filmov
tv
ŞAİR & ŞİİR :İZZET VEZİR-MEKTUP----YORUM & VİDEO : SERNİL DESTİNA

Показать описание
MEKTUP
Kafam çok karışıktı bir çerçi dükkanından farksızdı yüreğim,
içi bin-bir heveslerimi barındırdığım,
her sabah gün doğumundan önce
O’ gün yapacağım hamlelerimin hesabını düşünürken bile duyduğum endişelerimi anlatması çok zor.
Yağmurun cam-a tıkırtısı ile karıştırdığım
kapıya vuran el darbeleriyle kendime gelmiştim.
Tamam dedim, İşte O’ndan..
Gelmesi oldukça geciken beklediğim haberdi bu,
birkaç adımda koşarcasına ,
bir solukta kapıdaydım.
Heyecanla açtığım kapıda
karşımda durmuş,
yağmurluğunun içine sığmaya çalışan,
elindeki mektup zarflarını
kendisinden bile itinalı korumaya çalışan
postacıyla karşılaştım.
Adımı sordu,
imzamı da aldıktan sonra uzattığı zarfı aldım.
Heyecan basmıştı..
titreyen ellerimi fark ettiğimde
okuduğum satırların
ayaklarımın bağlarına kadar
beni titrettiğini
ve oldukça takatsiz kaldığımı hissettim.
Bir daha okudum, Bir daha..
Hatta… Bir kez daha.
Sanki
değişebilme ümidinde olabileceğine inandığım satırlar,
Gözlerim, elerim arasında gel-git yaşıyordu.
Bir kez daha yıkılmıştım.
Demek’ ki ..
Çaresi olmayan bir illetin,
olmayan ilacını arayıp durmuştum.
O’ rüyalarımın,
Hayat bağlarımın yaşam gayemin ilacıydı.
Demek’ ki bana öyle gelmişti.
Benim yaşama sıkı-sıkı sarılma nedenime
o bir macera gibi, bir heves gibi bakmıştı.
Yaşadıklarımızın bir tatlı rüya kadar güzel olduğunu,
kulaklarına fısıldadığım sevgi dolu sözlerimi,
şiirlerimi, yürek dalgalarının oluşturduğu
heyecanını asla unutmayacağını ama
Her zaman hatırlanası güzel bir anı olarak
kalması gerektiğini aktarmıştı satırlarına.
Şaşkınlıktan öte yıkılmıştım.
Biliyordum,
Adresi belli olmayan sevgiliye
haber uçurabilmek, mektup yazmak zordu.
Artık.. Eski adresinde olmayacağını,
bu satırlarının son olması gerektiğini,
istesem de kendisine ulaşamayacağımdan bahsediyordu.
Anladım’ ki bir adres değişikliğinde kaybolabiliyormuş insan.
Bundan böyle…
hayallerine takılmış,
Karanlıklarında yol bulmaya çalışan anılarım gibi olacaktım.
Bilemiyordum..
Bundan böyle mırıldandığım şarkılar,
Yazdığım şiir dizelerimin bir anlamı olacakmıydı.
Ya da yazılmış şiirlerimin,
söylenmiş şarkılarımın Ne anlamı olacaktı.
Biliyordum’ ki ..
O’ na ulaştıramayacağım bu satırlarım da son kelimelerim di.
Umarım...
Mutlu olursun Sevgili.
İZZET VEZİR
Kafam çok karışıktı bir çerçi dükkanından farksızdı yüreğim,
içi bin-bir heveslerimi barındırdığım,
her sabah gün doğumundan önce
O’ gün yapacağım hamlelerimin hesabını düşünürken bile duyduğum endişelerimi anlatması çok zor.
Yağmurun cam-a tıkırtısı ile karıştırdığım
kapıya vuran el darbeleriyle kendime gelmiştim.
Tamam dedim, İşte O’ndan..
Gelmesi oldukça geciken beklediğim haberdi bu,
birkaç adımda koşarcasına ,
bir solukta kapıdaydım.
Heyecanla açtığım kapıda
karşımda durmuş,
yağmurluğunun içine sığmaya çalışan,
elindeki mektup zarflarını
kendisinden bile itinalı korumaya çalışan
postacıyla karşılaştım.
Adımı sordu,
imzamı da aldıktan sonra uzattığı zarfı aldım.
Heyecan basmıştı..
titreyen ellerimi fark ettiğimde
okuduğum satırların
ayaklarımın bağlarına kadar
beni titrettiğini
ve oldukça takatsiz kaldığımı hissettim.
Bir daha okudum, Bir daha..
Hatta… Bir kez daha.
Sanki
değişebilme ümidinde olabileceğine inandığım satırlar,
Gözlerim, elerim arasında gel-git yaşıyordu.
Bir kez daha yıkılmıştım.
Demek’ ki ..
Çaresi olmayan bir illetin,
olmayan ilacını arayıp durmuştum.
O’ rüyalarımın,
Hayat bağlarımın yaşam gayemin ilacıydı.
Demek’ ki bana öyle gelmişti.
Benim yaşama sıkı-sıkı sarılma nedenime
o bir macera gibi, bir heves gibi bakmıştı.
Yaşadıklarımızın bir tatlı rüya kadar güzel olduğunu,
kulaklarına fısıldadığım sevgi dolu sözlerimi,
şiirlerimi, yürek dalgalarının oluşturduğu
heyecanını asla unutmayacağını ama
Her zaman hatırlanası güzel bir anı olarak
kalması gerektiğini aktarmıştı satırlarına.
Şaşkınlıktan öte yıkılmıştım.
Biliyordum,
Adresi belli olmayan sevgiliye
haber uçurabilmek, mektup yazmak zordu.
Artık.. Eski adresinde olmayacağını,
bu satırlarının son olması gerektiğini,
istesem de kendisine ulaşamayacağımdan bahsediyordu.
Anladım’ ki bir adres değişikliğinde kaybolabiliyormuş insan.
Bundan böyle…
hayallerine takılmış,
Karanlıklarında yol bulmaya çalışan anılarım gibi olacaktım.
Bilemiyordum..
Bundan böyle mırıldandığım şarkılar,
Yazdığım şiir dizelerimin bir anlamı olacakmıydı.
Ya da yazılmış şiirlerimin,
söylenmiş şarkılarımın Ne anlamı olacaktı.
Biliyordum’ ki ..
O’ na ulaştıramayacağım bu satırlarım da son kelimelerim di.
Umarım...
Mutlu olursun Sevgili.
İZZET VEZİR
Комментарии