Ομιλία Live - Στελλα Γκρέκα - «Ζητάτε να σας πω».Πώς γράφτηκε ...

Показать описание

«Ζητάτε να σας πω»
Στίχοι: Αττίκ
Μουσική: Αττίκ

Η υπέροχη και μελαγχολική ιστορία του τραγουδιού "Ζητάτε να σας πω.

Ένας από τους πιο αξιόλογους και ιδιαίτερα ταλαντούχους καλλιτέχνες γεννιέται σαν σήμερα το 1885 στην Αίγυπτο, με το όνομα Κλέων Τριανταφύλλου (άλλοι υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου). Μεγαλώνει σε μια εύπορη οικογένεια και ανατρέφεται με τη γαλλική κουλτούρα της εποχής. Η αγάπη του για τη μουσική φαίνεται από μικρή ηλικία. Οι γονείς του το αντιλαμβάνονται και τον ενθαρρύνουν. Έφηβος πια, φεύγει για μουσικές σπουδές στο Παρίσι και παράλληλα ξεκινά να συνθέτει και να ερμηνεύει μπροστά στο κοινό του Παρισιού που τον λατρεύει. Γίνεται διάσημος πολύ γρήγορα και η Ευρώπη, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος υποκλίνεται στο ταλέντο του. Μια ασθένεια της αδερφής του τον φέρνει πίσω στην Αθήνα όπου εξακολουθεί να εμφανίζεται σε νυχτερινά μαγαζιά και να γράφει τραγούδια, χωρίς ωστόσο να απολαμβάνει τη φήμη που του αξίζει. Μόνο όταν φεύγει σε περιοδείες στην Ευρώπη και τη Ρωσία αντιλαμβάνεται το μεγαλείο της μουσικής του. Το 1930 ο Αττίκ ξεκινάει την περίφημη Μάντρα ένα πρωτοποριακό εγχείρημα για την εποχή του.

«Ζητάτε να σας πω» Ταλαντούχος, τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά, ευαίσθητος, γεμάτος πάθος, ο Αττίκ βάζει τη σφραγίδα του στο ελληνικό ρομαντικό τραγούδι. Ο έρωτάς του για τις γυναίκες του είναι κινητήριος δύναμη. Μεγάλη απόδειξη η εξομολόγηση του Αλέκου Σακελάριου, για την ιστορία του τραγουδιού "Ζητάτε να σας πω".

Για τη Μαρίκα Φιλιππίδου τη δεύτερη σύζυγό του, ο Αττίκ γράφει το βαλσάκι "Είδα Μάτια". Το τραγούδι αυτό εκφράζει όχι μόνο τον καλλιτέχνη αλλά και όλες τις ευαίσθητες ψυχές και αποθεώνεται από το κοινό του. Αυτό λοιπόν το κομμάτι γίνεται η αφορμή να γραφτεί ένα άλλο, ακόμη πιο έντονο κι ερωτικό τραγούδι. Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Αττίκ έχει χωρίσει με τη Μαρίκα Φιλιππίδου, την οποία όμως αγαπάει ακόμη βαθια. Ένα βράδι η Μαρίκα με τον δεύτερο σύζυγό της επισκέπτεται τη Μάντρα και κάθονται στις πρώτες θέσεις. Οι υπόλοιποι θεατές την αναγνωρίζουν και αρχίζουν τα πειράγματα προς τον Αττίκ. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να φωνάζουν ρυθμικά το "Είδα μάτια", το τραγούδι που της είχε γράψει ο μεγάλος καλλιτέχνης. Με βουρκωμένα μάτια κι έναν κόμπο στο στομάχι, ο Αττίκ σηκώνεται από το πιάνο του και φεύγει προς τα καμαρίνια. Επικρατεί αμηχανία στο κοινό που δεν ξέρει τι να περιμένει. Ωστόσο παραμένουν όλοι στη θέση τους και μετά από δέκα λεπτά αποζημιώνονται με τον πιο απίθανο τρόπο. Ο Αττίκ επιστρέφει στη σκηνή έχοντας συνθέσει μουσικά και στιχουργικά ένα τραγούδι. Ο τίτλος του; "Ζητάτε να σας πω".

Ζητάτε να σας πω τον πρώτο μου σκοπό τα περασμένα μου γινάτια ζητάτε είδα μάτια με σκίζετε κομμάτια Σε μια παλιά πληγή που ακόμα αιμορραγεί μη μου γυρνάτε το μαχαίρι αφού ο καθένας ξέρει τι πόνο θα μου φέρει Είναι πολύ σκληρό να σου ζητούν να τραγουδήσεις έναν παλιό σκοπό που προσπαθείς να λησμονήσεις Στο γλέντι σας αυτό δε θα' τανε σωστό αντί για άλλο πιοτό να πιω εγώ φαρμάκι μ' ένα τέτοιο τραγουδάκι Γελάτε ειρωνικά και λέτε μυστικά ίσως με κάποια καταφρόνια μια και περάσαν χρόνια εσύ τι κλαις αιώνια Γιατί βαρυγκωμεί δεν είδαμε και μεις μια ομορφιά σ' αυτή τη ζήση δεν πήραμε απ' τη φύση καρδιά για ν' αγαπήσει Αχ, δεν είν' οι καρδιές όλες το ίδιο καμωμένες ούτε κι οι ομορφιές στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες Και μες στη συντροφιά σε κάθε ρουφηξιά ξεχνώ μιαν ομορφιά που γέμιζε μεράκι το παλιό μου τραγουδάκι Λίγο πριν από το θάνατό του πρωταγωνιστεί στην ταινία "Χειροκροτήματα" του Γιώργου Τζαβέλλα. Στην ταινία αυτή ο Αττίκ, κουρασμένος από τις κακουχίες της κατοχής και υπερβολικά μελοδραματικός σε λίγα θύμιζε τη γεμάτη δυναμισμό και ευφυΐα προσωπικότητα του δημιουργού της Μάντρας. Τραγούδια του συνθέτη στην ταινία απέδωσε η Δανάη. Λίγους μήνες μετά στις 29 Αυγούστου του 1944, αυτοκτόνησε παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Λένε ότι αυτό συνέβη μετά τον ξυλοδαρμό του από έναν Γερμανό στρατιώτη.

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα’ τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει

Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες

Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι