İBRAHİM SADRİ ''Git Deme Yâr''

İBRAHİM SADRİ ''Git Deme Yâr''

Geldim, git deme ne olur
Med/leme ahlarımı

Eşiğinde ayak izim
Pencerende gölgem durur
Gözün gözüme değdikçe
Ruhum bana ağyar olur

Düş peşinde eskidi nallar,
Yoruldum yâr
Dağları sırtlanırım sanırdım
Tüy düştü omzuma, yıkıldım

Varamadım ki künhüne
Ne aşkın, ne kelamın
Ne gurbetin, ne vuslatın
Uçtu mürekkebi kitabımın
Sayfalar boş, petekler balsız,
Geldim, kapındayım.
Git deme ne olur

Yaban ocakların aşını iştim
Ne Habil’i bildim ne Kabil’i
Cellada, can ; cana, yan dedim
Döndüm durdum alazın ardı sıra
Çatlak testimle su taşıyarak…

Bin yıllık yoldan, düşe kalka
Saçımın karasını döke saça
Üstümde el kokusu,
Eteğimde yad ellerin tozu olsa da
Geldim, kapındayım.
Git deme yar

Sıla yokmuş bana, senden başka
Med-cezir ile mevsimleri tükettim
Döne döne, yana yana …
Kapındayım ey yâr
Geldim, git deme ne olur