Ο πατέρας Δημήτριος, των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού,ο άνθρωπος της αγάπης και της Θυσίας.23/6/22☦️🇬🇷

Στη Λειτουργία , σχετικά με τα θαύματα, ο πατήρ Δημήτριος Λουπασάκης ανέφερε πως γίνονται καθημερινά σε όλες τις εκκλησίες και σημείωσε:

«Αν ήταν ένα θαύμα θα λέγαμε… ε… Αν ήταν δύο, θα λέγαμε… ε, μα τι συμβαίνει; Αν ήταν τρία, θα λέγαμε, ε, τι συμβαίνει. Μα τόσες χιλιάδες θαύματα, επομένως κάτι συμβαίνει».

«Μην πιστεύετε εμένα, εγώ δεν είμαι τίποτα, είμαι ένας απλός παπάς. Πιστεύετε στη χάρη στου Θεού, στη χάρη του Σταυρού. Σε όλες τις εκκλησίες γίνονται θαύματα, μικρά ή μεγάλα, γίνονται καθημερινά. Γι' αυτό δεχτείτε την αγάπη μου, τη συγχώρεσή μου, ο Θεός να σας έχει καλά. Δεν υποκρίνομαι, είμαι αυτό που είμαι, έχω τον Τίμιο Σταυρό και τα παιδάκια μου», πρόσθεσε ο εφημέριος του ναού.Οι μέλισσες έχουν ένα τσίμπημα σαν την άκρη ενός βέλους: όταν επιτίθενται σε άνθρωπο ή ζώο, το τσίμπημα μπαίνει στο δέρμα και δεν βγαίνει, γιατί το τσίμπημα παραμένει μέσα στο «θύμα». 

Όταν προσπαθούν να πετάξουν μακριά, η δηλητηριώδης θήκη και μέρος των εντέρων των μελισσών καταλήγουν να σχίζονται - σύντομα θα πεθάνουν από αυτόν τον ακρωτηριασμό. Μπορεί η επίθεση να πονάει λίγο το «θύμα», αλλά στη μέλισσα κοστίζει τη ζωή της.

  Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο: όποιος ζει προσπαθώντας συνεχώς να επιτίθεται σε ανθρώπους μέσω κουτσομπολιού, ίντριγκας, ενστάλαξης μίσους, εκτοξεύοντας μνησικακίες και συκοφαντίες, μπορεί στιγμιαία να ενοχλήσει το «θύμα», αλλά θα καταλήξει να γίνει θύμα της δικής του κακίας.
Ακόμα κι αν σε πληγώσουν, προχώρα, μην τα παρατάς, συγχώρησε και συνέχισε.Ο Χριστός είναι η αιώνια ζωή. Δεν παραπέμπει στην αιώνια ζωή σε έναν μελλοντικό κόσμο, όπου εκεί θα γευθούμε την πληρότητά της, αλλά την καθιστά παρούσα στον νυν αιώνα έστω εν μέρει. Αρκετά όμως για να μεταμορφωθεί η ζωή μας. Συνήθως, σχεδόν πάντα, παρακαλούμε τον Θεό να μας λύσει τα προβλήματα αυτής της ζωής. Συνήθως δεν το κάνει έτσι όπως του το ζητούμε. Τα προβλήματα παραμένουν και μεγεθύνονται. Δεν έχουμε καταλάβει, δεν είναι κι εύκολο, ότι ο Χριστός δε λύνει τα προβλήματα. Τα εκμηδενίζει, ενώ αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν, με το να ζούμε την αιώνια ζωή ήδη από τώρα το κατά δύναμιν.Όταν ένας άνθρωπος συνειδητοποιεί την αμαρτωλότητά του, απελευθερώνεται σταδιακά από τις µέριμνες αυτού του κόσμου κι από τον ίδιο του τον εγωισμό, και εναποθέτει όλες του τις µέριμνες στον Κύριο. Η ψυχή του ταπεινώνεται κι όταν συμβαίνει αυτό, βρίσκεται σε κατάσταση Χάριτος.
Η προσευχή απαιτεί µια ολότελα αμέριμνη ζωή, διότι ακόµα και η παραμικρή ανησυχία διαταράσσει την προσευχή µας, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες. Όπως ακριβώς και ο παραμικρός κόκκος σκόνης µπορεί να θολώσει την όρασή µας, έτσι και η παραμικρή ανησυχία περισπά την αυτοσυγκέντρωσή µας κατά τη διάρκεια της προσευχής.
Όταν είµαστε ενωμένοι µε τον Κύριο, τότε η ψυχή µας ειρηνεύει και η Χάρη κατέρχεται πάνω µας.
Ένας άνθρωπος που ζει µέσα στη Χάρη είναι έτοιµος να θρηνήσει για τον καθένα.
Θρηνεί όταν βλέπει τα βάσανα ενός ζώου, ενός φυτού ή ενός ανθρώπου… Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντοτε έτοιμος να χύσει δάκρυα για ολόκληρο τον κόσµο. Αυτό σηµαίνει ότι υπάρχει σ’ αυτόν τον άνθρωπο η Χάρη του Θεού, και ότι τα δάκρυά του είναι ένα δώρο του Θεού. Αυτά είναι δάκρυα που σώζουν. Οδηγούν την ψυχή στην τελειότητα.
Δεν µπορούμε να φτάσουμε την τελειότητα ανησυχώντας για πράγματα του κόσμου τούτου. Ο Κύριος έχει πει ότι δεν πρέπει να βαραίνουμε τον εαυτό µας µε τροφή και ποτό και µε τις µέριμνες του κόσμου τούτου.Πολλές φορές στη ζωή µας πέφτουµε. Και είναι απολύτως απαραίτητο να τα αποκαλύπτουµε όλα [διά της εξομολόγησης| ενώπιον ενός ιερέα, ο οποίος και θα είναι μάρτυρας της µετάνοιάς µας.

Μετάνοια είναι η ανανέωση της ζωής. Αυτό σηµαίνει ότι πρέπει να απελευθερώνουµε τον εαυτό µας από κάθε αρνητικό χαρακτηριστικό και να στρεφόµαστε προς το απόλυτο καλό.

Δεν υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη, εκτός από την αμαρτία της αμετανοησίας.

Υπάρχουν πολλά είδη δακρύων. Κάποιοι άνθρωποι κλαίνε από οργή, άλλοι για να πικάρουν κάποιον και άλλοι επειδή υπέστησαν προσβολή. Κάποιοι κλαίνε επειδή έχασαν αγαπημένο τους πρόσωπο. Υπάρχουν πολλά είδη δακρύων.

Υπάρχουν επίσης δάκρυα µετανοίας, όταν δηλαδή η συνείδηση ενός ανθρώπου του λέει ότι έχει διαπράξει πολλές αμαρτίες. Όταν συνειδητοποιεί την αμαρτωλότητά του, θρηνεί. Αυτό είναι µια πράξη θείας Χάριτος – µια ψυχή µετανοεί και η αμαρτία ξεπλένεται µε δάκρυα. Αυτά είναι δάκρυα µετανοίας και είναι δώρο Θεού.

Όταν ένας άνθρωπος συνειδητοποιεί την αμαρτωλότητά του, απελευθερώνεται σταδιακά από τις µέριμνες αυτού του κόσμου κι από τον ίδιο του τον εγωισμό, και εναποθέτει όλες του τις µέριμνες στον Κύριο. Η ψυχή του ταπεινώνεται κι όταν συμβαίνει αυτό, βρίσκεται σε κατάσταση Χάριτος.