Victor & Μαρία Μπάκα - Αντίδωρο

Στίχοι:
Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου. Μέσα της
όλοι μεγαλώνουμε. Οι δρόμοι είναι λευκοί. Τ' άνθη μιλούν.
Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.
Εμπειρίκος, Ενδοχώρα

Αν δεν διαβάζεις ποίηση μπορείς να την φανταστείς
μπορείς να την φανταστείς να ξεπετάγεται από τα πέταλα των λουλουδιών
σαν στίχους που έρχονται και μπαίνουν μέσ’ στο μάτι και σε τσιμπάνε σ’ενοχλούν λιγάκι
αλλά δεν πειράζει γιατί πώς αλλιώς θα βρεις το φως σου Αυτό το φως το διάφανο
που σκορπίζεται διάχυτα μέσα απ’το στέρνο σου και δεν το βλέπουν παρά μονάχα
οι παθόντες Αν δεν διαβάζεις ποίηση είσαι τυχερός γιατί δε θα
μεγαλώσεις ποτέ θα μείνεις στάσιμος εκεί να σου κόβει τη θέα απ’ το
παράθυρο το ετοιμόρροπο τραπέζι που κουβαλάει τους στίχους της
μελλοντικής σου ενηλικίωσης Αν δεν διαβάζεις
ποίηση δε θα μιλήσεις ποτέ με τα ανθρωπόμορφα λουλούδια
που ξεπηδάνε από τα σπλάχνα σου Αν δεν διαβάζεις ποίηση
δεν θα καβαλήσεις ποτέ εκείνο το ποδήλατο της αλογίας φτιαγμένο
από διακριτές γραμμές έμπνευσης που τυλίγονται σφιχτά γύρω σου σαν το καβαλήσεις
και δεν ξεκολλάνε παρά μονάχα όταν τις αποτυπώσεις στο χαρτί και τους δώσεις
ΠΝΟΗ

Μα αν τολμήσεις αν προσπαθήσεις να σπάσεις το τζάμι της κουζίνας
θα αντικρίσεις μιαν αλήθεια που δε χωράει
στην κορνίζα του σπιτιού σου θα αντικρίσεις δρόμους λευκούς που θα καρτεράς
να τους πατήσεις με τα άρθρα που θα έχεις για χέρια
να τους λερώσεις με τα ρήματα που θα έχεις για πόδια
να κυλιστείς πάνω τους, να τους δώσεις σχήμα
με την υπερρεαλιστική ποίηση που έχεις για κορμί σου
Μα αν τολμήσεις αν καβαλήσεις το ποδήλατο και πιάσεις κουβέντα
με τ’ανθρωπόμορφα λουλούδια
αν σηκωθείς στις μύτες των ποδιών σου και γραπώσεις το ετοιμόρροπο τραπέζι
κι αφήσεις τους στίχους της ενηλικίωσης να γρατζουνίσουν το μάτι σου
να σε κατασπαράξουν και να δημιουργήσουν στο σώμα σου
μικρές χαρακιές για να ξεπροβάλλει επιτέλους το φως
τότε όχι εγώ αλλά η ΠΟΙΗΣΗ σου υπόσχεται
πως αυτή η εκδρομή δε θα τελειώσει ποτέ.

- Μέρος του "99% Quarantined"