ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΧΩΡΑΣ Η ΚΟΚΚΑΛΑ 2025/ CARNAVAL THE 'COCKALA' 2025 GREECE

Η ΚΟΚΚΑΛΑ
Η κοκκαλα είναι δρώμενο της Χώρας που έρχεται απο πολύ παλιά! Απο το μακρυνό 1860 και τα δύσκολα χρόνια τις μεταπολεμικής εποχής και την τυρανία των Τούρκων. Εχει επιβιώσει μέσα απο χρόνους πόλυ δύσκολους!
Η κοκκαλα είναι ένα άλογο νηστικό και πεινασμένο. Αποτελείτε απο ένα κρανίο αλόγου ή και γαΪδάρου που έχει στερεωθεί με κατάλληλο τρόπο σε ένα κοντάρι. Η μασέλα του αλόγου έχει δεθεί με σύρμα έτσι ώστε να μπορεί να ανοιγοκλείνει. Στην αρχική της μορφή το κυρίως σώμα της κοκκάλας ήταν μια ξύλινη κατασκευή τυλιγμένη με λιόπανα. Μέσα στην ξυλοκατασκευή ήταν τέσσερα άτομα με το σώμα τους κρυμμένο, ώστε να φαίνονται μόνο τα πόδια τους.
Την κοκκάλα την τραβούσε από το καπίστρι ο αγωγιάτης. Ένας αγωγιάτης ταλαιπωρημένος, μαυρισμένος στα χέρια και στο πρόσωπο με λαδομπογιά απο τα τηγάνια. Στα χέρια κρατούσε ένα ντορβά ή σακούλι γεμάτο στάχτη. Παραδίπλα, ήταν οι βοηθοί με κουτιά γεμάτα λοκούμια! Οι παλιοί σίγουρα θυμούνατι τα ξύλινα κουτιά με τα λουκούμια! Η κοκκαλα λοιπόν γύριζε στους δρόμους με τα κουδούνια και τις φωνές. Σταδιακά, συκέντρωνε πίσω της ένα πλήθος μασκαράδων και ένα ατελείωτο παιδολόσι... Έτρεχαν όλοι, διασκέδαζαν με τα τολμηρά πειράγματα και γελούσαν. Οι πιτσιρακάδες προσπαθούσαν κάνοντας αστεία και διάφορα τεχνάσματα, να πάρουν κανένα λοκούμι που ήταν σοβαρό γλυκό για εκείνη την εποχή! Πολλές φορές, αντί για λουκούμι έτρωγαν την λουκουμόσκονη που έριχναν στα κεφάλια τους οι βοηθοί που έκαναν την μοιρασία, εξού και η φράση έφαγε λουκουμόσκονη! Αλλες φόρες ο αγωγιάτης που τάΪζε την κοκκαλα με στάχτη, έριχνε και μια χούφτα στάχτη σε όποιον πλησίαζε απρόσεκτα.
Δεν ήταν τυχαία η χρήση της στάχτης. Χρησμοποιούσαν αυτό το ευτελές υλικό που είχε δίπλο συμβολισμό. Από τη μια συμβολίζει τη μετάνοια και κάθαρση. Ένα απομεινάρι μετά τη φωτιά θεωρίται κάτι άφθαρτο, κάτι καθαρό. Παράλληλα όμως, λόγω της ελαφρότητας της, είνα ένα σύμβολο της προσκαιρότητας του ανθρώπου μπροστά στη δύναμη του θείου.
Με κατάλληλους χειρισμούς, αυτοί που ήταν σκεπασμένοι με τα λίοπανα, οδυγούσαν την κοκκαλα πάνω στους απρόσεκτους. Τα φοβερά σαγόνια που ανοιγόκλειναν περίτεχνα ήταν ο φόβος και ο τρόμος, ιδιαίτερα των παιδιών. Τα δαγκώματα και οι κλωτσίες ήταν κάτι πολύ συνηθισμένω σε όποιον πλησίαζε πολύ κοντά στην φοβερή κοκκλάλα!
Παρά την πείνα της και τις κακουχίες της, είχε όλα τα ελαττώματα ενός δύστροπου αλόγου.
Η κοκκάλα τελικά, που συμβόλιζε την πείνα και την δυστυχία των Ελλήνων στους εκάστοτε δύσκολους καιρούς που περνούσαν, συμβόλιζε και την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων καθώς είχε και όλα τα ελαττώματα που έχει ο λάος μας. Κλώτσαγε, δάγκονε μουγκάνιζε και παρ" όλη την πείνα της, οι ιδιοτροπίες της παρέμεναν, σαν ατίθασο άλογο που ήταν. Κατ επέκταση όμως, έκρυβε στα σπλάχνα της και το κρύφο νοήμα πώς όλα τα κακά που φέρνει η διχόνια τα ξεπερνάει η όμονοια και η συνεγάσια, δημιουργείται ένα κλίμα ευφορίας που προσελκύει κοινό, κι όλοι μαζί μονιασμένοι και αγαπημένοι συνεχίζουν να δημιουργούν...
Μέσα απο τον αυτοσαρκασμό λοιπόν, ας δούμε όλοι τις ιδιοτροπίες μας και τα ελαττώματα μας. Πρίν κάνουμε κριτική, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας ώστε να βελτιωθούμε πρώτα σε ατομικό και έπείτα σε κοινωνικό επίπεδο. Ας γίνουμε μέρος του μύθου της κοκκάλας και των συμβολισμών της κι ας προσπαθήσουμε μέσα από ομαδικές δράσεις που έχουν κοινό σκοπό το καλό το τόπου μας και της χώρας μας κατ" επέκταση να προσφέρουμε ότι μπορεί ο καθένας ώστε να μένει ζωντανή η πολιτιστική μας κληρονομιά και η εθνική μας ταυτότητα.