ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ Ή ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ;

Αναζήτηση του ουσιαστικού μέσω της επικοινωνίας των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Και μερικές έγγραφες επισημάνσεις που ίσως να μην έγιναν αντιληπτές λόγω των τεχνικών προβλημάτων στην ηχοληψία του παραπάνω βίντεο:
- H τήρηση των χώρων και των χρόνων άσκησης των υποομάδων των ασκούμενων δεν είναι θέμα αυστηρότητας αλλά ο ρ γ ά ν ω - σ η ς της εκπαιδευτικής διαδικασίας, άρα είναι θέμα διασφάλισης της σοβαρότητάς της και των κατάλληλων συνθηκών για ουσιαστική διδασκαλία.
- Η εκτίμηση ενός μαθήματος ως "σοβαρού" δεν σχετίζεται με το πόσο δύσκολα παίρνεις "Άριστα" σε αυτό, αλλά με το πόσες ευκαιρίες είχες κατά τη διδασκαλία του να αποκτήσεις ο υ σ ι α σ τ ι -
κ έ ς ιατρικές γνώσεις, πρωτίστως πρακτικές-εμπειρικές και δευτερευόντως θεωρητικές.
- Η αυστηρότητα συμβαδίζει κατά κανόνα με τη σοβαροφάνεια, οπότε δεν ευνοεί την αλληλεπίδραση και τη λυτρωτικά "ζεστή" επικοινωνία κατά την εκπαιδευτική διαδικασία, καθιστώντας την απρόσωπη και αδιάφορη, απλώς μια σειρά από στείρες διαλέξεις και εξετάσεις. Η παροχή πρακτικών ερεθισμάτων πέρα από κάθε θεωρητικολογία, καλλιεργεί τη σ υ ν α ι σ θ η μ α τ ι κ ή
νοημοσύνη μας και τις δεξιότητες ε π ι κ ο ι ν ω ν ί α ς μας, οι οποίες είναι εκ των ων ουκ άνευ για τη θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών και το "ε υ ζειν", την ευδαιμονία του καθενός μας.

[bpdsubcell]

Οι αναρτήσεις σας και οι παρεμβάσεις σας πάντα είναι τόσο στοχευμένες. Ειλικρινά σας λέω ότι οι συζητήσεις που αναφέρετε είναι στοχευμένες σε όλα αυτά τα διαχρονικά προβλήματα στην Ανώτατη εκπαίδευση (και όχι μόνο...). Η προσωπική μου εμπειρία ως φοιτητής ήταν η εξής: Στα λεγόμενα "δήθεν αυστηρά" όπως λέτε μαθήματα συνήθως είχα πιο υψηλή βαθμολογία διότι από "φόβο" υποχρεούμασταν να διαβάσουμε περισσότερο. Το παράδοξο ήταν όμως οτι τα στοιχεία των μαθημάτων αυτών ξεχνιόντουσαν πιο γρήγορα μιας και ήταν πιο "μηχανική-ξύλινη" η μάθηση τους. Στα μαθήματα που θεωρούνταν λιγότερο "αυστηρά" και είχαμε πιο ελεύθερο πεδίο κίνησης, αν και έπαιρνα λίγο χαμηλότερο βαθμό μιας και δεν προετοιμαζόμασταν "σκληρά", οι γνώσεις που αποκτήθηκαν κατα κάποιο τρόπο έμεναν περισσότερο στη μνήμη. Και όχι μόνο οι γνώσεις, αλλα κυρίως ο εκάστοτε εκπαιδευτής με τον οποίο συχνά είχαμε και πιο ανθρώπινη σχέση-επαφή. ήταν περισσότερο "κοντά" τόσο επικοινωνιακά όσο και συναισθηματικά. Μπορώ να σας πώ με πλήρη ειλικρίνεια οτί αυτούς τους καθηγητές θυμάμαι περισσότερο με χαμόγελο και με ζεστασιά μέσα μου και είμαι πολύ περήφανος για τα μηνύματα που κατάφεραν να μου περάσουν.