NXIV 'Νέμεσις'-Το νίωθω τα χάνω

στίχοι-ερμηνεία: Νέμεσις XIV

παραγωγή:Mors
μίξη:ART LAB Workshop & Studios
Τ.Χ.Ε
Στίχοι:
Νιώθω τους τοίχους καταπάνω μου να κλείνουν,
όλους εμένα να δείχνουν,
τα κεριά πλέον τα νιώθω να σιγοσβήνουν
σαν τις αναμνήσεις που θα τους μείνουν.
Πνίγομαι μέρα με την μέρα κάθε μέρα
πιο πολύ κάθε γαμημένη στιγμή
μα χρειάζομαι κι άλλο αέρα
για κάθε μου αναπνοή.
Θέλω μια διέξοδο γιατί χάνω τον έλεγχο
απ'τον μόνιμο θόρυβο δε μπορώ να σκεφτώ.
Κάθε χαμόγελο είναι ύποπτο,
θέλω κίνητρο υπερβολικό γα να εμπιστευτώ.
Μένω χίλια μέτρα πάνω από τα ύδατα
μα ακούω μονίμως να σκάνε κύματα.
Λες να είναι τα κύματα από τα
θύματα του Σατανά;Σκατά!

Το νιώθω τα χάνω μα τι να κάνω
παραπάνω για να με γιάνω ;
Κάθε μέρα στα όρια μου φτάνω
και κάθε βράδυ πέφτω κάτω χάμω σαν τα χάνω.

Χόρτασα να χώνω για πόνο και φθόνο μόνο.
Ζητώ ίσως το μεγαλύτερο δώρο,
μια δεύτερη ευκαιρία και επί την ευκαιρία
λιγάκι ησυχία.
Ζώ με ήθος,τρόπος ζωής μου ο ζύθος,
είμαι ο μόνος μύθος με κύρος και ήθος.
Έχω καρφωμένο ξίφος στο στήθος
από φίλο σκύλα που το έπαιζε τάχα σκύλος
μα σαν μύλος έσπασε ο δήθεν φίλος
από την ορμή που είχε των προβλημάτων μου ο Νείλος.
Γάμα τον ακόμα ψάχνω την Νεφερτίτη
και όχι γκόμενα σκουπίδι με μυαλό κουνουπίδι
που ψάχνει μονάχα για γαμήσι (που να θέλει την ψυχολογία μου να γαμήσει).

Το νιώθω τα χάνω μα τι να κάνω
παραπάνω για να με γιάνω ;
Κάθε μέρα στα όρια μου φτάνω
και κάθε βράδυ πέφτω κάτω χάμω σαν τα χάνω.

Δε μπορώ να εμπιστευτώ κανένα.
Βλέπω σε κάθε αλήθεια τους και από ένα ψέμα.
Σε κάθε βλέμμα βλέπω και ένα ψέμα.
Σε κάθε πένα δε βλέπω μελάνι αλλά βλέπω βλέννα.
Έχω ταμένα σε μένα για μένα
όνειρα γαμημένα καλά κρυμμένα και θαμμένα
όχι όμως περασμένα ξεχασμένα
μα περασμένα ένα προς ένα στο χαρτί από την πένα,
στο μυαλό καλά αποτυπωμένα, όχι στο κορμί βαμμένα
σαν χένα. Γαμημένα ως το τέρμα δε θα πάω με το ρεύμα.
Μα εμένα τα δικά μου απωθημένα δε καταλήξουν στον πυθμένα
από την αλμύρα ρημαγμένα ούτε καν θα υπάρξουν ποτέ τους βρεγμένα .
(ούτε καν με ακούς;)