Εκδήλωση εφημερίδας Πριν για τη Συρία, Μέρος Α (Εισγαγωγή, Πάνος Χαρίτος, Σ. Αλντογάν)

Σε μία πλούσια και ενδιαφέρουσα συζήτηση εξελίχθηκε η εκδήλωση του Πριν για τις εξελίξεις στη Συρία αλλά και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή την Τετάρτη 8 Ιανουαρίου.

Ανοίγοντας τη συζήτηση, εκ μέρους της ΣΕ του Πριν, η Λίτσα Φρυδά τόνισε πως τα τελευταία γεγονότα, που απειλούν την περιοχή με ακόμη πιο γενικευμένη ανάφλεξη, οφείλονται κυρίαρχα στους αυξημένους πολεμικούς ανταγωνισμούς του κεφαλαίου, των αστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών μπλοκ, και παρουσίασε τους τρεις εισηγητές δημοσιογράφους.

Τον λόγο αρχικά έλαβε ο δημοσιογράφος Πάνος Χαρίτος, άνθρωπος που έχει υπηρετήσει την ενημέρωση με δια ζώσης ανταποκρίσεις από διάφορες περιοχές της Μέσης Ανατολής και από τη Συρία. Ξεκινώντας, παρουσίασε κάποια βασικά ιστορικά στοιχεία, απαραίτητα για να αντιληφθούμε καλύτερα τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Όπως είπε, 71 χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση της Συρίας και 53 μετά την ανάληψη της εξουσίας από την οικογένεια Άσαντ, η Συρία -μία χώρα με χαρακτηριστική έλξη για τον δυτικό τρόπο ζωής-, πλέον βιώνει μία καθολική ανατροπή των πολιτικών δεδομένων που υπήρχαν για δεκαετίες με ασαφή αποτελέσματα. Συχνά στη χώρα τα τελευταία χρόνια, επικρατούσαν κοινωνικές διεργασίες και αντιπαραθέσεις, με επίκεντρο τη νεολαία που ζήταγε μεταρρυθμίσεις και εκδημοκρατισμό. Οι όποιες προσδοκίες -ίσως- γέννησε η ανάληψη καθηκόντων από τον Μπασάρ Αλ Άσαντ το 2000, γρήγορα αποδείχθηκαν φρούδες και πλατιά στρώματα της κοινωνίας συνέχισαν να διαμαρτύρονται για τις πολιτικές του καθεστώτος. Η άγρια καταστολή και η παρέμβαση άλλων δυνάμεων οδήγησαν στο ξέσπασμα του εμφυλίου το 2011. Ενός εμφυλίου που πήρε τη μορφή «πολέμου διά αντιπροσώπων» με ξένες δυνάμεις να υπερασπίζονται τα δικά τους γεωστρατηγικά σχέδια. Παρά τη σχετική σταθεροποίηση του καθεστώτος Άσαντ και των εξωτερικών σύμμαχων του τα τελευταία χρόνια, δεν υπήρχε πραγματική υποστήριξη στο εσωτερικό, ενώ και η αλλαγή στις εξωτερικές συνθήκες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην εν τέλει ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος. Πέρα από το απροσδιόριστο μέλλον που ανοίγεται μπροστά στους κατοίκους της Συρίας και την έλλειψη εγγυήσεων πως η νέα ηγεσία θα αποποιηθεί όντως το φονταμελιστικό της παρελθόν, ο Πάνος Χαρίτος στάθηκε και στις επικίνδυνες απολήξεις που μπορεί να φέρει ευρύτερα η νέα αυτή εξέλιξη. Όπως είπε, η απουσία εθνικού στρατού, καθιστά ευάλωτη τη συριακή κοινωνία στη δράση ένοπλων ομάδων (όπως έγινε στο Ιράκ), πράγμα που μπορεί να εμφανιστεί ως «δικαιολογία» γειτονικών χωρών ή μεγάλων δυνάμεων ώστε να εγκαθιδρύσουν ενεργή στρατιωτική παρουσία σε τμήματα της χώρας. Η ανάμειξη Τουρκίας και Ισραήλ στη Συρία, όπως εκτίμησε, θα φέρει νέες αναμεταξύ τους εντάσεις, αναγκάζοντάς τες να αλλάξουν το «αμυντικό» τους δόγμα….

Στη συνέχεια, τη σκυτάλη έλαβε ο Σεΐτ Αλντογάν, ανταποκριτής στην Αθήνα της τουρκικής αριστερής εφημερίδας Εβρενσέλ

Εκδήλωση του Πριν για Συρία μέρος δεύτερο: