kirin.
Varyanta herî dawî û ku tê zanîn ev e:
bi navê Lokman kurek hebû û ji xwe re êzingvanî kiriye. Rojek ji rojan dema Lokman çûye daristanê rastî Şahmaran hatiye. Bi hezaran mar hene û yek di nav wan de ye ku laş mar e û serî wî însan e. Ew şahê maran e û hemû marên Maristanê di bin emrê Şahmaran de ne. Lokman çend sal li Maristanê li cem Şahmaran dimîne. Piştre rojekê Lokman ji Şahmaran rica û lava dike ku ew destûr bide deku here mala xwe. Bêriya malbat, nas û dostên xwe kiriye. Şahmaran dibêje: ”Lokman bextê mirovan nînee, ez ê te serbest bihêlim, lê bêbextiyê li min neke. Cihê min ji tu kesî re nebêje. Ku tu cihê min bêjî, wê mirov bên û min bikujin.”
Lokman soz û peyman dide ku dê ew cih û warê Şahmaran ji tu kesî re nebêje. Lokman azad dibe û diçe mala xwe. Demek tê dibêjin padîşahê welêt ne baş e, nexweş ketiye. Derman ji nexweşiya wî re nehatiye dîtin. Hekim dibêjin ku bi tenê goştê Şahmaran dikare nexweşiya padîşah baş bike. Dermanê herî baş goştê Şahmaran e. Ku padîşah goştê Şahmaran bixwe rehet dibe. Tê gotin ku kesî ku Şahmaran dîtibe laşê wî/wê wekî yê maran pûl pûl e. Wezîr gaziyê hemwelatiyan dike û yek bi yek dibe hemamê û tazî dike . Dema Lokman dibin û tazî dikin, çi bibînin ! Ku laşê Lokman pûl pûl e. Leşkerên wezîr Lokman digrin û bi rojan êşkence lê dikin. Di dawî de Lokman êdî nikare li ber xwe bide û cihê Şahmaran dibêje. paşê Şahmaran dibêje; ”Lokman te ji min re bêbextî kir. Lêbelê ez ê dîsa qenciyeka mezin li te bikim. Ava pêşi ya ku goştê min pê bişon venexwe, ew jehr e. Ava duyem vexwe ew bi şîfa û îksîr e û goştê min jî derman e…”
Şahmaran digrin û serjê dikin, ava yekem a ku goştê wê pê dişon didin wezîr û wezîr dimire. Ava duyem didin Lokman. Loman dixwe şîfa dibîne û dibe wezîr. Padîşah jî goşt dixwe û rehet dibe.
çavkanî : Tekoşîn çelîk
Комментарии