κότες, φάτες παιδί μου, να γιάνεις...

όλοι ξέρουμε ότι στην κουζίνα βρίσκεται το φαρμακείο μας, δεν ξέρουμε όμως πως εμείς είμαστε ακόμα οι καλύτεροι γιατροί για οπιαδήποτε κακή κατάσταση μας ασθενεί. Ναι η κοτόσουπα που φτιάχνουμε είναι το καλύτερο γιατρικό. Φανταστείτε να πηγαίνατε στον γιατρό και να σας έγραφε φάρμακο την κοτόσουπα!!! Φναταστείτε πόσο θα σας γιάνει να ακούσετε την νέα ραδιοφωνική εκπομπή που μαγείρεψε για σας ο Γρηγόριος Ζεϊμπέκης. "Σκέψεις και συσκέψεις στην κουζίνα " του ΟΙΚΟΣ. Ο καθένας μας πρέπει να έχει ένα στόχο στην ζωή του που είναι να είμαστε Χρήσιμοι στην κοινωνία. Εμείς!! χρηστοί θυσιά για τους άλλους αυτό που δίδαξε ο Χρηστός μας. Έτσι καθώς έβαζα τα υλικά να φτιάξω Έλληνα είδα το νῦν υπέρ πάντων αγών, ο αγώνας για την αγάπη της Ελλάδος από τους πολίτες της. Συστατικό που ακολούθησε η Κυρά της Ρω, κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, η οποία, με βαθιά ριζωμένη την αγάπη της για την Ελλάδα, επέλεξε να ζει, δυτικά του Καστελλόριζου, στο νησάκι, και να υψώνει καθημερινά μέχρι το θάνατό της την ελληνική σημαία. Ύστερα ξανά στο φαΐ... η κότα που θυσιαστηκε για να γιάνεις παιδί μου. Το να κάνει κανείς κοτόσσουπα σήμερα είναι απλό, δεν καταλαβαίνουμε τι είναι η σφαγή ενός ζωντανού. "Η φόνισσα" το βιβλίο του Παπαδιαμάντη ο μεγάλος έλληνας Συγραφέας. που δεν γράφει για την συνταγή... αυτό το κάνει ο Γρηγόριος. Φυσικά ένας απλός μάγειρας δεν έχει σχέση με τους μεγάλους Σεφ. Δεν νοιώθει να πέρνει ένα κουβά μπογιά και να το ρίχνει στην φύση. Κότες πληρώσατε μια περιουσία ένα πιάτο "κοτό σου Πε"... τρελές είστε!! Η εκπομπή δεν έχει μουσική και άλλα στοιχεία.
Ας ενωθούμε να γίνουμε Ισχυροί.
Dear friends of channel, I all from the bottom of my heart for your love and support shown to me by your subscription to channel.

[zeimpekisgrigorios]

Αλέξης Αλεξίου [από Σμύρνη – Αθήνα]
...Από το δρόμο προς τη θάλασσα ήταν διάφορα παραλιακά κέντρα. Σε ένα από αυτά είδα κάτι, που όσο ζω δεν θα το ξεχάσω∙ θα έχω τη φοβερή εικόνα, που αντίκρισα μπροστά μου.
Λίγο αριστερά από το δρόμο κι έξω από ένα κέντρο είδα ένα πτώμα ανάσκελα, αποκεφαλισμένο,
ντυμένο μόνο μ’ ένα πουκάμισο και μαύρο πανταλόνι∙
το κεφάλι, λίγο πιο πέρα από το σώμα, το τσιμπολογούσαν οι κότες που βόσκαν αδέσποτες, κι μια άλλη κότα ήταν ανεβασμένη στο στήθος του πτώματος και τσιμπολογούσε τον κομμένο λαιμό.
Σε κάτι τραπέζια, που ήταν πάρα κάτω, ήταν πεταμένα δύο ή τρία πτώματα.
Όλος αυτός ο κόσμος, ο χιλιάδες κόσμος, προχωρούσε προς το Κορδελιό, γιατί διαδίδονταν πως στο Κορδελιό αράζουν διάφορα βαποράκια και σώνουν τον κόσμο.

[grigorioszeimpekis]

Την κυρά της Ρω
θρυλική μορφή αποτυπωμένη πάνω σε μια αυτοσχέδια ελληνική σημαία που καρφώθηκε σένα ελληνικό ξερό μικρό ακριτικό νησάκι του Αιγαίου, την Ρω…
που μια νηστικιά ισχνή γυναίκα
για σαράντα χρόνια την στήριξε βάζοντάς την υπέρβαρη ψυχή και καρδία της αντίβαρο στον ιστό.


Η Ρω μια ανάσα από το όμορφο νησί μας…

το Καστελόριζο γεννημένο από νεολιθικούς Έλληνες γονείς Πελασγούς, Μεγίστη το όνομα κι η χάρη της ανέκαθεν.
Μοίρα της να παλεύει κοντά στα Δωδεκάνησα αδέλφια της, τους επίδοξους γαμπρούς σαν την πατριώτισσα της την Πηνελόπη.


είναι τρομερό, Σκέψου

μεγαλείο ανθρώπων που πολεμούν σχεδόν σ’ όλη την ιστορία να είναι αυτό που γεννήθηκαν
Έλληνες!!


Μεγαλείο η Κυρά της Ρω, η Κυρά της Ρωμιοσύνης η κυρά Δέσποινα η Αχλαδιώτη


Μια γυναίκα που δεν γεννήθηκε και δεν πέθανε ποτέ…


Δεν εγκατέλειψε το νησί, ακόμα κι όταν…


«το νησί μας, το μπομπάρδησαν τότες γερμανοί κι οι αγγλέζοι δεν ξέβραμε ποιος εχθρός κι ποιος φίλος»

Έλεγε…
«θέλαν να το δώκουν οι κερατάδες τσι τούρκοι… το ερήμωσαν το νησί από Ελλάδα,

και ύστερις
τα εγγλεζάκια το αποτελείωσαν άρπαξαν το βιός του κοσμάκη κι τσι πούλαγαν στα παζάρια

βάναν φωτιές παντού,

αλλά μεις πολεμήσαμε για την Ελλάδα… κι δεν το αφήκαμε ποτές.»


Μια φορά ήμουν στο γιατρό 2 /3 μέρες…

θαρρώ το ’75 θα ταν,
και ένας τούρκος χανούμ Ομάρ το λέγαν - τα άκουσα από τους δικούς μας,

Ομάρ Κασάρ μαζί με άλλους, ήρθαν κρυφά τα ποντίκια και άλλαξαν την σημαία μας οι αφορισμένοι.

Μα εγώ το είδα από μακριά καθώς γύριζα και τους καταράστηκα και ύψωσα ξανά την γαλανόλευκη.»


Η κυρά Δέσποινα Αχλαδιώτη βραβεύτηκε με μετάλλιο για τις εθνικές υπηρεσίες της.


Η κυρά ελληνίδα ζει και θα ζει για πάντα σαν σύμβολο και παράδειγμα

γιατί έτρεφε την ψυχή της με «Ελλάδα»
κι αυτό φτάνει
να μείνει αιώνια
η μνήμη της.

Τάφηκε στο ξερονήσι της δίπλα στον ιστό της ελληνικής σημαίας.

[zeimpekisgrigorios]

Σε μια από τις συνηθισμένες συναντήσεις με τους συνεργάτες του, ο Στάλιν ζήτησε να του φέρουν μία κότα, την πήρε στην αγκαλιά του και πιέζοντας την σφιχτά με το ένα χέρι, με το άλλο άρχισε να την ξεπουπουλιζει.
Η κότα φώναζε από πόνο και προσπαθούσε να δραπετεύσει με κάθε τρόπο χωρίς επιτυχία, η λαβή ήταν πολύ δυνατή για εκείνη.
Ο Στάλιν κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα φτερά χωρίς μεγάλα προβλήματα και αφού τελείωσε είπε στους συνεργάτες του:
"Τώρα κοιτάξτε τι θα συμβεί."
Έβαλε την κότα στο έδαφος και απομακρύνθηκε από αυτήν, πήγε και πήρε λίγο σιτάρι, ενώ οι συνεργάτες παρακολουθούσαν με έκπληξη καθώς, παρά τούς πόνους και την αιμορραγία, η κότα έτρεξε προς αυτόν μόλις έριξε χούφτες σιτάρι στο έδαφος, περιμετρικά στο δωμάτιο.
Η κότα όχι μόνο δεν έφυγε αλλά τον ακολουθούσε σε κάθε του βήμα.
Σε αυτό το σημείο ο Στάλιν στράφηκε στους βοηθούς του, που έκπληκτοι παρατηρούσαν το θέαμα και είπε: "Είδατε, έτσι κυβερνώνται οι ανόητοι άνθρωποι.
Είδατε πως η κότα με ακολουθούσε παρά τον πόνο που της προκάλεσα;
Οι περισσότεροι λαοί είναι έτσι, συνεχίζουν να ακολουθούν τους κυβερνήτες και τους πολιτικούς τους παρά τον πόνο που τους προκαλούν, με μοναδικό σκοπό να λάβουν ένα δωράκι, λίγο παραπάνω από το τίποτα ή απλώς κάποιο φαγητό για να ξεχάσουν την πείνα τους για λίγες μέρες ".

Από ότι φαίνεται ο Έλληνας ανήκει σ'αυτην την κατηγορία!